Het bij 1 kind houden

Zwanger en kinderen
#1364

wij zijn op vakantie met zn 3en en het is zo leuk. Samen gewandeld, wezen suppen en vooral veel uit eten gaan. Ik ga morgen hiken en daarna gaan we weer samen op pad. Onze dochter is 5 en heeft gister tijdens het eten leuk in de speeltuin gespeeld met anderen. Zaten we ineens met zn 2en aan tafel, ineens heel saai haha. Autorit van 14uur was ook heel goed gegaan, heb wel meermaals de gedachte gehad dat ik blij was dat ik niet meer kinderen op de achterbank heb zitten.

deze vakantie bevestigd weer voor mij waarom wij met zn 3en compleet zijn.

33 likes
#1365

Ja dit heb ik soms ook, ik vind die suggestie dat ik het allemaal te zwaar zou vinden ook irritant. Krijg dan echt de neiging om mijn fantastische kind en mijn gelijkwaardige gezin waarin mijn vriend en ik dingen goed verdelen te verdedigen :rage::rage: hahahha. En verder ben ik gewoon niet iemand ie het zichzelf graag onnodig moeilijk maakt en wel iemand die snel tevreden is en vind ik dat erg goede eigenschappen van mezelf, dus ach, het is ook wel zo dat ik die grenzen niet opzoek.

10 likes
#1366

Nee is ook zo, maar zo voel ik het dus niet, dus die suggestie wekken voelt dan niet loyaal naar mijn kind.

Maar goed, ik zei al: een non-probleem, want het maakt inderdaad niet uit wat andere mensen denken. Maar ik voel dan net als @grace een neiging mezelf en mijn kind te verdedigen, waar het dan weer een heel warrig verhaal van wordt. Sta ik hijgerig te doen over hoe leuk ik mijn kind vind.

3 likes
#1368

Ik ben zwanger van ons eerste kind en we zijn voor 90% zeker dat we het bij één kind gaan houden. Ik heb nu al een discussie gehad met een aantal collega’s. Zij vonden dat ik nu nog niet kon weten dat ik er maar een wil, een is zielig, een kind alleen wordt teveel verwend. :slightly_smiling_face::gun:

Ben nu al geneigd het niet meer te noemen.

4 likes
#1369

Mijn schoonzus vroeg zich af waarom haar broer/vrouw maar 1 kind hebben… Ik: misschien willen ze er niet nog 1, of is het überhaupt niet mogelijk. Zij: Nou dat zou ik wel heel egoïstisch vinden! :scream: (mind you, ze heeft zelf geen kinderen en dan zo’n uitspraak doen vind ik echt super ongevoelig). Ik vroeg haar waarom, en ze antwoordde met dat het niet leuk zou zijn voor het kind dat ze al hebben. Ik had eigenlijk moeten zeggen dat ze zich er niet zo mee bezig moet houden, maar dit is het type mens dat niet verder kan kijken dan haar eigen “inzichten” :disappointed: dus ben er maar niet verder op ingegaan.

3 likes
#1370

Heb dit ook al zo vaak te horen gekregen. Ik heb het er ook maar niet meer over. Zeg gewoon met een stalen gezicht dat dit voor ons de beste situatie is zo.
Heb ook 1x gezegd: ja de 1e is gewoon zó goed gelukt, moesten we maar niet nog een keer doen! :laughing:

Toen was t stil :smiling_face_with_tear:

6 likes
#1371

Ja of wanneer je hebt gezegd dat voor jou 1 kind voldoende is, mensen die meerdere kinderen hebben (of zwanger zijn vd 2e) zich gaan verdedigen voor hun keuze om er meer te hebben.
Echt, you do you en ik doe het zo. Ik geef er echt niks om hoeveel kinderen je hebt.

4 likes
#1372

Aan de kant van mijn man zijn familie is onze puber er een van 7 (nichtjes en neef en de jongste) en aan mijn kant van de familie is ze ook het enige kleinkind.
En beide is (of was) leuk! Vroeger konden ze echt uren spelen met de nichtjes en neef. Nu zijn ze saai :laughing:
Of ze krijgt alle aandacht van opa en oma oom en tante voor uren spelletjes spelen.
Mijn zwager heeft eens in een weekend twee dagen lang alleen maar bordspellen gespeeld :rofl:

3 likes
#1373

Herkenbaar. Ik ben net bevallen en tijdens kraamvisite ‘s wordt al zo vaak gehint en gesproken over een volgende zwangerschap en kind. Ten eerste hallo het is me daar beneden nog niet eens hersteld dus daar wil ik überhaupt niet aan denken, en ten tweede, grote kans dat er helemaal geen tweede komt. Bizar dat 2 of meer kinderen zo de norm is.

2 likes
#1374

Ik vond dit ook met babyaankopen. “Ja, maar deze babyfoon kan met 2 units” en “Deze wandelwagen kun je niet ombouwen tot duo wagen” Vrouw, mag ik er eerst één op de wereld zetten a.u.b.?

Mijn kind is bijna 1.5 en ik weet het écht nog niet, wat ik wil… ben er zóveel mee bezig. Ik neig heel sterk naar het hierbij laten, maar op dit moment ben ik bang om daar later spijt van te hebben.

3 likes
#1376

Maar als je die spijt over 4 jaar sterk voelt kan het dan niet alsnog? Of ligt het bij jullie niet zo makkelijk? Ik wil er heel duidelijk 1 maar als ik (en partner) over een paar jaar anders over denk dan koop ik alles opnieuw en doen we het gewoon nog een x.

13 likes
#1377

Ja precies! Het hele idee dat het ideaal is om er maar 2 jaar ofzo tussen te hebben, ik snap daar niks van. ‘Ja dan kunnen ze samen spelen’ haha ok ja nadat jij eerst een paar jaar volledig naar de klote bent geweest, daarna een paar jaar scheidsrechter bent geweest, en hópelijk moeten ze elkaar daarna een beetje. Of ‘dan ben je uit de luiers’ ik vind luiers echt een van de minst heftige dingen van de babytijd? Ik zie er echt geen enkel voordeel aan.

Een leeftijdsverschil van minimaal 4 jaar is denk ik zoveel chiller. En ja kijk als je 41 bent moet je wel even snel beslissen. Maar ook het idee dat je op je 35e opgedroogd bent is zo hardnekkig en onzin. Ja uiteraard ben je op je 18e vruchtbaarder en zijn er meer risico’s naarmate je ouder wordt maar dat wordt allemaal ook echt heel zwaar gemaakt ten opzichte van wat de medische zorg allemaal kan tegenwoordig. En het geldt ook voor mensen voor wie de eerste zwangerschap wat hulp nodig had: die hulp is er op je 37e nog steeds en bovendien zijn er heel veel verhalen van mensen die bij de eerste een traject hebben gehad en daarna toch een oepsie kregen. (Uiteraard zijn er aandoeningen waarbij dit niet opgaat maar dit is even heel algemeen over dat angstige rondom wat later zwanger worden) In mijn vriendenkring was ik op mijn 32e bijna de eerste met een kind en kwam er bij veel vriendinnen op hun 37e of 38e nog een tweede.

Volgens mij is dit allemaal onderdeel van dezelfde controledrang en maakbaarheid die we allemaal meekrijgen uit de maatschappij. Ik vind het heerlijk om dat allemaal te laten gaan en ff te kijken hoe het loopt.

Edit: oh ja en waar ik ook vaak aan moet denken: het idee dat de babytijd even iets is waar je doorheen moet en wat je dus beter snel achter elkaar kan doen is echt iets wat je alleen denkt als je nog geen oudere kinderen hebt gehad, denk ik! Want ja die tijd is heel intens, maar daarna begint het opvoeden :smiling_imp: ik vind een vierjarige op sommige manieren juist pittiger! En het worden ook nog pubers hahaha. Ik bedoel maar, het is niet iets wat na 4 jaar ineens super makkelijk is…

32 likes
#1378

We hebben voor ons kindje een fertiliteit traject gevolgd inderdaad! En ik heb ook absoluuuut niet de behoefte voor een heel klein leeftijdsverschil, 2 onder 2 is mijn nachtmerrie.

Dus we hebben inderdaad tijd omdat een groter leeftijdsverschil prima en zelfs gewenst is, maar het traject speelt ook mee.

@grace ik ben nu 33, dus valt allemaal inderdaad ook nog mee. Thanks voor je fijne bericht!

5 likes
#1379

Dit valt mij ook heel erg op! Het is zo erg gericht op dat je binnen 2 jaar de 2e krijgt.

Wij denken nu vrij zeker te weten dat het kindje wat volgende maand geboren wordt, ons enige kind blijft en daar zijn we meer dan okee mee. Ik hoef dus helemaal geen wagen die ik uit kan breiden.

4 likes
#1380

Maar je hoeft toch niet nu een keuze te maken? Wij hebben ook heel lang getwijfeld maar uiteindelijk toch ervoor gegaan en er zit straks 5 jaar tussen de kindjes. Ik zie daar dan ook wel weer de voordelen van in. Het hoeft niet altijd die ‘standaard’ 2 jaar verschil te zijn.

Edit: ik lees nu dat je in een traject hebt gezeten, dat hebben wij helaas in beide gevallen ook moeten doen, dan is de drempel ook absoluut weer hoger!

3 likes
#1381

‘NU niet’ is ook een keuze die je kunt maken om er nu misschien even rust in te vinden

7 likes
#1382

Echt zin in de puberteit want ik werk al heel lang met intense pubers. Ik ben echt bang voor de babyfase haha :joy:

2 likes
#1383

Mijn kind sliep als baby heel slecht in de nacht. Hij was regelmatig 2 tot 3 uur klaarwakker en we hebben daarom ook een periode om en om op de bank geslapen. Snap echt niet hoe ik toen kon functioneren. Was sommige dagen gewoon misselijk en duizelig van vermoeidheid. Toen dat wat beter ging, na een jaar ongeveer, hadden we weer een lange periode dat hij om 5 uur wakker was.

Sinds een paar maanden slaapt hij echt goed. Meestal door en dan tot 6:30/7:00. En het lijkt wel alsof mijn lichaam/hormonen nu denken: ‘je bent erdoorheen dus dit kan nog wel een keer’ ik merk de laatste weken weer een soort rammelende eierstokken. Terwijl mijn hoofd echt zegt: ‘nee nee nee moet er niet aan denken’ :face_with_spiral_eyes:

3 likes
#1384

Ah heel zwaar die nachten!! Ik denk wel dat als dat echt het enige is wat je tegenhoudt, dat wel zonde is. Want dat is maar tijdelijk natuurlijk. Er zijn ook maar weinig ouders met 2 jonge kinderen die vanaf moment 1 goed slapen natuurlijk

#1385

Ik heb het idee dat die irritante twijfel nu echt weg is, of in ieder geval niet echt aanwezig.

Mijn dochter is nu 5 en geniet steeds meer van het idee dat ik echt al mijn tijd en aandacht aan haar kan besteden. Ik vind het vaak super gezellig knus met z’n tweeën (of drie met partner) - en ook lekker rustig. Deze herfstvakantie was echt peak knus met schilderen, boswandelingen en ze kan ook uren met ons in een restaurant zitten en zich vermaken met tekenen en gezellig mee snacken.

Ik dacht dat ik altijd die nagging twijfel zou houden.

26 likes