Het bij 1 kind houden

[Henry]

@Cozycute precies. Of een kind verwend en vervelend is/wordt ligt mi aan de opvoeding cq. ouders.

Groetjes,
Een verwend en wellicht soms vervelend kind.

Nee zonder grappen, ik mocht en kreeg beduidend meer dan de klasgenoten met meerdere broers en zusjes. Of meerdere kinderen hebt verschil had gemaakt, denk het niet - eerder een andere financiële situatie die verschil zou maken. Zo mocht ook altijd een vriendin mee met dagjes weg, of op vakantie (vonden mijn ouders ook leuker voor mij). Alle sporten die ik wilde doen, i.p.v. maar 1 of 2 (als ik overal mn best maar voor deed). Mijn ouders waren sowieso best vrij in regels, die hadden eerder harde grenzen waar je niet overheen ging en manieren die verplicht waren. Maar dingen zoals maar 1 snoepje na school, niet vaak mogen logeren/spelen of een stipte bedtijd (als ik maar gewoon op tijd opstond) had ik niet zoals veel van mijn vriendinnen vroeger wel.

Denk dat alleen als kind zijn ook net zo zijn voordelen heeft en meerdere kinderen ook zo zijn nadelen kan hebben. Beide ook afhankelijk van de opvoeding.

Ik heb wel een tijdje gehad dat ik zeurde om een broertje of zusje. Soms vind ik het nu wel jammer dat ik geen broer/zus heb, als ik mijn vriend met zijn broers zie maar een goede band daarin is ook geen garantie. Dus of je het daarvoor moet doen.

[Cozycute]

Ja het is aaaltijd dat argument ‘Ja maar het is zo heerlijk als ze leuk samen spelen’. Maar dat moeten ze dan maar net doen. Mijn broertje en ik gedogen elkaar maar heel veel meer is het nooit geweest. Pas nu we midden 20 zijn doen we heel soms dingen samen maar ik heb hem eigenlijk zelden als een ‘toevoeging’ aan mijn leven gezien. Lullig misschien maar het is dus niet per definitie zo dat het met siblings altijd maar gezellig is.

[Shaaar]

Ik luister nu een podcast (“De Tweede”) over het standaardgezin (ouders + twee kinderen) waarin wordt ingegaan op hoe de dynamiek tussen broers en zussen eigenlijk is en dat het ook best vaak een tijd minder gezellig kan zijn + Hoe hard het werken voor ouders is. Ook kijken volwassen siblings terug op broer/zus zijn. Best wel boeiend omdat die ervaringen best tegen het maatschappelijk ideaal (een kind moet een broertje/zusje, want anders is het zielig) in gaat.

[Cozycute]

Jaa die luister ik ook, mega interessant! Vind Jair Stijn ook altijd heel fijn om naar te luisteren. Het sterkt mijn mening heel erg haha want zij bevestigen mijn idee ervan iedere keer.

[anon18050057]

Haha wauw, wat zijn mensen kut. Ik snap dit echt niet! Ga het hier gewoon nog een keer zeggen; ik ben een heel gelukkig enig kind en het is NIET zielig.

[Cozycute]

Dat doet me echt heel goed om te lezen!

[anon22402465]

Misschien wordt mijn dochter meer verwend dan kinderen met broertjes en zusjes, geen idee, zolang ze zich niet verwend gedráágt gaat het nog prima.

Ik word er zo moe van. Wat een slap gelul van sommige mensen.

[Madam-Mikmak]

Ik snap die verwachting van andere mensen nou nooit.
Iedereen is anders, iedereen is uniek en heeft zo eigen voorkeuren
Waarom is dan dat plaatje van een tweede kind zo perfect??

[Revelry]

Omdat dat de standaard is waar zij mee opgroeiden vroeger? Toen kwam het minder vaak voor dat men het bij 1 kind hield, denk ik. Gokje hoor.

[LapizLazuli]

Ik ben zelf enig kind en zou dit voor mijn zoontje ook zoals bij jou willen: een relatief groot leeftijdsverschil waardoor je eigenlijk twee ‘enige kinderen’ hebt met voldoende aandacht voor elk kind op jonge leeftijd. Op latere leeftijd maakt dat leeftijdsverschil dan echt niet zoveel meer uit.
Als kind heb ik nooit een broer of zus gemist maar nu als volwassene zou ik het wel heel fijn vinden, zeker als ik bij vriendinnen zie hoe de band is met hun broer of zus…

[Kusjessoldaat]

Mijn zus is 5 jaar ouder en mijn broer 10 jaar ouder en het zijn echt mijn beste vrienden in het leven. Ik ben zo dankbaar dat ik hen om me heen heb. Maar ik weet ook wel dat dat voor de jongste anders is. M’n zus en broer hebben pas sinds kort wat meer een band met elkaar.

---

Over dit onderwerp. Mijn vriend wil maar 1 kind en dat vond ik echt niet oké maar door dit hele topic bijgehouden te hebben heb ik er eigenlijk wel vrede mee :).

[Assiya]

Ik heb 3 kinderen in korte tijd achter elkaar gekregen, en ik durf nu wel te zeggen dat ik er spijt van heb. Niet van de kinderen op zich natuurlijk, maar ik had ze liever allemaal in 1 kind if that makes sense. Het was allemaal zoveel makkelijker, rustiger en gemoedelijker met 1 kind. Nu is alles druk, geen tijd meer voor mezelf en partner, oppas regelen is veel lastiger, huishouden etc. Heb het gevoel dat ik mezelf helemaal kwijt ben met 3 kinderen. Misschien is het een fase, maar ik droom van 1 kind nu.

[anon18050057]

Dit kan ik me echt ontzettend goed voorstellen en ik vind het heel knap dat je dit durft te zeggen. Met één kind (die van ons is er net) heb ik dat gevoel soms al, dat je nergens aan toe komt, laat staan met drie. Hoe oud zijn die van jou nu?

[anon18050057]

Haha ik kwam hier nét om dit te posten. Zit hem nu te luisteren! Is echt heel mooi gemaakt vind het prachtig.

[Zitzak]

Snap ik heel goed en ik vind het superstoer dat je daar ‘gewoon’ voor uit durft te komen

[Assiya]

Mijn oudste word bijna 3, de middelste bijna 2 en de jongste word in januari 1! Gelukkig gaat de oudste vanaf na de vakantie 5 dagen naar de psz en de middelste dan ook 2 dagen.

[anon22402465]

Dat zijn ook tropenjaren, dus heel begrijpelijk dat dat zwaar is. Hopelijk heb je over een paar jaar meer rust omdat ze met elkaar gaan spelen. 1 nadeel van 1 kind hebben is dat ze erg op mij gericht is en ik me dan een soort animatieteam kan voelen. “Zullen we met de Playmobil?” We? We?? Dan heb ik weer een ideaal scenario in mijn hoofd dat ze een zusje had waarmee ze dat samen kon doen.
Al weet ik dat ze dan ruzie kunnen krijgen etc. Maar zo idealiseren we soms wat we niet hebben. Het is wat het is en we doen ons best.

[MtMeru]

Ik had nooit een hele grote kinderwens, maar mijn vriend wel. Hij droomt/droomde van een gezinnetje met twee kinderen en om jong papa te worden. Ik ben wat jonger dan hij, dus hij was ondertussen 31 toen ons eerste kind vorig jaar werd geboren, en hij wil nu nog heel graag een tweede. Ik wist dat hij graag kinderen wilde, vond dat prima, en ik vond het idee van twee kinderen ook wel goed.

Echter, de zwangerschap van mijn eerste kind was ontzettend zwaar voor mij: ik was permanent misselijk en doodop, ben drie maanden thuis moeten blijven van werk, en voelde me 9 maanden ongelukkig, alsof ik apathisch was geworden. Bovendien was de bevalling ook echt geen lachertje. Ondertussen is mijn zoontje bijna anderhalf maar ik heb het gevoel dat mijn lichaam nog steeds niet helemaal hersteld is van de zwangerschap (ik ben veel meer ziek en veel sneller moe dan vroeger). Iedereen, ook de gynaecoloog, drukt me op het hart dat dit bij een tweede absoluut niet opnieuw zo hoeft te zijn, maar voor mij hoeft een tweede echt niet. Mijn vriend begrijpt dat wel, maar ik weet dat hij hoopt dat ik toch nog bijdraai.

Bovendien is ons baby’tje geboren in een babyboom in onze kennissenkring, en nu beginnen er heel wat berichten binnen te sijpelen van diezelfde kennissen die nu voor een tweede keer zwanger zijn. Ik merk dat dit moeilijk is voor mijn vriend, en hij alludeert er nu toch ook steeds vaker op een tweede. Ik krijg hier soms wel een schuldgevoel door, omdat ik degene ben die dit ‘tegen houdt’, maar de feminist in mij vindt dit een compleet belachelijk schuldgevoel: mijn lichaam, mijn keuze, ofzo.

[Tessa]

Ik heb drie kinderen; 7, 4 en 1,5 jaar. Ik heb absoluut geen spijt van mijn kinderen, maar voel wel regelmatig ‘heimwee’ naar de tijd dat we er maar 1 hadden. Ik bedoel dit niet vervelend naar moeders met 1 kindje, dat is ook zwaar. Maar met drie… er jankt er altijd wel eentje, er moet er altijd wel eentje naar een kinderfeestje, zwemles, activiteiten op school. Als de jongste ff slaapt is er altijd nog minimaal 1 kind die herrie maakt . Het is gewoon heel erg druk. Altijd. Non stop.

Ik kijk echt uit naar de tijd dat ze allemaal lekker op school zitten en zelf op de fiets naar dansles kunnen enzo. Doordeweekse dagen zijn fijner nu nr 2 naar school is, maar er is ook nog werk/huishouden/boodschappen.

Dus nee, geen spijt van meerdere kinderen. Maar heb zeker wel onderschat hoe druk het is, ook als ze ouder worden.

[Allysa]

Ja eens, ik heb 2 kids, ze schelen net geen 1,5 jaar. Dus een is 9 maanden en die andere is 2.
En het is echt altijd druk en er is altijd een kind wakker. Ik ben stapelgek op ze, maar het verschil tussen 1 en 2 kinderen heb ik echt onderschat.