Mag ik vragen hoe oud je zelf bent en waar in het land je ongeveer woont? Want ik vind je tweede alinea oprecht een beetje vreemd overkomen dus ik zoek iets om dit te begrijpen 
Ik wil/durf geen tweede zwangerschap meer maar vraag me ook af hoe je in godsnaam de praktische kant geregeld moet krijgen met een kind en een hg zwangerschap. Waar moet je die in godsnaam laten 9 maanden lang? En ik vraag me ook wel eens af wat het zou doen met de band tussen moeder en eerste kind, ookal is het “maar” 9 maanden. Ik zou me dan ontzettend schuldig voelen denk ik.
Ben 27 en woon in Nederland, hoezo vreemd? Ik bedoelde te zeggen dat als je een makkelijke baby hebt je het misschien minder zwaar ervaart. Als je baby bijvoorbeeld iedere nacht meerdere keren wakker word en je slecht slaapt. Of misschien slecht wilt drinken dat je daar meer stress van hebt. Toen ik ging werken en mijn dochter weigerde een maand lang te fles ervoer ik dit als mega zwaar omdat ik me heel schuldig volde en voor mijn gevoel moest racen tussen werken en haar om te voeden.
Ik ben ook heel bang. Maar heb zo een kinderwens, met mega rammelende eierstokken. Voor al nu ik alweer graag een jaar zwanger wil/probeer te worden. Ik denk dat je de tweede keer ook sneller voor jezelf kiest? De eerste keer kreeg ik veel commentaar over neem een kaakje en het hoort erbij, ik ben voor mezelf altijd keihard. Dus pas toen ik de trap niet meer op kon lopen zonder sterretjes te zien ging ik naar de huisarts en deze gaf me flink op me flikker en stuurde me door het ziekenhuis met de opmerking neem maar een tasje mee want jij slaapt vanavond niet thuis.
Gelukkig heb ik twee lieve zusjes die gek zijn op hun nichtje en zelf nog geen kinderen hebben en hun wil me graag helpen. Verder denk ik dat je dan ondanks dat je thuis bent toch je kindje naar de opvang brengt ook al voelt dat slecht zodat je veel kan rusten? Ik durf het ook niet te zeggen… Maarja de kans is groot maar niet 100%, misschien heb word de volgende zwangerschap super fijn!
@Coco precies dat bedoelde ik. Ik ken namelijk niemand die aan dit beeld voldoet dus vond het zo vreemd dat iedereen om jou heen wel aan dit beeld voldoet. Vroeg me af of het iets met leeftijd of bijv regio te maken had.
Natuurlijk wordt de keuze voor evt meerdere kinderen ook gemaakt nav hoe de 1e zwangerschap, bevalling en babytijd is gegaan. Heel logisch ook denk ik?
Hoeft niet persé. Ik heb een top zwangerschap gehad, een super makkelijk kind die vanaf 8 weken doorsliep en nu 2,5 is, goed eet, groeit en ontwikkeld, toch houden we het bij haar 
Ik heb meerdere vrienden die nergens problemen mee hebben gehad en het toch bij 1 houden.
5 likes
Daarom zeg ik in mijn omgeving! Ik hoor mijn ‘‘oudere’’ vriendinnen meer over dat ze het missen om op vakantie te gaan zonder kids en dat ze soms moeilijk vinden dat ze niet zomaar meer even weg kunnen. Dat ze balen dat ze niet meer zo makkelijk zonder iets te regelen naar festivals kunnen en dergelijke. Mijn jongere vriendinnen hoor ik daar nooit echt over.
Persoonlijk mis ik het totaal niet. Ik heb eigenlijk nooit zoiets dat ik denk van oh jammer dat ik niet naar een festival kan of kan stappen oid. De paar keer dat ik zonder kind ben weggeweest mis ik me kind en baal ik dat ik mijn vrije tijd niet in haar heb gestoken. Lijdt een beetje aan FOMO met me kind, omdat ik haar voor mijn gevoel al veel moet missen omdat ik 3 dagen werk.
1 like
Tis een interessante discussie! Maar zou het in dat licht bekeken ook niet komen omdat de oudere moeders daadwerkelijk iets te missen hebben? Als je 30 bent heb je wellicht veel meer meegemaakt dan iemand van 20. Als je al 10x alleen de wereld over gereisd hebt, is het logisch dat je dit meer mist dan iemand dat dat nog niet gedaan heeft? Zelfde met werk/carriere denk ik?
Ik was 27 toen ik mijn eerste kind kreeg en 34 toen ik mijn laatste kreeg. Ik ga overigens heel erg lekker op tijd voor mezelf, dus misschien is dat een ‘oude’ moeder ding
3 likes
Ik denk dat het er meer mee te maken hebt dat als je jong moeder word je eigenlijk van student in het moederschap sprint. Terwijl als je wat langer wacht je natuurlijk nog een paar jaar een soort ‘‘eigen’’ leven/ritme/ding hebt. Misschien dat het dan moeilijk of anders is om je dan weer aan te passen aan een baby. Terwijl je als je net klaar bent met school en dan gaat werken/samenwonen en gelijk zwanger bent en een kindje krijgt minder merkt welke vrije tijd je mist? Ofzo dit zijn ook maar aannames natuurlijk.
Ik was 25 toen ik moeder werd, maar was vanaf me 20ste bezig met voorbereiden het zwanger worden en er klaar voor te zijn. Dus vind het jammer dat ik toen heel krampachtig gericht was op moeder worden en daarvoor veel heb gelaten. Nu probeer ik weer om zwanger te worden, ongeveer een jaar nu. Maar ben daar minder op gericht, misschien omdat ik afgeleid word door me dochter. Of nou je minder op gericht, ik ben niet iedere maand een week in soort van rouw als ik ongesteld ben geweest.
Ja dat wel, maar ik denk dat je als je 30 bent wel veel meer dingen heb gedaan/ervaren dan als je 20 bent!
1 like
Ja precies wat ik bedoelde dus . Als je iets niet had, mis je iets ook minder snel.
Haha ik zie het, was niet goed door gedrongen. Werd afgeleid door werk, haha 
.
Als het voor mij mogelijk is zou ik het niet bij 1 kind houden, hoe moeilijk de zwangerschap of de eerste maanden/jaren ook zullen zijn.
Puur en alleen omdat ik denk dat het voor een persoon toch makkelijk en fijn is om die familie support te hebben. Ja dit kan je ook van nichtjes/neven hebben, maar broer/zussen band is (vaak) sterker.
2 likes
Snap wat je bedoelt. Ik heb 2 zusjes en vind dat zo gezellig! Ook al is het pittig ik denk dat het toch went!
Dit vind ik een lastig punt. Als ik het op mezelf betrek: omdat ik mijn dochter nooit een broertje/zusje ga geven. En als tweede: een broer/zus relatie kan ook helemaal niets betekenen. Ik ken ook heel veel mensen die hun broers/zussen nooit zien en meer hecht zijn met vrienden. Het is ook nooit een garantie en ergens is dat voor mij ook weer een troost. Een goede en diepe band hoeft niet alleen binnen een familie te bestaan.
3 likes
Ja precies, ik heb ook 2 zussen en het is heel fijn. Ook als we problemen hebben (vooral nu we ouder zijn) dan steunen we elkaar ook.
Maar ik begrijp wat je zegt dat jongere dames het makkelijker vinden om hun leven on hold te zetten. Ik ben nu 29 en volgend jaar wil ik aan kids beginnen terwijl ik dan in de piek van mijn carriere zit. Voor mij betekent het dus ook echt een paar jaar mijn carriere op hold zetten en waarschijnlijk kan ik die sprong ook lastig inhalen (omdat er daarna jongere collega’s zijn die mij in zullen halen). Maar voor mij een gezin met meerdere kinderen hebben belangrijker.
Klopt, daar ben ik ook mee eens. Ik hoor dat soort verhalen wel vaker en ben er dan wel helemaal verbijsterd door omdat het in onze familie totaal niet voorkomt ook in de familie van mijn man eigenlijk niet.
Maar dit is gewoon wat ik hoop mijn eigen kinderen wel te kunnen bieden en natuurlijk is er een kans dat zij niet hecht zullen zijn, maar goed zo ver kan ik niet kijken.
Ik respecteer jou keus ook totaal hoor en het is alleen niet iets wat ik zou willen.
Snap ik. Maar het allerbelangrijkste is natuurlijk een fijn gezin zijn voor je kind en of dit met broertjes en zusjes is of niet is voor iedereen anders.
1 like
Ik had het hier laatst over met een vriendin. Zij heeft afgelopen mij haar master op de uni afgerond en is word aankomende december 28 jaar. Zij zat er ook mee dat ze best een kinderwens heeft en ook graag carrière wilt maken en hoe dit dan in te vullen. Want de meeste hogere functies in haar branche zijn fulltime en fulltime werken lijkt haar ook niet je van het met een klein kind/baby. Iets om goed over na te denken.
Werk en moederschap blijft toch altijd lastig. Ik vind mijn baan ook niet geweldig, maar het bedrijf wel. Werk 3 dagen in een lagere functie dan ik zou willen diep van binnen. Maar ik ben blij dat ik 3 dagen mag werken, 10 minuten fietsen van me huis én ze zijn mega flexibel naar mijn dochter. In de zin van als ze ziek is en ik ga naar huis om voor haar te zorgen krijg ik geen scheve blikken en zelfs nog een appje om te vragen hoe het met haar gaat. En ik heb een vast contract. Maar wel weer een lager salaris in verhouding tot mijn verantwoordelijkheden. Maar vind de flexibiliteit nu ik een kleintje heb en graag een nog een baby wilt belangrijker. En ik hoop over een paar jaar als mijn dochter en toekomstige kind (als het me gegunt is) op school zitten wel voor meer uitdaging te kunnen gaan!
Nou je kan niet meer alles doen waar je zin in hebt wanneer je er zin in hebt toch? En je hebt gewoon minder tijd, tenminste ervaar ik.
Carrière maken is voor veel moeders een moeilijke keuze. Meestal moet je dan toch fulltime werken en dan is het de vraag of je je daar goed bij voelt of niet? En dat is voor iedereen anders. Maar ik vind het wel jammer dat je moeilijker carrière kan maken met parttime werken, al snap ik dat ook wel weer/