Ik vind dit zo’n lastig thema. Ik ga mijn gedachten ook even aan de hand van bullet points ordenen haha, vind het wel overzichtelijk zo 
Ik bedoel dit overigens niet allemaal direct als reactie op jou persoonlijk, maar ik post het even als reactie omdat het aansluit bij dit thema.
-
Grootschalig seksueel kindermisbruik met een georganiseerde aard en/of door bekende, invloedrijke personen die daardoor met veel weg komen, gebeurt wel degelijk aantoonbaar. Bijvoorbeeld deze zaak in Duitsland en natuurlijk Jimmy Savile in het Verenigd Koninkrijk . (edit: of bijv. Jeffrey Epstein, de katholieke kerk, Jehovah’s Getuigen, en ga zo maar door).
-
Er zijn bij mijn weten inderdaad nooit sluitende bewijzen gevonden voor het bestaan van grootschalig satanisch of ritueel misbruik. Maar “onderzoek toonde aan dat uitgesloten is dat dit op grote schaal plaatsvindt” is geen sterk argument; in de natuurkunde of andere exacte wetenschappen kun je misschien aantonen dat dingen niet bestaan, maar bij dit soort dingen niet. Dan bedoel ik niet per se ‘je kunt het niet aantonen want er is een enorm complot dat dit alles koste wat kost onder de radar houdt’ maar meer algemeen: ‘Absence of evidence is not evidence of absence’.
-
Er zijn inderdaad minstens één, misschien meer, malafide therapeuten die mensen valse herinneringen aanpraten. Zie bijvoorbeeld dit interview (al wat ouder) en dit stuk in een vakblad voor traumatherapeuten.
-
De nadruk hierop in het maatschappelijk debat kán echter schadelijk zijn voor echte misbruikslachtoffers. Dat traumagerelateerde symptomen pas later naar boven komen, zelfs jaren tot decennia na misbruik, is tamelijk normaal/veel voorkomend. In de praktijk (als in: in de media/door leken met een mening) wordt dit nu al vaak op één hoop gegooid met ‘hervonden’ dan wel valse/aangeprate herinneringen, maar dat is echt niet hetzelfde.
-
Hoewel Skepsis en Sargasso goede punten maken over de (on)deugdelijkheid van het onderzoek, zijn zij geen specialisten in trauma/misbruik en vind ik hun toon eerlijk gezegd grenzen aan het problematische (bijv. dat Skepsis er allerlei fictieve films bijhaalt en zelfs claimt dat een film “algemeen wordt gezien als het begin van dissociatieve identiteitsstoornis” - ???).
-
Wel helemaal mee eens dat het onderzoek van Argos niet waterdicht is. Veel van de geloofwaardigheid berust op zaken die op bewijs lijken omdat er bijna geen andere verklaring voor denkbaar is. TW seksueel geweld: bijv. dat die gynaecoloog kon vaststellen dat dat meisje bevallen moest zijn, dat glas in de baarmoeder van die andere vrouw, en de brand in die loods. . Echt 100% sluitend bewijs is het niet, maar ik denk eerlijk gezegd niet dat het binnen de macht van Argos (of wie dan ook) ligt om met beter bewijs dan dit te komen voor óf tegen het bestaan van ritueel misbruik.
-
Naar mijn idee is het lastige aan dit cirkeltje van ‘je kunt het niet echt bewijzen maar ook niet bewijzen dat het niet bestaat’ dat er voor die nuance juist weinig ruimte is, omdat de maatschappelijke respons op dit onderwerp zo sterk twee uitersten heeft: aan de ene kant de mensen die het per se niet willen geloven (zo iets gruwelijks KAN niet waar zijn) en aan de andere kant mensen die het veel te graag willen geloven, de complotwappies. Bij Qanon en consorten lijkt het me bijna wel een soort entertainment, als een soort real life horrorfilm waarbij het niet gruwelijk en bizar genoeg kan (zie verhalen over ondergrondse steden en weet ik veel die eerder wel in dit topic ter sprake zijn geweest). Geen van beide is productief.
-
En tot slot: ik vind het apart dat juist op dit onderwerp veel mensen ineens zó kritisch zijn, veel meer dan op andere Argos uitzendingen bijvoorbeeld. Ik heb eerlijk gezegd het gevoel dat er vaak toch iets van victim blaming/misogynie mee speelt (niet per se hier hoor, maar ik vind het bijv. wel frappant dat zo’n Peter Zegers dan gelijk weer vooraan staat met een artikel met ONBESTAAND MISBRUIK in de kop.
Nou, dit was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen? 
.