Superlief, dankjewel! Ik ga het even doorsturen aan mijn hulptroepen want zelf lezen lukt niet. Dit gesprek bij de huisarts was zo intensief geweest dat het me nog niet gelukt was om een update te geven hier.
Ook @Broodrooster @Hectometer en @TanteBetje @Acquiesce : Ik was heel gespannen en emotioneel en merkte dat de huisarts het daardoor ook spannend vond. We zijn een uur binnen geweest, ondanks dat het heftig was, was het het wel waard. Het was een goed gesprek, ik ben echt gehoord.
Ik heb kalmerings medicatie gekregen zodat ik bij hevige emoties wat rustiger kan blijven en zorg dat ik kan slapen. Mijn vragen zijn beantwoord .er wordt een multidisciplinair team opgesteld om me verder te helpen. Het duurt nog even voor ik daar terecht kan tot die tijd ga ik naar psychosomatische fysiotherapie ter overbrugging.
Verder mag ik nog minder doen dan ik al mocht. Ook schermloos vermaak waar ik over na moet denken zoals puzzels mogen niet en beter ook niet lezen en schrijven op papier zolang de klachten niet zakken. Het is heel ingrijpend de wereld wordt heel klein.
Zo’n intensief gesprek van een uur kan ik normaal helemaal niet nu. De adrenaline heeft me overeind gehouden. Ik had hoofdpijn en zag zwarte vlekken maar was nog steeds niet misselijk. Totdat we het gesprek afrondden en ik alleen nog maar uit kon brengen: Dit gaat niet goed. Ik moet naar buiten. Nu. Ik ben hoestend en kokhalzend de spreekkamer uit gerend. Buiten probeerde mijn maag zich te legen en zakte ik huilend door mijn benen. Op de stoep voor de huisartsenpraktijk. als het niet zo ellendig was geweest was het een hele mooie dramatische scène voor een film. Goddank was ik niet alleen.
Sindsdien zijn de klachten nog erger, dat was te verwachten natuurlijk ik heb alle grenzen genegeerd om dit gesprek te kunnen voeren. Toch was het het waard.