Geen idee of ik hier goed zit… Maarrrr ik word zoooo gek, zodra ik iets doe wat een klein beetje inspanning kost dan ga ik m’n kaken klemmen / op elkaar drukken. Ik heb het vaak pas door als het te laat is waardoor ik met vette kaak- en hoofdpijn zit. Iemand enig idee hoe dit kan en hoe ik eraf kom?
Ik merk het soms na een paar minuten, dan ben ik aan het koken en halverwege denk ik: fuck, ga ik weer. En dan daarna heb ik ook echt pijn/last ervan en kan ik heel moeilijk die spanning in m’n kaken weer loslaten.
Ik heb volgens mij niet echt stress?
Kan je wel bewust ontspannen? Dus als je merkt dat je aan het klemmen bent juist even wat harder klemmen en dan bewust los laten?
Soms wel, soms niet! Heel lastig in ieder geval…
Ik doe dit ook sinds kort, maar bij mij is het wel duidelijk stress / overprikkeld zijn. Gelukkig merk ik het als ik het doe (of in ieder geval na een tijdje) maar ik ga het de volgende keer denk ik aankaarten bij de tandarts.
Ik kan inderdaad wel snel overprikkeld zijn. Ik merk het vaak wel, maar daarna die kaken zien te laten ontspannen is echt heel moeilijk.
Eind september heb ik afspraak bij tandarts, ga het dan ook even melden idd.
1 like
Misschien heb je baat bij kaakfysiotherapie. Zelf niet gehad maar wel vaak gehoord dat het helpt bij klemmen of knarsen.
Kaakfysio helpt echt met dit soort dingen. Ervaringsdeskundige hier.
Nog nooit van gehoord… Ik ga het eerst even bij de tandarts aankaarten, ik houd dit in gedachten!
Gezeur en vraag om meedenken, niet quoten aub
Samenvatting
Mijn vriend een zeldzame hersentumor (goedaardig, maar gedraagt zich kwaadaardig en op een kwaadaardige plek). Hij is hier al eerder aan geopereerd waarna hij lang heeft moeten revalideren en herstellen. Toen is niet alles weggehaald en het restant is weer gaan groeien. Hij heeft inmiddels zoveel symptomen dat hij niet meer kan werken en zit dus thuis, gewone dagelijks leven begint ook moeilijk te raken. Omdat het zo zeldzaam is, is er binnen nederland eigenlijk geen ervaring mee, of althans, er is geen arts die het meer dan een 1 a 2 keer heeft gedaan, en het is een buitengewoon moeilijke tumor om te verwijderen. Zeker gezien het zijn tweede operatie is, is het extra lastig, en het zit ook op een moeilijke plek. Meer ervaring is dus eigenlijk een vereiste.
We hebben dus contact gelegd met de enige arts die echt gespecialiseerd is in dit soort tumoren. Hij gaf aan wel te willen helpen, maar zit in Amerika en dan zou het ons een ton kosten. Hij noemde iemand die hij heeft opgeleid en die in Denemarken zit die dit ook zou kunnen, volgens hem. De afgelopen maanden hebben we contact gehad met die arts in Denemarken maar echt heel veel schot is er nooit in de zaak gekomen. Nu zou hij een maand geleden de laatste scans bekijken en daarna kijken naar de planning. Sindsdien hebben we niets meer gehoord, alleen nog dat hij op vakantie was en de week daarop contact op zou nemen, maar dat is nu ook alweer drie weken geleden.
We hebben een hele fijne neurochirurg gezien in rotterdam, hij heeft ons goed geholpen maar gaf aan niet te willen opereren aan deze tumor. De chirurg die zijn eerste operatie heeft gedaan wil wel opereren maar liever “pas over drie jaar” (??) en dan zo min mogelijk weg halen, en dus op korte termijn daarna weer opereren.
Nu is er dus geen contact met Denemarken, de arts in de VS reageert ook niet meer (ik denk omdat hij die Deense arts niet in de weg wil lopen) en eigenlijk is er dus niemand naar wie we nu toe kunnen. Ik weet echt niet zo goed wat nu te doen? Hij gaat best hard achteruit en moet gewoon geopereerd worden, emotioneel is het ook onhoudbaar aan het worden.
Ik heb de rotterdamse arts gemaild in de hoop dat hij nog ideeen heeft maar ik ben inmiddels zo wanhopig, ik weet het echt niet meer.
Weet niet zo goed wat ik hiermee wil bereiken maar het forum heeft me al vaker op een goed idee gebracht dus hoop dat jullie nog een geniaal plan hebben. En anders heeft het me ook opgelucht om het even van me af te schrijven gelukkig.
@Tunnelvisie moeilijk om dit te lezen. Ik snap je frustratie heel goed. Misschien zou je contact kunnen opnemen met een zorgcoach via je verzekering of met Royal Doctors. Die laatste zijn internationaal. Is er een mogelijkheid om zelf te bellen naar Denemarken? Op het forum zitten ook paar meiden die in DK wonen, misschien zou je hen in vertrouwen kunnen nemen en kunnen zij misschien navragen bij de Deense arts of ziekenhuis wat de wachttijden etc zijn.
Jeetje wat heftig zeg snap dat het onhoudbaar wordt qua zorg en stress.
Ik zie regelmatig oproepen voorbij komen op social media (LinkedIn, facebook) over medische vragen/situaties en ik kan me voorstellen dat niet iedereen daar zo’n fan van is om te doen hoor, maar misschien kan het voor aandacht zorgen, misschien heeft iemand een goede tip/plek/connectie etc. Ik zie dan vaak in de reacties dat mensen tips hebben of iemand kennen, een ervaring herkennen etc.
Heel veel sterkte voor jullie!
Edit: lees nu dat het een beetje duf overkomt zo, maar je snapt misschien wel wat ik bedoel met een “oproep”
1 like
Royal Doctors kende ik niet, dank je! Ik ga ze meteen mailen. Zorgverzekering wist het eigenlijk ook niet de vorige keer maar ik kan het ze nog een keer vragen. Bedankt! Zo fijn dit forum. <3
1 like
Wil je zeggen wat het precies is (mag ook in PB als je dat liever hebt)? Ik ken wat neurochirurgen in het oosten van het land, misschien hebben die ideeen?
Epidermoide cyste! We zoeken een schedel basis chirurg.
Ik heb er net nog twee in de UK gemaild.
Ik snap vooral niet waarom alle chirurgen uit contact gaan na de scans. Inmiddels ben ik echt bang dat het een soort tikkende tijdbom is waar niemand aan wil maar dat zouden ze dan toch wel gewoon zeggen?
Heeft iemand hier misschien ervaring mee of die mij ermee kan helpen?
Ik heb vorige week mijn voet goed hard gestoten tegen het pootje van de bank. Dat pootje ging tussen mijn kleine teen en die ernaast zit. Het is nooit blauw en dik geworden, maar doet onwijs veel pijn. Ik belde vanmorgen de assistente van de dokter maar zei, zoals ik al verwachte, dat ze daar niks aan doen. Of het nou gebroken is of niet. Ik mocht iig niet langs komen ervoor. Maar ik heb sinds een paar dagen ook dat mijn kleine teen en die ernaast heel de tijd uit zich zelf bewegen, dus een soort spasmes en verkrampt het. Nu doet het ook op het deel onder mijn voet erg pijn als ik erop ga staan wat voorheen niet zo was. Is dit wat anders of moet ik gewoon geduld hebben en gaat het met rusten over?
Eigenlijk vind ik dat je wel beoordeeld had moeten worden door de huisarts en doorgestuurd moeten worden voor foto’s. Als het namelijk wel gebroken is kan het evt getapt of misschien wel gegipst worden. En die spasmes kunnen soms komen door overbelasting doordat je waarschijnlijk nu toch net wat anders loopt. Kun je anders niet vanavond met de huisartsenpost bellen? Soms zijn die wat laagdrempeliger in zien.
1 like
Huisartsen werken met de aanname dat je je weer meldt als het toch niet gaat. Daar worden mensen vaak ook met ‘even uitzieken’ naar huis gestuurd, als het niet gaat trek je aan de bel. Zeg niet dat diy perfect is, maar zo werkt het wel.
Er is nu wat veranderd in de pijn die je hebt, dus zeker een goede reden om nog eens aan de bel te trekken. Naar de huisartsenpost ben ik geen fan van, dat maakt de zorg alleen maar onnodig duur. Ik zou morgenochtend bellen met je eigen huisarts en duidelijk zeggen dat het anders is dan eerst en dat je graag langs wilt komen. Over het algemeen, als je voor de tweede/derde keer belt met hetzelfde probleem is het voor hen ook efficiënter om je even langs te laten komen.
1 like
@Broodrooster @tessel Dankje voor de reacties! Dan ga ik zeker morgenochtend weer bellen. Wil gewoon weten waar ik aan toe ben, gebroken of niet. Ook wel zo handig met mijn werk.
Ik ben vandaag onder narcose geweest en er is niet geteld.
Ik moest diep inademen in een masker.
Er gebeurde niets.
Toen vroegen ze of ik al wat voelde. Neen dus.
Ik ben verder blijven ademen en toen rook ik het gas en ging ik weg.
Naar mijn gevoel duurde dat echt lang. En het door feit dat ze het vroegen zal dat ook wel zo zijn.
Ik heb wel de preoperatieve Xanax geweigerd.
Niets vooraf gekregen (of geweigerd)
Ik heb wel gezegd dat ze het mochten geven als ik vervelend deed door de zenuwen.