Kun je ineens allergisch zijn voor bepaald eten? Ik at net een cracker met pindakaas, ik denk dat ik wekelijks wel een keer iets met pinda’s eet maar die crackers verder amper, maar vijf minuten later voelde mijn keel/tong heel gek, alsof je op een trachitol hebt gezogen, beetje verdoofd, tintelend maar ook heel lichtelijk dik. Verder niets geks maar ik voel het nog steeds, het is al drie uur geleden.
Of is dit iets heel anders??
Heb je toevallig ook hooikoorts?
Nee, of in ieder geval verder geen typische klachten. Ja ik hoest al een tijdje maar dat heeft niet met hooikoorts te maken.
Ja dat kan!
Ik ben bekend met allergieën en het wordt steeds meer naarmate ik ouder word 
Dat gevoel herken ik ook als allergische reactie
Had je verder nog iets behalve die cracker met pindakaas? Drinken? Als je je afvraagt welk product het geweest is kun je op een andere dag het apart van elkaar nemen en dan een klein beetje en zien of je reactie krijgt. Echt vervelend dat gevoel, hopelijk trekt het gauw weg!
Zelfde ontbijt als altijd en koffie, niks bijzonders dus. Ik denk bijna dat het de cracker moet zijn, ik ga dat de komende dagen inderdaad nog even afzonderlijk proberen.
Ja dat kan heel goed hoor, zo ben ik zelf allergisch voor een gewone bruine boterham daar kon ik me eerst ook niks bij voorstellen (en waarom niet voor volkoren bijvoorbeeld, toch raar hoe dat werkt)
Misschien kan iemand me helpen. 
Ik sta op het punt om te beginnen met antidepressiva maar ik ben een beetje huiverig. Sowieso door de bijwerkingen en dan met name de gewichtstoename. Misschien een beetje een gekke vraag maar heb je kans op gewichtstoename omdat je hongergevoel groter wordt en je daardoor (mogelijk) meer gaat eten? Of zit er iets in de medicatie waardoor je stofwisseling trager gaat? Zou het echt heel erg naar vinden als ik bovenop alle issues ook nog eens flink zou aankomen. 
k heb citalopram en fluoextine gebruikt en bij beide geen gewichtstoename, juist afname. ik at juist veel door m’n depressie (emotie-eter) en toen dat onder controle was had ik daar geen last meer van. maar ik kan me voorstellen dat als je juist minder eet vanwege de depressie dat je dan wel zou kunnen aankomen.
ik snap dat je huiverig bent (was ik ook) maar probeer het gewoon want het kan je zo enorm gaan helpen.
Utislagen zjjn binnen en alles is goed. Echo zag er goed uit en alleen mijn billirubine is net over de grens. Verder zijn alle bloedwaardes in orde. Huisarts heeft wel geadviseerd om het aan het einde van het jaar nog bij de controle bij de MDL arts te benoemen.
Ik snap je angst en heb zelf beide ervaren. Ik slik al een paar jaar citalopram en had ook afname daarna stabiel gebleven.
Heb ook ook een tijdje amitriptyline en olanzapine gebruikt en daar ben ik toen wel flink van aangekomen. Ging er wel vanzelf weer vanaf toen ik stopte. Ik had echt onstilbare honger in die tijd, heel vervelend.
Ik heb sinds een paar maanden een knobbeltje op mijn scheenbeen. Het is hard, beweegbaar en niet pijnlijk. Ik heb er nu op elk been 1 of meerdere. Mijn moeder heeft alweer een of andere bijzondere vorm van kanker gevonden die hierbij past maar denk zelf dat het niks is en dat het gewoon de plek is waardoor ik het voel (weinig vetweefsel op je scheen).
Komt dit iemand bekend voor?
Dit zijn heel vaak histiocytomen. Vrijwel altijd als ik dat soort bultjes weghaal (bijna altijd bij vrouwen en bijna altijd op de onderbenen) dan komt dit uit het pathologisch onderzoek.
Zijn deze bultjes makkelijk weg te halen? Ze zitten diep in de huid toch?
Liggen idd dieper, dus je moet wel echt verdoven, rond eruit snijden en hechten. Je kan ze niet oppervlakkig weghalen met shaven, zoals we dat noemen.
Ik heb dit ook op mijn scheen denk ik. Er staat bruin, maar je ziet het niet toch?
Ze zijn meestal huidskleurig, soms net iets rozer of donkerder, en de normale huidstructuur loopt gewoon door.
Maar dus wel een afspraak maken bij onze rode vriend? 
Ze hoeven niet weg hoor; de vraag is wat je lelijker vindt, de bultjes of de littekens.
Wow heb ik dit echt al sinds ik kind ben op mijn been, maar nooit iets mee gedaan. Grappig om er zo achter te komen wat het is.
Ja je ziet de bultjes niet en ik vind het ook echt heel ontspannend om ze over mn hele scheenbeen te bewegen. Maar zit nu toch maar in de wachtkamer om ze even te laten bevoelen