Kan hij het niet gewoon in het eerstvolgende consult met zijn huidige psycholoog bespreken? En dan toch ook maar zijn delict noemen, hoe moeilijk ook… Hij kan het ook opschrijven in een kort briefje en dat geven als het bijvoorbeeld door schaamte te moeilijk is om uit te spreken.
Ik zie in mijn omgeving mensen al vrij snel door eerstelijns psychologen als “te complex” bestempeld worden en doorverwezen worden naar sggz. Wachttijd gaat vaak wel vaak om jaren, dus óók in de eerstelijn wat psychologische hulp hebben is geen overbodige luxe.
Misschien is de juridische route zelfs wel sneller. Heeft hij een advocaat? Dan zou ik het ook daar ook mee bespreken. Die kan hem misschien ook uitleggen hoe het zit met beroepsgeheim van psychologen zodat hij het daar hopelijk wel durft te bespreken.