Och ja er zou eigenlijk een nieuwe serie moeten komen van ouders die afgeragde zooi bij hun kinderen willen dumpen.
Zoiets als dit maar dan met Wasmiddel, drinkpak doppen. Geen metaal en druppels lijm er tussen. Dit is nog een ietwat nette variant. Echt heel heel heel erg eh, niet mooi. (Oh ja, zonder kaarsen.)
Ik kreeg op mijn 15e zulke van mijn vader
Maar dan nep uggs ook nog
Ik heb gezegd stuur maar terug
Vind ik echt super zielig voor je vader.
Ik vond het zielig voor mezelf.
Nee maar daar ging ik toch niet mee lopen, dus dan kan je hem beter retourneren ipv dat het ongebruikt in de kast blijf liggen.
Ja alleen⦠in het licht van je volwassen leeftijd nu moet je misschien snappen dat wel zielig was voor je vader?
Mijn schoonmoeder vraagt aan mij;
S: Heeft kind dit (afzichtelijke) dekbedovertrek al?
Ik: Oh hij heeft al meer dan genoeg dekbedden, dus is niet nodig.
S: Ik heb het al besteld.
Ik: Ok, kan je het nog terugsturen?
S: Nee, maar je kan het altijd verkopen en een andere voor hem kopen.
Een week later:
S: Ik heb ook dit (wederom afzichtelijke) dekbedovertrek voor hem!
Vind het oprecht wel meevallen.
Ik heb niet de complete interactie in mijn post uitgeschreven ofzo. Het was gewoon iets in de trant van āahww heel lief paps dat je deze voor me hebt gekocht maar het is niet echt mijn smaak. Misschien kunnen we het nog retourneren of weggeven want ik ga het denk ik niet snel dragenā.
Valt toch wel mee hoe zielig dat is
Misschien waren echte uggs te duur op dat moment en was dit het beste alternatief (voor zijn gevoel) oid? Geen idee.
Neee echte uggs waren niet te duur, er was genoeg geld. Maar daar ging het ook helemaal niet om haha als het echte uggs waren had ik ze net zo lelijk gevonden
Bedrag maakte me niks uit hoor, ik was blijer geweest met een lush bruisbal dan dit. En ik heb eigenlijk altijd leuke cadeautjes gehad van mijn ouders maar dit is mijn enige teleurstelling geweest en ik vind het gewoon een heel grappig cadeau want ik was ook nog eens vet emo op die leeftijd en droeg alleen maar zwart
Ach zo heb ik ooit voor Sinterklaas van mijn vader, met wie ik toen een moeizame band had, een parfum gekregen dat boven de prijs zat die we als gezin hadden afgesproken (ook echt maar 3 euro erboven hahaha), maar vond het niet lekker ruiken. Heb het nooit weg durven doen want vond het zo lief en heb het uiteindelijk dit weekend pas aan mijn moeder gegeven toen we mijn oude kamer leeghaalden.
Mijn God zo gemeen Ik dacht dat ik onvriendelijk was.
Snap niet hoe āik hoef dat ding niet in huisā je eerste reactie is op zoān aardig gebaar.
Agreed. Je hoeft niet alles te zeggen wat je denkt he?
Welnee ze was blij dat ze van het lelijke ding af was.
En ik wilde dat ik jaren eerder had gezegd wat ik dacht dan was het allemaal anders gelopen, maar dat is meer iets voor een ander topic
Klinkt onheilspellend.
Jeetje, ik zag het ook al terug bij de kraamcadeaus. Maar je kunt toch altijd iemand bedanken voor een cadeau, het is toch lief dat diegene iets voor je meeneemt, ook al is het niet naar je smaak?
Wat je vervolgens met het cadeau doet mag god weten. In het ergste geval breng je het naar de kringloop. Het is niet dat het jou geld heeft gekost he.
Oke sommige dingen gaan wel te ver, zoals afslankpoeder.
Mijn vader heeft me überhaupt nog nooit een cadeau gekocht hahaha, als mān moeder geen cadeaus had gekocht dan had ik nooit iets gekregen
Iets met mental load
Ik denk dat dat ook de reden was dat ik de weinige dingen die ik van mijn vader kreeg echt niet weg kon doen. Man van weinig woorden, dus als ik dan eens een bloemetje (haha ik was 9) kreeg omdat hij sorry voor iets wilde zeggen, reken maar dat ik dat dan zorgvuldig tot een droogboeket verwerkte.
Toen ik net op kamers woonde, vierde ik nog Sinterklaas thuis. Ik kreeg o.a.:
- Een veger en blik (terwijl ik vloerbedekking had)
- een ovenschaal (terwijl ik geen oven had)
- een toeristisch boekje over Parijs (ik was daar net geweest om een vriendin die daar tijdelijk studeerde te bezoeken. Het lag niet in de lijn der verwachting dat ik snel nog eens zou gaan.)
Ik heb daar later in het jaar iets aardigs over proberen te zeggen tegen mijn moeder toen we in de stad waren en ik iets leuks zag, in de trant van: ik snap dat lastig is cadeautjes te verzinnen, maar zoiets vind ik dus bijvoorbeeld heel leuk.
Nou, het jaar daarop kreeg ik een snerend gedicht over hoe ondankbaar ik was.
Nee, cadeautjes zijn niet altijd lief. Dat vind ik echt een misverstand.
Hier een ouder die dingen koopt om gevoelens af te kopen en die echt geen rekening houdt met de gene voor wie het is. En als je het aangeeft ben je idd ondankbaar of is het gezeur want: āIs toch leuk??ā Tja, geen idee voor wie
Een verkeerd ingeschat cadeautje kan iedereen overkomen, maar er kan best meer achter zitten.