Mensen proberen mij altijd te koppelen aan jonge gasten. Met daarbij de klassieker “daar voel je niets van hoor!”. Hi ha ho. Is toch niks geks aan dat ik als -bijna dertiger- niet op zoek ben naar iemand van 20? Kom op zeg.
Haha zo heerlijk herkenbaar dit. Vooral bij mij in de sportschool word ik steeds aangesproken tis wel vleiend maar ik ben daar echt niet naar op zoek nu eigenlijk
Ik denk persoonlijk dat ik nog een te vrije indruk maak voor de mannen van 30+ die ook wel wat serieus willen. Ik heb wel eens gehoord dat ik teveel seks uitstraal, terwijl ik mezelf vaak ook juist wel een beetje te serieus kan nemen, maar sociaal gezien ben ik wel echt een beetje Life of the party soms…
Haha shit ik maak die grap ook wel eens, maar zou dan weer niet iemand koppelen met zo’n jong iemand. Meer als we uit zijn oid en een leuke jongen/man een stuk jonger blijkt ofzo
Ik ben echt mannen moe.
De afgelopen tijd begin ik er serieus aan te denken dat de liefde er wellicht gewoon niet in zit? Zo’n deprimerende gedachte Heb nog nooit een échte relatie gehad. Alleen de fases ervoor die maanden duurden. Ik ga bijna denken dat er iets mis met mij is. Maar wonderbaarlijk genoeg zitten mijn meeste vrienden in dezelfde situatie
Waar gaat het mis?
Ik heb zo’n lange tijd niets anders gedaan dan op mijzelf gefocust en nog steeds niemand ontmoet. De dating-apps en ik hebben een moeilijke relatie, ik ga van date naar date zonder dat het ergens op uitloopt of dat de mannen dan opeens niet meer geïnteresseerd zijn. Vraag me af waarom ik het überhaupt nog doe. Dit is echt veel te veel werk.
En de berg aan eten dat ik weg mieter elke week omdat ik in mijn eentje niet snel genoeg kan eten, herinnert mij ook constant aan het alleen zijn.
Single zijn is ook nog eens duur
Het helpt niks maar I totally feel ya. Had dit weekend ook weer echt even zo’n moment dat ik me gewoon niet voor kon stellen dat ik óóit nog echt verliefd ga worden en dat diegene dat dan ook op mij is. Mega deprimerend.
Herkenbaar. Ik vraag aan elke 20-jarige die het bij me probeert hoe oud dat ze denken dat ik ben… Meestal krijg ik als antwoord max. 25, maar omdat ik er meestal al een disclaimer bij zeg dat ik ouder ben dan ze denken, anders zouden ze me eerder 22 of zo schatten. Helpt inderdaad niet om er jonger uit te zien. Ik heb echt een beetje “jongetje” vibes bij hen, voelt een beetje vies en fout zelfs. Niet dat ik wil judgen op relaties met leeftijdsverschillen maar het type dat gesprekken met me aanknoopt zit echt nog in die ‘net uit de middelbare school yolo’-fase, terwijl ik toch al op een ander punt in mijn leven ben (carrière aan het maken, kinderwens…). Anderzijds hoor ik ook soms wat @Sterrenkijker zegt, hoewel ik me ook niet zo voel.
En ook herkenbaar wat @Nestley_Toulhouse zegt i.v.m. moeilijke relatie met datingapps en dat er niets serieus van komt. Ik zou zo graag nog eens (wederzijds) verliefd worden. Dat is zo lang geleden dat ik het me ook nog moeilijk kan voorstellen.
Naar hè! Hallo, Goden van de wereld, gun ons ook eens wat romantische liefde, ja! k denk nu bij elke date die een beetje leuk is al dat ik me maar niet moet hechten omdat het dan minder pijn doet. En dat is tot nu toe de best werkende tip van het jaar
Hoop alleen dat ik niet langzaam ‘verhard’, straks ben ik onbewust mijn eigen ruiten aan het ingooien omdat ik stiekem meer afstand neem dan ik zou willen…
@flalamingo eigenlijk vind ik het stom om online te daten omdat ik het idee heb dat het dan veel meer tijd kost om iemand te leren kennen en ik wil dat best doen maar ik heb het idee dat mannen wellicht zoiets hebben van: ik voel niets op de eerste date, dus dan wordt het ook niks. En iemand die je vanwege een hobby ofzo ontmoet, leer je veel sneller en beter casual kennen.
Oh ik vind dit zo herkenbaar wat je zegt over mannen die gelijk iets willen voelen en dat dan niet hebben op de eerste date, dus is het klaar. Ik wil ook niet zeggen dat ik gelijk wat voel maar ik vond het gezellig en zou het niet erg vinden om elkaar nog een keer te zien om het verder te ontdekken, maar blijkbaar heb ik dan al de boot gemist.
@flalamingo voor mij is het inmiddels 5 jaar geleden dat ik uit een relatie kom, meer dan 10 jaar geleden dat ik in een relatie stapte. Toen was ik nog een tiener, nu ben ik 30. Ik vraag me best vaak af of verliefd worden nog wel bestaat. Maar om me heen gebeurt het gelukkig wel, dus ik heb t nog niet opgegeven
Als ik dit zo lees haat ik mannen echt. #summeroflove
Hear hear!
Ik merk ook dat verliefd worden sowieso moeilijker wordt omdat je als volwassene niet meer als een kip zonder kop de liefde achterna kan zonder rekening te houden met (grote) consequenties. Dan is het toch fijn om eerst een fijne vriendschap op te bouwen met het idee dat het meer wordt als er meer in zit.
Na al die jaren nog steeds geen vent maar ben wel veel kalmer geworden vergeleken met jaren terug. Ben meer op zoek naar comfort i.p.v. vuurwerk. Dat komt later wel. Maar misschien is dat gewoon een te saaie take op de dating-markt?
Ik houd vooral vriendschappen over aan mn dates ipv dat mn dates vrienden van me zijn. Ik herken wel wat je zegt met rustiger worden. Ik heb verder ook een prima leven een man is niet nodig, ik heb het heel goed en dat helemaal zelfstandig. Maar een man zou wel leuk zijn weer ooit een keertje.
Een fijn eigen leven staat sowieso voorop dus dat is heel chill! Hier ook een baan, een appartement, leuke mensen om mij heen. Maar misschien daarom juist? Dat je denkt: nu is mijn leven (bijna) helemaal ingericht zoals ik het wil.
Toen ik bezig was met mijn scriptie bijvoorbeeld, ging al mijn tijd naar studie en werk. Ik zou die vent toch geen aandacht kunnen geven met alles wat ik nog moest/wilde doen. Maar nu heb ik die tijd juist en dan is ie er niet!
Maar is ‘niet verliefd/niet gek genoeg op je’ niet gewoon een bepaalde woordkeuze of omschrijving voor dat iemand je niet leuk genoeg vindt? Kijk afwijzing is natuurlijk nooit leuk maar ik kan vaak na 3 dates wel inschatten of ik een persoon leuk genoeg vindt voor verder daten.
Ahh ik snap wel wat je bedoelt hoor! Ik heb dit ook gehad dat iemand alles eigenlijk goed vond maar in het begin verliefde ‘kriebels’ had gemist en dat wel zocht? Dat ik ook zat van maar alles is verder goed zeg je… wat maken die ‘kriebels’ dan uit… Als je mij niet leuk genoeg vindt zeg dat dan specifieker ipv het op ‘kriebels’ gooien…
Ik snap je frustratie wel, maar ik proef bij jou ook nog steeds wel iets van interesse gevoelens. In mijn ervaring gaat er bij mannen gemakkelijk een knop om als ze deze keuze maken en zit het er niet meer in, doe je jezelf niet te veel pijn door contact met hem te houden terwijl je merkt dat het voor hem eigenlijk niet zo hoeft?
Ik ben tegenwoordig vrij rigoreus klaar is gewoon klaar en als het mij moeite kost dan gaat z’n nummer uit mn telefoon en ontvolg of mute ik bijv op insta. Ik wil niet steeds geconfronteerd worden met dat het niets is en wil ook gewoon door met iemand die het wel met mij ziet zitten
@Baron jaa snap ik ook helemaal hoor. Ik heb dit zelf ook meegemaakt, alles klopte, ik was vet verliefd en de man vond mij leuk/fantastisch/geweldig maar miste net dat beetje extra gevoel/niet verliefd genoeg. Dat kan dan heel verwarrend zijn, maar uiteindelijk wil je toch denk ik 100% voor iemand kunnen gaan en wanneer goed goed genoeg is, is denk ik voor iedereen anders. Misschien heb je t zelf ook wel eens van de andere kant meegemaakt? Dat iemand verder alle boxjes aantikt maar jou gevoel niet volgt?
Ik begrijp dat je zegt dat elkaar alleen appen als je een datum prikt en elkaar dan zien geen vriendschap noemt, dat zou eerder een (vage) kennis zijn, maar misschien is wat jullie hebben voor hem ook gewoon goed genoeg. Niet elke contact gaat even diep. Met sommige mensen bespreek je alles en met anderen is elkaar zo af en toe zien gewoon goed genoeg. Zolang je je daar prettig bij voelt hoef je het ook niet echt te defineren of af te kappen. Als je je hier niet prettig bij voelt en geen tijd meer in wil of kan steken dan is het anders
Ik was net even alleen in de ikea om wat spulletjes te halen voor mijn nieuwe huis. Ik voelde me zo’n einzelgänger tussen al die stellen en gezinnen bleh, waar mijn liefdesleven altijd ver vandaan is gebleven met enkel destructieve mislukkingen. Ik ben heel gelukkig verder, maar ik voel me na de dertig wel ergens heel mislukt en vreemd genoeg accepteer ik het meestal en ben ik er trots op dat ik alles alleen kan. Maar het maakt me nu even enorm verdrietig en eenzaam voelen. Ik heb het gevoel dat ik er gewoon niet meer in geloof.
De eerste keren dat ik als single naar de Ikea ging had ik dat gevoel ook heel erg. Zeker omdat het ook de winkel is waarin je stelletjes gezellige plannen ziet maken.
Onder tussen ben ik zo afgestompt dat ik het niet meer zie.
Een hartje voor de herkenning. Ik vind het meestal prima en ben inderdaad juist blij dat ik niet van iemand afhankelijk ben maar op sommige momenten voelt het zo mislukt. Het is gewoon irritant dat de samenleving zo gemaakt lijkt voor stellen.