Ik ben de coronaperiode tot nu toe (verrassend) goed doorgekomen als single, maar merk juist dat ik het nu weer lastiger heb, nu veel mensen hun “normale” leven weer oppakken. Alsof daarvoor iedereen een beetje in het zelfde schuitje zat en nu voel ik me juist weer eenzamer 
Ik heb het idee dat mannen mij alleen maar zien als iemand om even seks mee te hebben…
Ik heb vanavond verjaardag van mijn beste vriendin en heb er voor het eerst echt geen zin in.
Iedereen komt met partner en ik alleen.
Ik vind het ook ZO irritant dat alle mannen lijken te denken dat we hard to get spelen als we dat niet willen.
Like nee dude mijn ‘nee’ betekent niet ‘nee maar als je maar lang genoeg onsubtiel het gesprek terug naar seks blijft sturen wil ik vanzelf wel’. Mijn ‘nee’ betekent ‘NEE’ hoe moeilijk is het??!!
Ik dacht dat ik het jammer vond om vrijgezel te zijn in corona tijd omdat dan niemand op je af kan stappen met uitgaan. Maar ik neem het terug want het is tyfus irritant.
Ik zou niet eens gaan dan
Single zijn heb ik vrede mee momenteel maar een heel weekend met stellen klinkt als een soort intensieve therapiesessie waarbij er een confrontatie afgedwongen wordt met iets wat jou pijn doet zodat je ermee leert om te gaan
Maar dat werkt hierbij natuurlijk totaal niet, haha.
Ik vind het echt zo rot dat je nu in de woningmarkt als single niks kan met een modaal inkomen. Een hypotheek krijgen is onmogelijk, particulier huren ook en voor een sociale huurwoning nog eeuwig op de wachtlijst. Op kamers wonen is optie maar dat zie ik eigenlijk echt niet zitten… Meer meiden met dit probleem of tips ?
Wat een ellende! Ik zit nu net op het punt dat ik alles voor elkaar heb en dus een huis zou willen kopen voor mezelf. Alleen nu lukt dat niet omdat ik geen partner heb…
Ik wil gewoon alleen een huis kunnen kopen!
Ik ben de afgelopen dagen zo down en heb het idee dat niemand mij aantrekkelijk vindt. Het is getriggerd doordat ik berichtjes ging sturen naar een jongen en hij wel reageerde maar niks terugvroeg aan mij. Daardoor voel ik mij afgewezen + het feit dat niemand ooit op mij afstapt of complimenten geeft. Ik ging toen berichten sturen naar twee andere jongens, maar ook zij negeerden mij. Dus nu ben ik weer terug naar mijn slechte gewoontes door heel snel af te willen vallen, want in mijn hoofd zit een kronkel die denkt: mannen vallen niet op mij omdat ik dik ben. Zo een naar gevoel.
Ik heb ook nooit een vriend gehad, de afgelopen jaar ook niemand gehad die op mij af is gestapt, en echt elke man waar ik contact mee zoek die heeft me al heel vroeg afgewezen.
Ik heb dit dus uiteindelijk ‘opgelost’ door een huis te kopen samen met een goede vriend. Maargoed dat is natuurlijk ook niet voor iedereen mogelijk. En dan nog is het echt verre van een perfect plan. Ik ben ook wel bang dat als hij ooit weg wil/een vriendin krijgt, want dan begin ik echt precies niks. Zolang ik nog een opleidingscontract heb mag ik sowieso niks kopen en al ben ik wel klaar dan kan ik nog niks kopen alleen. Ik kan redelijk wat sparen opzich, maar als ik iets wil kunnen kopen heb ik gewoon bijna een ton aan eigen geld nodig? Meer gewoon waarschijnlijk, niet te doen.
Omdat ik daar zo bang voor was, ben ik laatst maar gaan daten met zo’n app. Maarja dat was zo kut en niks voor mij dat ik er ook maar mee gestopt ben. Ik wil gewoon of een keer toevallig iemand tegenkomen of gewoon alleen zijn en chill kunnen wonen. Maarja wordt wel moeilijk zo.
Soms vind ik het helemaal prima om vrijgezel te zijn en vind ik het lekker rustig. Terwijl ik ook momenten heb dat ik echt baal dat ik nog nooit een vriend heb gehad🥴 Zo ben ik nu uit het niets ineens weer sad daarover.
Ik vind het ook gewoon jammer dat ik nooit eens een lieve jongen tegenkom
Same sis 

Ik vind het echt kut om te lezen dat er hier meiden zeggen dat ze ‘alleen’ met hun partner Kerst gaan vieren. Ik heb niet eens een partner.
Same, ik heb mezelf maar zoveel mogelijk ingepland op werk. Hoop dat je het een beetje fijn hebt die dagen!
Ik mag gelukkig mee naar de familie van mijn beste vriendin dus ik hoef me niet te vervelen, maar het schuurt toch wel. Alsof het met je partner vieren het meest minimaal haalbare is en dat heb ik dan nog niet eens
Ik herken je gevoel wel.
Ik heb een hele kleine sociale kring, amper familie, slechte band met collega’s, geen contact met buren, ik ken geen mensen door hobby’s,…
Ik weet dat ik sommige zaken zelf kan uitbreiden, maar dan nog zal het beperkt blijven.
Als ik dan ergens lees dat iemand ook een soort eenzaamheid ervaart voel ik me begrepen.
En dan komt daar nog de aanvulling achter: ik heb alleen mijn vriend.
Ik weet dat je je dan ook eenzaam kan voelen, maar bij mij kan dat pikken omdat er tenminste iemand is.
Als ik hulp nodig heb, betaal ik daar iemand voor ipv een partner. En op zich moet ik niet klagen, want ik krijg alles altijd wel geregeld, maar soms is dat wel confronterend om het verschil met mijn situatie te lezen.
Herkenbaar. Ik heb ook al meerderen horen zeggen: wij vieren het ook alleen.
Je praat in de wij-vorm ffs. Je bent niet alleen

voor jullie allemaal. Een partner hebben is echt een soort standaard, er wordt echt vaak vergeten dat er ook mensen zijn die dat niet hebben naar mijn idee. Niet alleen hier, ook gewoon de samenleving. Dat je bijvoorbeeld geen maaltijd box kan bestellen voor één persoon of zo. Nou ja ik kan wel even doorgaan
Same… hoop dat je desondanks leuke dagen hebt!