Bij dit soort situaties denk ik ook altijd van, stel je wilt gewoon single blijven de rest van je leven?? Dan moet je wachten tot relaties uit elkaar gaan/mensen gaan scheiden tot dat je op een kamer mag slapen? Slaat toch nergens op.
Haha ja, ik stel me nu voor dat een groepje boomers gezellig een paar dagen weg gaan, en dat dan iemand van dik in de 60 nog steeds op zoân kut uitklapbankje moet slapen om 10 euro per persoon te besparen
@Panda: Ik zou het eigenlijk nog één keer aankaarten, en dan niet meer echt als een soort vraag brengen, maar meer gewoon als een feit: als we gaan boeken wil ik een eigen bed in een eigen kamer.
Ik neem aan dat ze je er graag bijhebben en hiervoor toch wel een paar euro extra over hebben voor een extra kamer in het huisje (zo niet, nou dan zou ik de vriendschappen toch echt gaan overwegen haha). Jij hebt net genoeg recht als de rest op een goede nachtrust op een fatsoenlijk bed, en dat je je even kunt terugtrekken als je dat wil of wat vroeger naar bed/langer uitslapen dan de rest.
Ik vind het absurd dat mensen zo moeilijk doen over een tientje waardoor dit ĂŒberhaupt punt van discussie is
Wow wat?! Ik vind dit best wel shocking dat dit uit een soort gierigheid gebeurt of de aanname dat het je niet uitmaakt omdat je single bent. Jij hebt net zoveel recht op een eigen kamer als de andere mensen die meegaan. Inderdaad, wat hier eerder al is gezegd, maar iedereen verdient het comfort en privacy om zich even terug te trekken. Daar heeft wel/geen relatie toch helmaal niks mee te maken?! Ik lees dat je het gaat aankaarten, supergoed. Hopelijk wordt je weekend weg gezellig mét een eigen kamer!
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat dit leuke mensen zijn. Hoe kan je een familielid of vriend zo tweederangs behandelen? Ben je de jongste toevallig? Daar zie je dat ook nog wel eens bij.
Ik merk in mijn familie dat het nakomertje nog niet altijd als volwassene wordt gezien, terwijl ie dat intussen ruimschoots is. Je hebt vaak van die oude rolpatronen die dan blijven hangen. Maar echt: zij zijn volstrekt onredelijk; niet jij.
Super goed dat je het gaat aankaarten Panda! Je hebt 100% recht op je eigen kamer waar je lekker op jouw gewenste tijdstip naar bed kan, op kan staan, je om kan kleden en je troep overal en nergens neer te gooien!
Ja dat sowieso ook, maar in welke situatie dan ook vind ik niet dat een stel van 2 per se meer recht heeft op een standaard bed in een standaard slaapkamer dan een alleenstaande. Als de situatie is: 1 slaapkamer is met 2 plekken en 1 slaapbank met 2 plekken en je moet dit verdelen, kan een stel prima in de woonkamer en de alleenstaande de deur dicht.
Ander leed: al dagen niet kunnen meepraten in het kasboekjes topic.
Ik moet zeggen dat ik die financiële plaatjes ook wel confronterend vind. Ik heb echt een prima baan, maar ik zie dan pas goed dat het nogal uitmaakt voor je besteedbare inkomen of je kosten kan delen.
Daarop aansluitend: mensen opperen de laatste tijd wel eens of ik niet een tijdje minder kan gaan werken vanwege veel zorgen in de familie. Dat is misschien goed bedoeld, maar ik vind dat zĂł zuur om te horen van tweeverdieners. Ik zou daardoor op termijn echt flink in de knel kunnen komen. Terwijl: waarom komen die familie zorgen (ziekenhuisbezoeken bijvoorbeeld) ĂŒberhaupt bij mij terecht? Jawel, omdat mijn familieleden met een eigen gezin allemaal geen thuis geven.
Ja ik vind het ook confronterend. Terwijl we eigenlijk ongelofelijk trots op onszelf mogen zijn dat we het in ons eentje redden. Maar het is zoveel fragieler allemaal dan als je met zân 2en geld verdient.
Ik herken ook wat je zegt over minder werken om zorgtaken over te nemen. Ik heb een sibling met een verstandelijke beperking, dus de zorgtaken komen ook sowieso bij mij terecht. En dan voelt het zo kwetsbaar allemaal, zonder âvangnetâ.
Ik vind de zaterdagavond vaak best confronterend om alleen thuis te komen/zijn.
Andere dagen heb ik dit nauwelijks of vele malen minder.
Heel herkenbaar. Ik ga ook graag eens uit, maar de meeste van mijn vriendinnen zitten in een relatie en houden de zaterdagavond voor hun partner.
Ja ik vind het dan best confronterend.
Vandaag heb ik er ook last van en ik weet niet goed wat ik eraan kan doen.
âFijnâ dat het herkend wordt.
Een van de dingen die ik toch wel mis aan een relatie (naast de obvious) is dat als je ziek bent er iemand is die boodschappen voor je kan halen/soepje warmen/thee zetten.
Deze ingeving komt eigenlijk door mân baas. Toen ik hem vanochtend liet weten ziek te zijn, vroeg hij of ik verzorgd werd. Hij weet dat ik alleen ben dus tja
Wat een lieve vraag van je baas. De mijne zucht alleen en zegt diep geĂŻrriteerd: okĂ©âŠ
Maar heb je vriendinnen die dit voor je doen? Ik heb met 3 vriendinnen die dichtbij wonen een soort verbond dat we elkaars boodschappen doen, mocht iemand ziek zijn. We hebben elkaars sleutel voor noodgevallen enzo.
Ik heb wel een aantal vrienden die soort van in de buurt wonen, maar eigenlijk is de vriendschap nog niet op het punt dat ik dit zou vragen.
En bof zeker met mân baas, alleen dit soort vragen denk ik van âoh, ja, dat zou handig zijn maar helaasâ
Sinds gisteravond besef ik dat ik affectie mis. Iemand gaf me een knuffel en tussen ons is verder alles 100% platonisch, maar het duurde seconden lang en ik kon daar echt nog wel even in zijn armen blijven staan. Ik denk wel dat ik een iniemini crush op hem heb (niet door die knuffel lol, maar we werken al een tijdje ergens aan met een groep).
Mijn leed is mini leed, want ik vind single zijn momenteel best fijn en ik heb genoeg scharrels die ik kan appen, maar ik mis nu even iemand die écht voor me gaat