Weten jullie welke vraag ik zat ben? “iS HiJ gEEn LeUkE mAn VooR jOu” wanneer je over een willekeurige man vertelt waar je vooralsnog alleen platonisch contact mee hebt. Zo van: OMG EEN MAN AANVALLUH
Vreselijk ja! Mijn antwoord was altijd nou nee en als iemand dan bleef aandringen ofzo zei ik gewoon joh als je m zo leuk vind neem je t m toch lekker zelf. Doei
Ik twijfel of het in dit topic hoort. Twee jaar terug heb ik een tijd met iemand gedate, maar dit kwam te snel na mijn vorige relatie. Uiteindelijk kreeg hij een relatie en hadden we nog contact gehouden. Vriendschappelijk, maar dat werkte niet. Nu twee jaar later merk ik dat ik nog steeds regelmatig met hem bezig ben. Ik probeer vanalles om het van mij af te zetten. Ik doe leuke dingen, ik ben eigenlijk heel blij met mijn leven en ik ben aan het daten. Ondanks dat, blijft het toch regelmatig terug komen. Ik ben bijna op het punt dat ik denk, misschien moet ik contact zoeken. Al weet ik ook niet eens wat ik daar uit zou willen halen. Iemand nog tips?
Ah lastig zeg! Als hij nog steeds in de relatie zit zou ik persoonlijk geen contact met hem opnemen. Maar misschien weet je niet of hij wel/niet single is momenteel?
Nee, dat weet ik ook niet en eigenlijk wil ik ook geen contact opnemen zonder dat ik zelf weet wat ik daarmee wil bereiken.Ik wil nu vooral van het gevoel af.
Ik vind de meest irritante opmerking na m’n break-up echt ‘ach meid, je bent nog zo jong, er zijn nog zoveel andere mannen’. Ja, ik zeg ook niet dat ik denk dat ik nooit meer iemand vind toch? Laat me even wennen aan het idee van single zijn en hem niet meer hebben.
En over single zijn gesproken. Ik weet niet wat er in de lucht hangt, maar in mijn omgeving worden zoveel relaties verbroken op het moment. Echt gek ineens zo allemaal na elkaar.
Zit alleen stiekem heel erg te hopen dat m’n sexting buddy van voor m’n relatie ook binnenkort weer single is schaam me dood dat ik daar zo op zit te hopen. Maar ik heb die spanning echt nodig of zo. En ik wil het alleen van hem. Hij heeft me wel gedeblokkeerd op Snapchat deze week geloof ik dus geen idee wat dat te beteken heeft.
(Ik weet ook niet zo goed meer in welk topic dit hoort eigenlijk… geen relatie meer, ook niet puur break-up meer, maar ook nog niet daten. Dus dan maar hier denk ik)
Er is op dit moment een man die lichtjes laat merken dat ie me misschien wel ziet zitten (een collega). Van die flauwe grapjes maken, interesse tonen en dingen vragen, steeds blikken over en weer, een beetje plagen maar ook gewoon langslopen (extra vaak) om te kletsen. En aan de ene kant vind ik het heel leuk en spannend maar aan de andere kant denk ik: iehhh ga weg!! Kom niet in mijn bubbel!! Omdat ik al zo lang single ben en eigenlijk nooit (ook niet op dit moment) op zoek ben naar iemand.
Er is een jongen die niet superbekend is maar ongeveer 100.000 volgens heeft op insta (in de culturele sector) en ik vind hem zo gigantisch leuk. Ik heb hem af en toe complimentjes gestuurd en daar reageerde hij aardig op maar er kwam niet echt een gesprek uit. Maar op de een op andere manier blijft hij in mijn hoofd zitten en ik wil heel graag een keer naar zijn voorstelling gaan om hem te leren kennen maar ik voel mij dan zo een stalker. Ik volg hem al twee jaar op instagram en heb in die twee jaar misschien vijf keer een berichtje gestuurd en een aardige reactie gekregen maar meer dan dat niet. Wat vinden jullie? Moet ik mijn best doen om een keer naar een voorstelling van hem te gaan of moet ik het laten gaan omdat hij duidelijk niet geinteresseerd is?
Misschien beter een keer vragen of hij een drankje wil doen, ipv maar zijn show?
Ik voel mij een beetje Eleanor Oliphant is completely fine, ik weet niet of iemand dat boek heeft gelezen. Maar dat gaat ook over een introvert meisje die zich helemaal voorbereid om naar een show te gaan van een jongen die ze heel leuk vindt en hij haar dan compleet niet ziet zitten. Ik ben al zo lang single dat ik gewoon echt niet weet hoe ik moet flirten. Ik moet echt weer aan mijzelf en mijn zelfvertrouwen werken.
Ik denk dat ik eerder naar een voorstelling zou gaan dan vragen of hij een drankje kan doen omdat ik bij een voorstelling niet afgewezen kan worden en ik bang ben voor afwijzing
Maar wat ga je uit zo’n voorstelling halen? Ik ga er vanuit dat hij als performer niet zoveel interactie met de zaal heeft. En ookal heeft hij dat wel, dan staat hij daar als professional en er is niet echt ruimte voor flirten of überhaupt voor interesse in die manier.
Ik snap dat het echt super eng is maar als je hem echt heel erg leuk vind zou ik het gewoon vragen. Als ie nee zegt kun jij het los laten en ook weer door en je verliest er niets mee. Hij kent je toch niet en het is ook nog eens online. Chat verwijderen en er is niks gebeurd
En zegt ie wel ja, dan is het super leuk.
Het ‘leed’ dat single zijn heet: Niemand die zegt dat de oven weer zo lekker schoon is Oké, dat zal in relaties ongetwijfeld ook niet altijd gebeuren, maar gaat om het idee.
En ook niemand die even zegt als je een voor jou lastige taak hebt opgepakt: ‘Goed gedaan!’
Volgende keer gewoon een before en after foto op het forum posten. (Niet om af te doen aan het leed, maar ik weet zeker dat het gewaardeerd wordt.)
Én gewoon tegen jezelf zeggen!
Ik heb ook echt besloten dingen voor mezelf te gaan vieren als het ware. Vind ik altijd moeilijk en vind het dan snel overdreven of denk: ja maar het kan beter/dat moet ook (ik wilde ook bijna heel makkelijk over mijn beoordeling stappen en die was echt top. Gewoon lekker gebak gehaald voor mezelf). Maar als mijn zusje zou appen: joh heb dit helemaal schoon zitten boenen ik ook zou juichen.
Doe ik ook zeker wel gelukkig Net als met bijvoorbeeld moeilijke dagen voor mij (verjaardag van mijn moeder, overlijdensdag van haar etc). Maar soms is het gewoon fijn om te horen van iemand die dichtbij je staat op partnerlevel (of misschien vriendschap) en niet alleen van professionals (psycholoog, begeleiding vanuit WMO).
Maar ik heb sowieso nooit iemand gehad die dat deed in vorige relaties. Mijn ex was bijvoorbeeld een prima jongen, maar hij zei dat soort dingen nooit omdat dat gewoon niet in hem opkwam. Nu moet ik wel zeggen dat hij ook autisme had net als ik en dat we allebei een stuk jonger waren (21 en 25 ofzo), dus ik snap wel waarom hij het niet deed, maar soms was dat best jammer.
Ik merk dat ik het echt mis om ‘iemand’ te hebben. Ondanks dat ik dus nog maar 1 relatie heb gehad, ben ik wel altijd van de ene ‘iemand’ naar de volgende gegaan. Van m’n middelbare school crush tot smoorverliefd zijn op m’n eerste tindermatch. En van maanden om een goede vriend heen draaien tot een sexting buddy die ik dagelijks sprak. En m’n ex dan natuurlijk uiteindelijk. Ik heb altijd een soort ‘obsessie’ gehad met iemand. En nu heb ik niemand. Niemand om mee te appen, niemand om over te dromen, niemand om op te hopen. Niet eens iemand die op snapchat om foto’s vraagt.
Ik ben ineens echt helemaal alleen voor m’n gevoel. Voor het eerst in jaren dus. En ik weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet ofzo.
(Ps. Sorry dat ik de hele tijd kom zeuren op het forum dat ik aandacht tekort kom sinds m’n breakup. Ik wil niet m’n vriendinnen voor de 100ste keer lastig vallen ermee)
Geen sorry Daarvoor is dit topic
Ja ik wist ook nooit dat er een verschil is tussen single en single single.
Ik voel me nu single single single single en er is inderdaad niks aan.
Ik ben nu ook single single en eigenlijk bevalt me dat juist wel. Ik zit niet steeds te wachten op appjes ofzo. Of als ik er juist geen zin in heb word ik ook niet random geappt haha.
Tuurlijk heb ik soms wel eens iets van oh dit wil ik met een bepaald iemand delen mja de rust vind ik nu chiller haha.
Oh ik hoop dat ik dat ook krijg! Lijkt me veel rustiger en relaxter dat gevoel.
Heb echt in de laatste weken van m’n relatie continu tegen vriendinnen gezegd dat het me ook wel weer chill leek om single te zijn. Maar ik bedoelde dan dus single met aandacht van anderen. En niet single single.