Het leed dat single zijn heet

[littlenumbers]

Ah ja ik vind mn huis ook prima voor nu hoor! Al vind ik het wel een deprimerend idee dat ik ook niet echt een kant op zou kunnen als ik zou willen.

Herken wel dat vreemde eend gevoel idd! Terwijl ik ergens ook niet weet of ik al dat soort dingen wel zou willen Maar vind het wel lastiger daardoor om echt aansluiting te vinden denk ik. Al is dat misschien ook omdat ik nog gewoon vrij nieuw ben en velen van m’n collega’s elkaar al jaren kennen dus logisch dat ze hechter zijn op zich.

Kan natuurlijk ook wel gaan kijken of ik een beetje meer op zoek kan naar mensen die een beetje in een zelfde levensfase zitten (ook makkelijker gezegd dan gedaan), maar ik weet niet of ik het aan de ene kant dan zo confronterend vind omdat ik het zelf allemaal zou willen terwijl het nou eenmaal niet zo simpel werkt in het leven dat ik daarvoor zou kunnen kiezen, of dat ik het gewoon ook allemaal niet eens per se zelf ook wil.

[Marquez]

Heel irritant als je niet zo levelt met anderen. Ik moet dan wel vaak even denken aan dat liedje laatbloeier van Merol. Niet perse een oplossing, wel een herinnering dat je nooit de enige bent. En het einde is sterk.

laatbloeier

[Maurice]

Ik word een beetje moe van aannames die mensen hebben over de tijd van singles. Als er iemand op het werk ziek is word je als eerste gevraagd om wat extra te doen. Als er problemen zijn word je gebeld want je hebt vast tijd om te luisteren. Als iemand een feestje geeft dan krijg jij meer extra taken dan anderen want tja je bent toch single. Ik ben daar inmiddels helemaal klaar mee, ik had gisteren een dag waarbij ik allemaal extra taken had en vervolgens heel lang aan de telefoon hing met dri verschillende mensen die hun problemen bij mij gingen spuien. Ik merk dat ik steeds minder empathie heb om een vriendin te zijn die altijd voor een ander klaarstaat

[babushkababy]

Mijn moeder vertelde me laatst dat mijn broertje tegen haar had gezegd “O maar babushkababy wil toch helemaal geen relatie?”. Dat vond ik zo pijnlijk om te horen, tuurlijk zou ik dat best willen, ik ben ook een mens met behoefte aan liefde en aandacht, het heeft gewoon niet gewerkt tot nu toe.

[LaPetiteRobeNoire]

Ja, ik snap deels wel wat @Maurice bedoelt.
Er wordt veel sneller van uitgegaan dat iemand al andere plannen heeft/minder tijd heeft als ze een partner hebben, dat je je altijd wel aan kunt passen als je single bent omdat je alleen jezelf hebt om rekening mee te houden, dat je wel even tijd kunt maken.
Met mensen met kinderen is dat nog 100x meer, en ik kan niet zeggen dat ik er zelf veel last van heb of al deze dingen herken (ik heb bv sowieso nog nooit echt taken voor feestjes gekregen volgens mij), maar ik zie wel wat ze bedoelt hoor.

[Maurice]

Ja ik merk het ook maar er blijft ook altijd een soort angst om dan helemaal geen vrienden over te houden. Eeuwige struggle

[S.onrisa]

Ik heb het denk ik ook een beetje. Ik kan het gewoon niet meer zo goed hebben om er voor anderen te zijn ofzo. Het kost opeens 3x zoveel energie. Ik vind mezelf echt geen leuk persoon daardoor. :(.

[Griselda]

Mijn work crush noemde mij gister ‘maatje’ en dit is de zoveelste keer dat dit gebeurt bij iemand die ik leuk vind, dus ik ben helemaal afgeknapt, MAAR ik merk dat het mij niet meer zo dwars zit als eerst.

[Opheliac]

Ugh ik ben ziek en dat is echt KUT als je alleen woont en single bent waarom staat er niemand in mn keuken een kopje soep voor me te maken

[Felony]

Ziek zijn als je alleen woont is echt kut ja. Beterschap!! Hopelijk knap je snel weer op

[littlenumbers]

Oke dit gevoel is ongetwijfeld versterkt door het matige aanbod op allerlei dating apps maar ik heb de laatste tijd eigenlijk steeds vaker het idee dat ik gewoon een beetje te laat ben?

Dat inmiddels gewoon bijna iedereen die rond mijn leeftijd zit (zo halverwege de 30) in de loop van de jaren wel allang iemand heeft gevonden en redelijk gesetteld is, of dat nou met of zonder kinderen is. En dat het ook gewoon een beetje pech is ofzo? Dat als ik zo iemand dan jaren eerder had leren kennen het wel iets had kunnen worden. Geen specifiek persoon in mn hoofd daarbij, maar gewoon in het algemeen zegmaar.

Word er de laatste tijd best een beetje moedeloos van merk ik maar ja wat doe je eraan he

[Rue]

En dat de mannen die ‘over’ zijn echt issues hebben ik deel je gevoel.

[Krabpaal]

Ja, denk dat dat ook zo is hoor.

[S.onrisa]

Mweh ik word hier depri van :(. Maar denk inderdaad dat jullie gelijk hebben. Ik ben nu wel weer aan het daten met iemand die heel lief en goed voor mij is, maar ik twijfel ontzettend of hij hét wel voor mij is. En nu ik dit zo lees denk ik: “misschien moet ik wel maar bij hem blijven dan.” . Slechtste reden ooit natuurlijk, maarja.

[chasingrainbows]

@Eddie

bleven ze gewoon bij diegene bij wie ze toevallig op het moment waren dat het erop aankomt om je meer te gaan settelen.

Wat een onzin. Of ze hielden meer van elkaar dan in de eerdere relaties, pasten beter bij elkaar waardoor dat settlen een logische vervolgstap is.

[S.onrisa]

Jaa echt precies hetzelfde hier! Ik stel steeds deadlines voor mezelf, als in “dan ga ik écht de knoop doorhakken over hem”, maar ik blijf maar doorsukkelen omdat het zo fijn is om iemand te hebben en ik twijfel ook heel erg of ik niet gewoon te kritisch ben.

Ik weet het gewoon niet zo goed. Mn ondertitel is wel passend hier😭

[Pawsible]

@S.onrisa en @fruitella echt niet settelen voor minder hoor! Je mag echt wel kritisch zijn, natuurlijk niet te kritisch op onbenullige dingen maar als je geen gevoel voor iemand hebt dan is het gewoon niet je persoon. Ik heb dat wel geleerd van mijn moeder, zij is eig alleen bij mijn vader gebleven omdat ze dacht dat ze niet beter verdiende of kon krijgen wat ik wel echt verdrietig vind, ik zou dat zelf nu nooit doen.
Ik heb nog nooit een relatie gehad en ben 26 jaar, vind het wel prima in mn eentje. Elke mogelijke manier dat ik heb geprobeerd een relatie te krijgen pakte verkeerd uit, het is voor mij ook meer de sociale druk dat je perse een relatie moet hebben etc. Word daar een beetje gek van en ben ook wel klaar met steeds zoeken naar een relatie en dan kut dates hebben

[Mort]

Ik denk het eigenlijk niet, anderen geven meteen aan het te herkennen en dat je dus gelijk hebt. Maar ik denk dat dit iets is wat iedereen kan overkomen en daardoor zullen er ook genoeg mannen zijn die voelen alsof ze de boot gemist hebben en dus in een vergelijkbare positie zitten. Dat zegt natuurlijk niets over of er een match met jou tussen zit, maar imho wel dat het niet per definitie te laat en dus hopeloos is.

Wat ik wel direct geloof is dat er weinig soeps op dating apps zit, maar er zijn meerdere manieren om mensen te leren kennen. Alleen is er weinig zo “makkelijk” als op een app swipen natuurlijk, makkelijk als in veilig vanaf je telefoon mensen kijken die open staan voor daten.

[littlenumbers]

Nou ja, ik bedoel ook niet dat het hopeloos is en ik daadwerkelijk echt te laat ben en nooit meer iemand vind ofzo. En ongetwijfeld zijn er ook nog wel genoeg mannen in een vergelijkbare situatie (en uiteindelijk hoef ik er ook maar eentje te vinden natuurlijk, geen 20 haha). Maar uiteindelijk is de vijver toch gewoon een stuk kleiner op een gegeven moment.
Naast ook dat er wel ook weer relatief veel “hopeloze” gevallen tussen zitten, maar misschien ziet men mij andersom ook wel als zo’n geval

Ik denk ook vaak oke ik kap met die apps, maar dan is het vaak weer van; oke maar waar ga ik nu dan dates vandaan halen. Van m’n werk moet ik het zeker niet hebben haha, zooo vaak ga ik ook niet meer uit en ja zomaar op straat of in de supermarkt gaat ‘m ook niet worden Misschien een beetje via-via vragen ofzo maar ergens vind ik dat ook ongemakkelijk, haha.
Die apps zijn ergens ook wel wat “veiliger” idd omdat het mensen zijn die beschikbaar zijn (of ja de meesten dan haha), en dat als je met iemand een match hebt dat diegene je dan in ieder geval er leuk genoeg uit vindt zien om je te liken.

[S.onrisa]

Nee, ik denk het niet echt eigenlijk, maar ik twijfel of dat erg is. Het voelt wel stabiel en rustig met hem, en hij is ontzettend lief voor me. En ik vraag me af of dat niet belangrijker is in een relatie?

Die discussie hebben we op het forum wel vaker gehad volgens mij: of er sparks moeten zijn voor een goede relatie of niet.

Maar ik word wel gek van die twijfel. Ik wil graag 100% zeker weten dat ik met hem verder wil. Nu heb ik steeds een knagend gevoel waar ik niet helemaal mn vinger op kan leggen. Terwijl ik me er aan de andere kant soms weer over verbaas dat ik me zo ontspannen voel bij hem.

Hoe zit dat bij jou? Weet jij al zeker dat hij het niet is of twijfel je nog?