Ik kreeg pas nog van een oud collega naar mijn hoofd geslingerd dat hij het zo zielig vond voor een eventuele partner, dat ik nu liever alleen blijf. Zo van ‘je bent zo leuk, zo jammer dat je dat dan niet wilt delen met een eventuele partner, zo zielig voor die persoon dat je alleen wilt blijven’.
Sorry, moet ik nou ook al rekening houden met een eventuele hypothetische partner die niet eens in beeld is 
Echt egoïstisch van jou zeg!1!
Dit klinkt meer als een sneue versierpoging
Ik snap jouw ergernis wel en het is vervelend dat mensen er vanuit gaan dat iedereen maar aan de relatie moet (zoals @Pierlala zegt). En ik hoop niet of hij deze formulering gebruikte om te vissen naar info over je geaardheid. Maar deze manier van formuleren kan ook juist prettig zijn voor mensen die niet hetero zijn. Ik zou het persoonlijk fijn vinden als mensen dit vaker zouden zeggen, want dat verlaagt voor mij de drempel om te kunnen zeggen dat ik op vrouwen val. Die drempel blijft voor mij als single helaas nog ontzettend hoog en ik vind het moeilijk dit nonchalant in een gesprek te verwerken (als ik een relatie heb zeg ik wel gewoon dat ik een vriendin heb, maar het blijft beladen en dat is niet voor niets).
Je kunt ook gewoon het woord partner gebruiken, dan ben je meteen inclusief!
Ik vond het net heel erg chill toen m’n collega “man of vrouw” zei. Partner is minder expliciet, dit toonde voor mij heel duidelijk dat het ok/niets bijzonders is om het over je vrouwelijke partner te hebben. Ik zou zelf partner net gebruiken om diegenes gender in het midden te laten.
Edit: ik bedoel dat ik partner zou gebruiken wanneer ik het gender van mijn eigen partner in het midden wil laten!
Ja maar als ik man of vrouw zeg, dan sluit ik iemand wiens partner wellicht non binair is uit. Vandaar dat ik voor partner kies. Voor mij valt daar juist iedereen onder en is mijn manier om dat zo te uiten naar anderen. Ik dacht dat dat ook de meest inclusieve vorm was.
Ja dat is inderdaad nog fijner en inclusiever! Ik gebruik dat zelf ook, maar ik merk dat zulk taalgebruik niet bij iedereen ingeburgerd is (op mijn huidige werk in ieder geval niet dus ik ben al blij met elk klein stapje in de goede richting).
Ja dit bedacht ik me ook inderdaad toen ik het opschreef, dat het non binaire mensen uitsluit. Partner is wel het meest inclusief.
Ik voelde me zelf gewoon veel meer gezien toen iemand het zo expliciet zei.
Ik snap wat je bedoelt, maar het kan óók juist heel vervelend zijn voor mensen die niet hetero zijn.
Ik ben aseksueel (en aromantisch) en de verwachting die er in ligt van dat je uiteindelijk iemand ‘aan de haak gaat slaan’ of dat je een partner zult (of wil) krijgen vind ik heel vervelend.
Het is echt niet leuk om daar opmerkingen over te krijgen als je zelf anders bent, hoe ingeburgerd het ook is. De drempel om na bij zo’n opmerking te gaan uitleggen dat je niet op mannen óf vrouwen valt en geen relatie zult krijgen is ook enorm hoog, zeker omdat mensen die dat soort dingen zeggen vaak geen idee hebben waar je het over hebt.
Datzelfde geldt trouwens voor ‘het maakt niet uit met wie je thuis komt, als je maar gelukkig bent’, hoe goed bedoeld dat ook is. Ik heb daar wel eens eerder iets over gezegd op het forum, maar daar kwamen alleen reacties op ‘je interpreteert het fout, mensen bedoelen dat het ze niets uitmaakt’. Dan mis je echt het punt.
Sorry, dit lijkt nu een hele felle reactie op jou en zo bedoel ik het helemaal niet! 
Ik snap zeker waarom het in sommige gevallen juist wel fijn is om zoiets te horen, maar het is jammer dat dat voor anderen alsnog vervelend is. Dat gaat dus ook niet over het man of vrouw gedeelte, waar jouw reactie natuurlijk wel over ging, maar ik zou gewoon willen dat mensen erbij stilstaan dat niet iedereen uiteindelijk in een koppel eindigt, of dat wil.
Ik vind het ook vervelend dat mensen zo gefocust lijken te zijn op het feit dat IK ‘straks wel iemand aan de haak sla’, of dat nou een man/vrouw/wie dan ook is. Wie zegt dat ik überhaupt iemand aan de haak wil slaan? 
Misschien vind ik een leven met alleen maar losse flodders ook wel oké.
Dit zijn trouwens ook altijd mensen die zelf (vaak al tig jaar, van elke leeftijd) een relatie hebben. Mijn ouders hebben bijvoorbeeld allebei geen partner en ik hoor hen hier nooit over???
Ik lees je post niet als een aanval hoor, volgens mij zitten wij op dezelfde lijn 
De genoemde opmerking zou mij goed uitkomen omdat ik er zelf nooit over durf te beginnen, maar het liefst zou ik willen dat het niet nodig zou zijn het te moeten vertellen. Helaas gaat het op mijn werk echt de hele tijd over liefde en relaties (op een heteronormatieve manier waarbij men aanneemt dat je ook nog eens een kinderwens hebt). Er is niet aan te ontkomen, daarom valt het nog meer op als je er niks over deelt, of “anders” bent. Ik vind het sowieso ongepast om te hengelen naar info over het liefdesleven van iemand die daar uit zichzelf niks over deelt, en al helemaal op het werk…
Ik vind het stom van mezelf, maar stiekem baal ik ervan dat een goede vriendin van me een relatie lijkt te krijgen. Zij is mijn vaste persoon voor langere vakanties, omdat de rest van m’n vrienden allemaal partners en/of kinderen hebben en hun vakantiedagen daarvoor sparen. Ik ga ook wel regelmatig alleen op vakantie, maar ik wil dat niet voor al m’n vakanties of alle locaties.
En er ligt nog niks vast, en ik weet helemaal niet of ze dan inderdaad alleen maar met haar mogelijke partner langer op vakantie wil, maar ik zie toch de bui al een beetje hangen. En daar baal ik van, hoewel ik haar natuurlijk ook heus een leuke relatie gun. Maar ik gun mezelf ook leuke vakanties met iemand. Ik zit zelf helemaal niet te wachten op een relatie, maar dit is echt een van de dingen die ik een beetje mis. Dat je een vast persoon hebt voor dit soort dingen.
Ik denk nu al een dag of 3 dat ik het echt mis om lekker tegen iemand aan te liggen. Het gevoel van veiligheid, geborgenheid en intimitieit.
Ik mis fysiek contact niet perse maar dit gevoel/dingen wel steeds vaker.
Same!!
Mehhh er zijn echt wel momenten dat ik baal van single zijn maar er zijn er ook genoeg dat ik juist blij ben ermee.
Maar nu is me gisteravond door twee mensen gevraagd… ennn hoe is het met de liefde?
Het voelt dan toch ongemakkelijk omdat ik het echt prima vind en mezelf heel goed vermaak, te zeggen dat ik totaal niet op zoek ben, omdat ik dan zelf half invul dat ze denken dat ik lieg, dat ik wel wil maar dat het niet lukt, en ze mij vast zielig vinden daarom want wie wil nou bewust alleen zijn?
Dus nu denk ik daar steeds aan alsof het geen keuze mag zijn.
Is ook gewoon een stomme vraag. Aan een koppel vraag je dat toch ook niet.
Zou best terecht zijn dat dan terug te vragen. Ik doe dat wel eens aan mensen die me vragen waarom ik geen kinderen wil: vragen waarom ze het wel wilden. Die verbaasde gezichten en stamelende antwoorden
Ik ben na een relatie van 7+ jaar sinds begin januari weer single. Hoewel ik de relatie zelf verbroken heb, heb ik de afgelopen twee nachten over hem gedroomd met bijbehorende gedachten dat ik hem mis. Zijn humor, onze gedeelde interesses… Maar dan bedenk ik mij waarom ik het heb uitgemaakt en dat ik een notitie voor mezelf heb geschreven met een lijst van alles wat er misging en dat hij alles behalve goed was voor mij.
Ook heb ik soms het idee dat ik woon in een stad waar ik niet zo snel iemand tegen het lijf aanloop die goed bij mij past. Tinder en Bumble heb ik zowat uitgespeeld. Onlangs heb ik een ex gezien waar het nu veel beter mee klikt dan 13 jaar geleden, maar die woont letterlijk 100 km verderop. Ik zou wel willen verhuizen, maar dan laat ik al mijn vrienden achterwege en vind nu ook maar eens een huis. Zucht, het blijft moeilijk. 
Maar leg je niet te veel nadruk op een nieuwe relatie door al te denken aan verhuizen? Kan je niet proberen te daten met die ex als je dat echt wil en het heel rustig aan te pakken.