Ja, same. En ik snap dat je het frustrerend vind! Maar ook voor jou komt er vast een leuke man op je pad!!!
Dat is toch een mengsel van vanalles denk ik? Gewoonweg geluk hebben, misschien niet heel kieskeurig zijn en een minder opgehemeld beeld hebben van de liefde (dus minder verwachting hebben), juiste moment in het leven elkaar ontmoeten, je echt open kunnen stellen. Ik denk dat veel mensen ook een gat opvullen met de liefde, er veel te afhankelijk van zijn. Dan kan ik me juist ook krachtig voelen dat ik het niet heb en ook prima zonder kan. Maar ik ken het gevoel, maar dat betekent niet dat er iets mis is met ons <3
4 likes
Ik durf te wedden dat het leven je nog gaat verbazen <3
O ok, sorry, ja het is goed bedoeld⊠En tuurlijk mag je het je frustreren daar is dit topic voorâŠ
1 like
Dit is zooooo herkenbaar voor mij
1 like
Ja kut he? Sinds het uit is met mijn ex (7 jaar geleden!) gewoon nooit een relatie gehad, of iets dat er ook maar op lijkt. Ik kom gemiddeld eens per jaar of 2 jaar iemand tegen waarmee ik echt een goede klik heb, maar dat wordt dan weer niets vanwege ander gezeik. En inderdaad, ik vind mezelf ook helemaal niet veeleisend eigenlijk
3 likes
Ja,ik denk idd dat het een combi is, maar vooral toeval. Want als ik kijk naar mijn voorbeelden dat hield vriendin 1 het heel erg af, omdat ze vrijgezel wilde zijn, maar uiteindelijk paste ze gewoon super goed bij elkaar.
Bij vriendin 2 was de jongen gewoon super haastig(ik heb nog nooit zoiets gezien, haha) en hebben ze elkaar in de eerste week 4 keer gezien en die week erna gaf hij aan verliefd te zijn(En die week erna zij hij al ik hou van jeâŠ) persoonlijk vind ik dat zij zeker kieskeuriger mocht zijn, dus ja dat speelt bij dit geval wel een grote rol.
1 like
Meer een hart onder de riem, ik voel dit ook. met name het frustrerende dat je zo weinig mensen tegenkomt waar je echt een klik mee hebt.
5 likes
Hier nog iemand voor wie dit zo herkenbaar is.
Ik heb âgelukkigâ wel veel single vriendinnen op het moment (ik gun ze de leukste vriend op aarde natuurlijk), dus in dat opzicht is het wel fijn dat ik niet alleen ben in het single zijn en word ik ook niet geconfronteerd met stelletjes.
Ik heb best veel gedate, maar altijd max een half jaartje en heb nu dus op mân 28e nog nooit een echte relatie gehad (dit kan misschien beter in het biechttopic) en daar begin ik me nu wel voor te schamen, omdat ik het niet leuk vind om dat te moeten zeggen tegen dates. Ze zullen vast denken dat er veel mis met me is, denk ik dan. En nu date ik ook weer veel minder, omdat ik het toch niet zie gebeuren.
7 likes
@monkeyslut
Ik had hier een heel verhaal getikt en inneens was het weg :-/, hoop dat ik het kan recreëren.
Ik denk misschien dat anderen makkelijker een connectie aan kunnen gaan met iemand. Minder nodig hebben om die âklikâ te vormen. Zich makkelijker aangetrokken voelen tot een grote verscheidenheid aan mensen, en daardoor ook mensen aantrekken die hetzelfde zijn. Ik vind mezelf namelijk ook niet veeleisend of kieskeurig, heb totaal geen lijstje waar iemand aan moet voldoen (bewust dan) en toch zijn er maar weinig waarbij ik denk âja!â. Misschien dat voor anderen het makkelijker is om dat gevoel van âja!â te hebben dan voor ons. Of misschien hebben zij minder verwachtingen van die âja!â, hoeft het minder heftig te zijn.
Van wat ik van jou weet geldt dit geloof ik niet voor jou, maar voor mij geldt ook heel sterk dat deze mensen altijd veel meer âat easeâ zijn met zichzelf dan ik, en dat ze daardoor ook gemakkelijker iemand aantrekken die hen waardeert.
En ik herken ook je ergernis aan alle goedbedoelde âhet komt wel goed!â. Soms komt het niet goed, helaas. En ja het kĂĄn dat het wel goed gaat komen, maar dat troost mijn frustratie op dit moment niet. Tegen iemand met een gebroken been kan je ook zeggen âhet komt wel goedâ, maar dat maakt niet dat het gezeik met krukken/nergens normaal heen kunnen/pijn/jeuk nu minder kut is.
8 likes
@Marsepein Dit breekt mân hart een beetje. Is zeker geen biecht, maar gewoon hoe je leven verlopen is. Snap dat het je ook de moed ontneemt om te daten. Heb verder geen advies, maar snap dat het best verdrietig kan zijn.
1 like
Ah nee ik vind echt niet dat dat in het biechttopic moet. Sterker nog, ik zou meer mijn twijfels hebben bij iemand die van het een in het ander rolt zonder stil te staan bij hoe diegene voor zichzelf kan / moet zorgen. Jij bent hier op eigen kracht gekomen en dat is super bewonderenswaardig.
3 likes
Ik denk dat dit klopt en dat het ook te maken heeft met hoe âmakkelijkâ je verliefd wordt. Ik word dat best snel en dan voel je die wederzijdse klik sneller ofzo? Hm, kan het niet zo goed uitleggen. Ik kom best vaak mensen tegen met wie ik leuk klets en met R. is het uiteindelijk ook wel verder gekomen terwijl ik hem gewoon ergens was tegen gekomen.
1 like
@Evi-lena en @lapzwans
Dankjewel voor jullie berichtjes<3
Het voelt gewoon suf en soms een beetje oneerlijk.
2 likes
Hele mooie xxl reactie, dankje! Het is inderdaad ook maar net vanaf welk perspectief je het bekijkt en nu ik niet zo lekker in mân vel zit, word ik hier onzeker van en geef ik mezelf de schuld terwijl jouw houding van âIk ben nog niemand tegengekomenâŠâ veel fijner is.
Hi allemaal! Ik lees al een tijd mee op dit forum en topic, en ik haal er veel steun uit om te zien dat jullie je in vergelijkbare situaties verkeren, en het ook echt goed kan komen.
Zelf zit ik in nogal een lastige situatie, waar ik ook zelf schuld aan heb. Misschien hebben jullie advies over hoe ik hiermee moet omgaan.
Ik ben al een paar jaar vrijgezel, na een relatie van ruim 3 jaar gehad te hebben (was toen nog wel erg jong). Wel dates en scharrels gehad in de tussentijd, maar ik kwam niemand tegen waaraan ik me officieel wilde verbinden, en ik word ook niet snel verliefd.
Tot een jaar geleden ik gevoelens begon te krijgen voor het broertje van een âvriendinâ. In die tijd ging ik nog niet heel veel met haar om, zag haar zeker niet elke maand en zag haar alleen in groepsverband. Het begon als een one night stand na een dronken avond, maar het was van beide kanten al snel duidelijk dat er meer speelde. Omdat ik het in eerste instantie zag als een uit de hand gelopen one night stand wilde ik het haar niet vertellen, omdat ik het een beetje gĂȘnant vond en niet dacht dat er ĂŒberhaupt toekomst in zat. De eerste paar maanden spraken we toch steeds meer af en knaagde het gevoel tegenover mijn vriendin. Tegelijkertijd begonnen die vriendin en ik ook steeds closer te worden. Het werd dus steeds ingewikkelder voor mij om dit voor me te houden.
Op dat punt besloot ik met de jongen te overleggen over eventuele toekomst van onze relatie. Hij vertelde mij dat hij geen gevoelens voor me had, waar ik natuurlijk erg door was gekwetst. Mede hierdoor besloot ik het nog steeds stil te houden tegenover mijn vriendin omdat het nu toch geen rol meer speelde, en ik nam afstand van hem.
Nadat ik dit had gedaan begon hij steeds weer aandacht bij me te zoeken. Omdat ik nog steeds gevoelens voor hem had ging ik in mee (heel zwak, maar had toch behoefte aan zijn aandacht). We begonnen weer af en toe af te spreken. Zo ging dit proces door, dan nam ik weer afstand omdat hij niet voelde wat ik voelde, en dan sprak ik toch weer met hem af omdat ik toch heel graag bij hem was.
Dit proces is tot een maand geleden doorgegaan, toen heb ik hem een bericht gestuurd waarin ik uitlegde dat het voor mij niet werkt omdat we niet hetzelfde voor elkaar voelen. Heb hem geblokkeerd op social media waardoor hij mij ook niet meer kon contacten. Ondertussen is zijn zus een goede vriendin van mijn geworden en voel ik me hier zo ontzettend schuldig over dat ik dit al een jaar tegenover haar verzwijg.
Nu kwam ik gisteren mijn vriendin tegen (met jawel haar broer/ex-scharrel). Ik ben het expres niet uit de weg gegaan en we hebben met anderen erbij wat gedronken. Toen zij weg waren heb ik met de jongen in kwestie gepraat, en hij heeft uit zichzelf zijn excuses aangeboden. Hij vertelde dat hij me mist en dat hij me niet goed heeft behandeld. Hij vroeg om een tweede kans.
Het ding is dat wij zoân ontzettende aantrekkingskracht tot elkaar hebben dat het bijna niet tegen te houden is. Ik geloof hem dan ook niet dat hij geen gevoelens voor mij heeft, want uit heel veel dingen blijkt dat dat wel zo is. Hij gaf aan zelf niet goed te weten wat hij wil, hij is ook jonger dan ik ben.
Nu hebben we besloten dat ik voor mezelf moet kiezen (hij vond het een goede keuze, ondanks dat hij me mist en wil zien). Ik weet stiekem wel dat dit het beste is, maar omdat we het liefste wel bij elkaar willen zijn voelt het zo verkeerd.
Doe ik hier goed aan? Need some advice. Sorry voor de immens lange tekst.
afgaande op je verhaal denk ik wel dat je de juiste keuze maakt, als hij het allerliefste bij jou was geweest had hij wel harder geprobeerd de laatste keer denk ik. voor de rest zou ik ook proberen het verhaal met je vriendin hier apart van te zien, ze zal er misschien niet blij mee zijn dat je het zo lang verborgen hebt gehouden maar dat staat los van het feit dat hij toen niet hetzelfde voelde toch?
misschien kan je het haar nu nog vertellen, denk niet per se dat ze boos zal zijn maar ik heb nooit echt begrepen waarom het zo verkeerd zou zijn om te daten met de broer van een van je vriendinnen (maar ik heb zelf geen broer dus weet niet hoe dat precies zit), maar dan ben je in ieder geval eerlijk geweest tegen je vriendin en als hij dan misschien nog spijt krijgt later kan je het altijd nog aankijken
1 like
Ik herken me helemaal in je verhaal. Leeftijd, dates, max een half jaar, etc. Als je er eens over wil praten, pb me!
edit: ik heb het trouwens weleens hier over een ex. Maar ik zie die vijf maanden met hem niet als een relatie. Meer als een heel lang moment van mijn verstand kwijt zijn.
Als iemand zegt geen gevoelens voor je te hebben, zou ik dat aannemen. Want dat lijkt me niet iets om over te liegen. Ik denk dat je veel zelf invult.
2 likes
Ja dat is ook zo, als hij het graag had gewild dan had hij me nooit âlaten gaanâ. Ik moet nu gewoon voor mijn eigen geluk kiezen, en ik ben blij dat hij me daarin wil steunen. Wie weet inderdaad dat het ooit nog wat wordt, maar dan moet hij wel weten wat hij wil.
We hebben ook besloten het haar te vertellen, nu nog even een goed moment hiervoor zoeken. Ik geloof ook niet dat ze boos zal zijn om het feit dat het haar broer is, maar meer om het feit dat we het zo lang hebben stilgehouden. Maar dit heb ik er zeker voor over, omdat het nu wel tussen onze vriendschap in staat.