Het leed dat single zijn heet

Centraal Station
#437

Oh jongens ik vind deze conversatie zo herkenbaar zelfs nu ik een relatie heb (en misschien dat jullie nu denken van; ja dus wat praat je hier nu dan???) maar ik kan me nog steeds zo goed met alles identificeren. Dit is mijn eerste serieuze relatie die ik ook ‘pas’ kreeg toen ik 27 was. Ik vind het nog steeds heel raar om naar hem te refereren als ‘mijn vriend’ omdat ik dan gewoon een error in mijn hoofd krijg van: ik een vriend??? goeie grap. Ik was altijd wel her en der aan het daten maar nooit bleef er iemand hangen. Meestal kapte ik het af; ik voelde hét niet, één keer voelde ik hét wel maar de andere partij niet (resultaat: ik was kapot, maar anderzijds was ik heel erg opgelucht dat ik dus blijkbaar wel sterke gevoelens voor iemand kon ontwikkelen).

Ik heb mijn vriend ook heel lang nog ‘mijn date’ genoemd omdat ik het woord ‘mijn vriend’ gewoon niet uit mijn strot kon krijgen, alsof dat niet bij mijn paste, ik was altijd de sterke, onafhankelijke dodecavia zonder vriend. Ik moet zeggen dat heel blij ben hoe alles is gelopen, omdat ik nog steeds die sterke, onafhankelijke dodecavia ben (mijn eigenliefde staat bij mij nog steeds op nr1, no shame) maar met dan nu toevallig een vriend.

Ik ben hier dan ook totaal niet om advies te geven of met dooddoeners te komen maar ik wil aangeven dat ik jullie gevoelens zo goed snap, zelfs al heb je je single status enigszins geaccepteerd, dan heb je altijd nog de buitenwereld die er al-tijd wat over moet zeggen, zo vermoeiend.

<3

14 likes
#438

Mooi gezegd en ik ben blij dat je nog in dit topic komt posten. Dit soort inzichten zijn altijd fijn.
Ik moet eerlijk zeggen dat deze post me wel een beetje pijn doet omdat ik er ook altijd van overtuigd was dat ik nooit meer over mijn eerste ex heen zou komen en niemand ooit zou tegenkomen die zo goed bij mij paste als hij. Toen leerde ik R. kennen en had ik éxact hetzelfde gevoel als dat jij nu hebt: ik zou nooit meer iemand mijn vriend noemen. Ik die opnieuw een vriend had, huhh? Maar dat is nu alweer uit en denk ik: ja zie je, toch te voorbarig geweest.

1 like
#439

Nouja, dit is toch niet voorbarig, alleen omdat het uit is is het toch niet ineens niet waar geweest?

4 likes
#440

Nee ik ontken het verder niet hoor, maar we hebben het nooit officieel gemaakt en toch noemde ik hem bij iedereen al mijn vriend en hadden we voor mijn gevoel wel echt een serieuze relatie. Daarin heb ik wel echt het gevoel te voorbarig te zijn geweest.

#442

Exact dit ja, helemaal mee eens.

#443

Ik herken ook zoveel dingen die hier worden gezegd, ik voel bij sommige berichten ook gewoon bijna de achterliggende pijn. Zelf ben ik tussen mijn laatste en huidige relatie vijf jaar vrijgezel geweest. De eerste paar jaar maakte ik me nergens druk om en genoot ik wel van het vrijgezellenleven, maar vooral de laatste twee jaar heb ik me echt heel naar gevoeld. Heel onzeker vooral. Ik was me steeds aan het afvragen waarom het steeds niet ‘lukte’ en wat er dan ‘mis’ was met mij, want ik had echt wel leuke dates. Op een gegeven moment ging ik dat ook steeds meer bij mezelf zoeken, twijfelen aan alles. Of denken dat het misschien niet voor mij was weggelegd, want zo voelde ik dat op den duur echt. Maar ik voelde me tegelijkertijd ook eenzaam en bij vlagen heel jaloers, want ik zag andere vriendinnen om me heen langzaam maar zeker allemaal een relatie krijgen en ook al gunde ik hen dat natuurlijk enorm: ik wilde dat ook. Ik voelde dat zelfs in het ‘het leed dat daten heet’-topic op EGF als iemand vrolijk kwam vertellen dat ze een relatie had gekregen. Dan dacht ik: ja, jij wel. Ik was zo ontiegelijk klaar met Tinder, Happn en mannen tegenkomen in de kroeg, maar wist tegelijkertijd ook niet waar ik iemand anders tegen zou komen. Ik zat voor mijn gevoel echt een beetje vast, was er in mijn hoofd ook heel veel mee bezig. Te veel, eigenlijk. Ik heb toen alle datingapps verwijderd, ben me gaan richten op andere dingen en probeerde vooral echt te gaan genieten van wat ik deed. Ik denk dat dat in zulke situaties ook het beste advies is, ‘gewoon’ weer genieten. Écht genieten en niet meer bezig zijn met wat er ontbreekt. Dat lijkt makkelijk gezegd maar was voor mij best moeilijk.

Achteraf denk ik ook dat dit vaak is wat men eigenlijk bedoelt met dat cliché-advies van “Je moet er niet naar ‘zoeken’, het loslaten”. Wat ik namelijk achteraf in zie is dat ik zelf, doordat ik zo graag iets/iemand wilde, mensen juist alleen maar bij me weg duwde doordat ik (onbewust) veel van dates verwachtte, snel teleurgesteld raakte als het niets bleek te zijn, pessimistisch ingesteld was en bij voorbaat al mensen afschreef omdat ze niet in mijn plaatje pasten. Daarmee maakte ik het voor mezelf steeds moeilijker, maar ook voor anderen. Ik zie dat bij vrijgezelle vriendinnen nu ook vaak gebeuren, dat ze zo opgaan in iets/iemand ‘vinden’ dat ze eigenlijk gewoon vergeten om überhaupt nog plezier te beleven aan daten. Of om echt te genieten van andere dingen, waardoor ze in een soort negatieve spiraal raken. Ik zou daarom eigenlijk willen zeggen: ga pas daten als je je fijn voelt met jezelf en plezier hebt in wat je doet, zodat het daten weer een leuke aanvulling wordt en leuk blijft om te doen zonder dat het je op een negatieve manier bezig blijft houden. Dat lijkt misschien een open deur, maar vergat ik zelf wel heel vaak.

11 likes
#444

Ennn… hoe heb je uiteindelijk je huidige partner leren kennen? :smiley:

#445

We hebben dezelfde studie gedaan en zijn elkaar toen regelmatig tegen gekomen, maar hebben destijds nooit naar elkaar omgekeken. Na mijn afstuderen ben ik een jaar gaan reizen en daarna besloot ik om nog een tweede studie te gaan doen. Hij had precies hetzelfde idee en toen kwamen we ineens bij elkaar in een projectgroep terecht. Ik vond hem wel een knappe en aardige gast maar heb er verder nooit iets achter gezocht en zag hem eigenlijk nog steeds niet echt staan. Geheel wederzijds trouwens hoor! Een jaar later zijn we met een aantal studiegenoten iets gaan drinken en ben ik bij hem in bed beland. We zijn toen blijven afspreken met de gedachte om friends with benefits te worden/blijven omdat we allebei geen zin hadden in daten, maar zijn toen eigenlijk tegen onze zin in allebei verliefd geworden.

13 likes
#446

15 likes
#447

Maar even serieus, ik herken heel veel hier. Ik heb ook nog nooit een relatie gehad, wel gedate af en toe. Maar ik word niet snel verliefd, en ik ben heel gesloten. Ik vertrouw mensen ook niet snel en ik ben misschien ook wel te kieskeurig. Maar ja, als ik het niet voel, wat kan ik daar dan aan doen? Ik kan wel willen dat ik verliefd word op iemand die qua persoonlijkheid heel goed bij me past, maar als dat niet gebeurt weet ik ook niet wat ik daaraan kan doen.
Ik ben ook nog nooit echt verliefd geweest en ik vraag me wel af wat ik mis. Ook al kan het heel kut eindigen, ik wil het weleens meegemaakt hebben.
Maar ergens denk ik ook, ik vind het wel prima zo. Maar ik ben nu midden twintig, heb nog wel wat single vriendinnen, ik denk dat ik het wel lastiger ga vinden als ik ouder ben en echt iedereen om me heen gesetteld is. Ik vind vooral reacties van anderen irritant, al heb ik daar weinig last van. Maar af en toe mis je wel wat intimiteit.
Tja, lastig allemaal.

5 likes
#448

Aaaah dit is zo cute :smiling_face_with_three_hearts::smiling_face_with_three_hearts:

3 likes
#449

Ik ben inmiddels ook al 8+ jaar single (vind het altijd moeilijk om dit te zeggen, maar omdat ik hier niet de enige ben voelt het al wat minder erg), en een hele tijd heb ik hier ook totaal geen last van gehad omdat ik genoeg afgeleid werd door andere dingen, maar sinds een paar maanden heb ik constant het gevoel dat ik NU een relatie wil. Ik kan echt niet meer wachten ofzo? Ik word er ook heel onrustig van, en het voelt steeds alsof ik al te laat ben.

1 like
#450

Ik vind dat “vakantie regelen” op het werk als single echt niet leuk. Op het werk vraagt iedereen al wanneer je op vakantie gaat maar ja weet ik veel. Ik kan alleen gaan maar ga toch liever met iemand en ik heb geen zin om thuis te zitten en niks te doen. Maar geen vakantie / vrije dagen opnemen is ook zo not done op de werkvloer.

1 like
#452

Helemaal mee eens ja!
En ik merk ook vaak dat het leeftijdsaspect vooral door de maatschappij erbij wordt gehaald, zo van: o ben je al 30, wordt het niet eens tijd dat…?

1 like
#453

Ik heb te vaak iemand leuk gevonden, haha, maar ben misschien 2x echt verliefd geweest.

Er is helemaal niets mis met jou! Romantische gevoelens kun je gewoon niet forceren en je geeft zelf al aan dat je aan jezelf twijfelt door maatschappelijke druk. Ik was 9 a 10 jaar geleden voor het laatst echt verliefd en zou dat ook weer willen voelen, dus ik snap je. As we speak heb ik een crush, maar dat is geen verliefdheid.

1 like
#454

Ik ben nu al een paar weken aan het appen met iemand die ik via een datingapp heb leren kennen. Een paar weken geleden wisten we al dat we volgende week naar hetzelfde festival gaan. De afgelopen tijd zat ik een beetje te hinten naar een eventuele afspraak, we appen immers al een tijd. Hij wil mij pas de eerste keer zien op een festival waar we allebei naartoe gaan volgende week.

Snap echt niet waarom hij voor die tijd niet even een drankje wil doen. Zo ver wonen we niet van elkaar vandaan. En dan is de eerste ontmoeting in groepsverband, en waarschijnlijk onder invloed. Ik vind het maar vreemd…

#456

oke ik weet niet zo goed waar ik het kwijt moet, dus dan maar hier. Ik vind het zo irritant dat echt elke kerel die ik tegenkom waar ik wel een klik mee lijk te hebben (ok, momenteel staat de teller op 4 van het afgelopen jaar) een vriendin heeft en ik daar dus niets mee kan!

5 likes
#458

@Max en @kali: zo herkenbaar en zo frustrerend om niets te kunnen met mensen met wie het klikt.

2 likes
#459

@kali alles kan kapot, wat een kutreactie zeg. En inderdaad is het goed als die jongen eerst een tijdje alleen is. Vriendin van mij heeft het net uit met haar date, ze hadden een perfecte klik en alles ging goed, maar toch was het te snel na zijn lange relatie. En ik heb het zelf vorig jaar ook meegemaakt, jongen en ik waren verliefd op elkaar geworden, hij maakte het uit met zijn vriendin en wij gingen direct daten. En ik denk achteraf gezien dat ik hem veel meer tijd had moeten geven.

Maar goed, ik vind het wel fijn om te merken dat ik in ieder geval kerels tegen blijf komen waarmee er die natuurlijke klik is. Soms na een eenzame avond swipen verlies ik dat vetrouwen een beetje haha

1 like
#460

@kali @max heel herkenbaar idd
Ik merk ook wel dat ik soms toch best een relatie wil, maar aan de andere kant lijkt het me zoveel tijd kosten. Ik hecht heel veel waarde aan doen waar ik zin in heb, en vrienden zorgen al dat dit minder wordt en een relatie al helemaal lijkt me.
Maar toch is het fijn om iemand te hebben waar je zo veel mee kan delen.
Maar ik vind het ook eng ergens, ik durf me niet zo makkelijk open te stellen.
En ik merk ook dat iedereen wel ooit iemand heeft gehad die interesse toonde in de ander, en dat er iemand was die ze zag zitten en ik heb dit oprecht nog nooit meegemaakt. Dus daardoor twijfel ik ook aan mezelf. Is er iets mis met me, of stel ik te hoge eisen? En als het het laatste is, moet ik dan genoegen nemen met ‘minder’? Wat dus wellicht niet echt minder is, maar dan merk je pas op een later moment dus moet je er wel eerst voor open staan.
Misschien ben ik niet gemaakt voor dit soort gedoe, ik analyseer alles veel te veel.