We hebben dezelfde studie gedaan en zijn elkaar toen regelmatig tegen gekomen, maar hebben destijds nooit naar elkaar omgekeken. Na mijn afstuderen ben ik een jaar gaan reizen en daarna besloot ik om nog een tweede studie te gaan doen. Hij had precies hetzelfde idee en toen kwamen we ineens bij elkaar in een projectgroep terecht. Ik vond hem wel een knappe en aardige gast maar heb er verder nooit iets achter gezocht en zag hem eigenlijk nog steeds niet echt staan. Geheel wederzijds trouwens hoor! Een jaar later zijn we met een aantal studiegenoten iets gaan drinken en ben ik bij hem in bed beland. We zijn toen blijven afspreken met de gedachte om friends with benefits te worden/blijven omdat we allebei geen zin hadden in daten, maar zijn toen eigenlijk tegen onze zin in allebei verliefd geworden.
Maar even serieus, ik herken heel veel hier. Ik heb ook nog nooit een relatie gehad, wel gedate af en toe. Maar ik word niet snel verliefd, en ik ben heel gesloten. Ik vertrouw mensen ook niet snel en ik ben misschien ook wel te kieskeurig. Maar ja, als ik het niet voel, wat kan ik daar dan aan doen? Ik kan wel willen dat ik verliefd word op iemand die qua persoonlijkheid heel goed bij me past, maar als dat niet gebeurt weet ik ook niet wat ik daaraan kan doen.
Ik ben ook nog nooit echt verliefd geweest en ik vraag me wel af wat ik mis. Ook al kan het heel kut eindigen, ik wil het weleens meegemaakt hebben.
Maar ergens denk ik ook, ik vind het wel prima zo. Maar ik ben nu midden twintig, heb nog wel wat single vriendinnen, ik denk dat ik het wel lastiger ga vinden als ik ouder ben en echt iedereen om me heen gesetteld is. Ik vind vooral reacties van anderen irritant, al heb ik daar weinig last van. Maar af en toe mis je wel wat intimiteit.
Tja, lastig allemaal.
Aaaah dit is zo cute
Ik ben inmiddels ook al 8+ jaar single (vind het altijd moeilijk om dit te zeggen, maar omdat ik hier niet de enige ben voelt het al wat minder erg), en een hele tijd heb ik hier ook totaal geen last van gehad omdat ik genoeg afgeleid werd door andere dingen, maar sinds een paar maanden heb ik constant het gevoel dat ik NU een relatie wil. Ik kan echt niet meer wachten ofzo? Ik word er ook heel onrustig van, en het voelt steeds alsof ik al te laat ben.
Ik vind dat “vakantie regelen” op het werk als single echt niet leuk. Op het werk vraagt iedereen al wanneer je op vakantie gaat maar ja weet ik veel. Ik kan alleen gaan maar ga toch liever met iemand en ik heb geen zin om thuis te zitten en niks te doen. Maar geen vakantie / vrije dagen opnemen is ook zo not done op de werkvloer.
Helemaal mee eens ja!
En ik merk ook vaak dat het leeftijdsaspect vooral door de maatschappij erbij wordt gehaald, zo van: o ben je al 30, wordt het niet eens tijd dat…?
Ik heb te vaak iemand leuk gevonden, haha, maar ben misschien 2x echt verliefd geweest.
Er is helemaal niets mis met jou! Romantische gevoelens kun je gewoon niet forceren en je geeft zelf al aan dat je aan jezelf twijfelt door maatschappelijke druk. Ik was 9 a 10 jaar geleden voor het laatst echt verliefd en zou dat ook weer willen voelen, dus ik snap je. As we speak heb ik een crush, maar dat is geen verliefdheid.
Ik ben nu al een paar weken aan het appen met iemand die ik via een datingapp heb leren kennen. Een paar weken geleden wisten we al dat we volgende week naar hetzelfde festival gaan. De afgelopen tijd zat ik een beetje te hinten naar een eventuele afspraak, we appen immers al een tijd. Hij wil mij pas de eerste keer zien op een festival waar we allebei naartoe gaan volgende week.
Snap echt niet waarom hij voor die tijd niet even een drankje wil doen. Zo ver wonen we niet van elkaar vandaan. En dan is de eerste ontmoeting in groepsverband, en waarschijnlijk onder invloed. Ik vind het maar vreemd…
oke ik weet niet zo goed waar ik het kwijt moet, dus dan maar hier. Ik vind het zo irritant dat echt elke kerel die ik tegenkom waar ik wel een klik mee lijk te hebben (ok, momenteel staat de teller op 4 van het afgelopen jaar) een vriendin heeft en ik daar dus niets mee kan!
@kali alles kan kapot, wat een kutreactie zeg. En inderdaad is het goed als die jongen eerst een tijdje alleen is. Vriendin van mij heeft het net uit met haar date, ze hadden een perfecte klik en alles ging goed, maar toch was het te snel na zijn lange relatie. En ik heb het zelf vorig jaar ook meegemaakt, jongen en ik waren verliefd op elkaar geworden, hij maakte het uit met zijn vriendin en wij gingen direct daten. En ik denk achteraf gezien dat ik hem veel meer tijd had moeten geven.
Maar goed, ik vind het wel fijn om te merken dat ik in ieder geval kerels tegen blijf komen waarmee er die natuurlijke klik is. Soms na een eenzame avond swipen verlies ik dat vetrouwen een beetje haha
@kali @max heel herkenbaar idd
Ik merk ook wel dat ik soms toch best een relatie wil, maar aan de andere kant lijkt het me zoveel tijd kosten. Ik hecht heel veel waarde aan doen waar ik zin in heb, en vrienden zorgen al dat dit minder wordt en een relatie al helemaal lijkt me.
Maar toch is het fijn om iemand te hebben waar je zo veel mee kan delen.
Maar ik vind het ook eng ergens, ik durf me niet zo makkelijk open te stellen.
En ik merk ook dat iedereen wel ooit iemand heeft gehad die interesse toonde in de ander, en dat er iemand was die ze zag zitten en ik heb dit oprecht nog nooit meegemaakt. Dus daardoor twijfel ik ook aan mezelf. Is er iets mis met me, of stel ik te hoge eisen? En als het het laatste is, moet ik dan genoegen nemen met ‘minder’? Wat dus wellicht niet echt minder is, maar dan merk je pas op een later moment dus moet je er wel eerst voor open staan.
Misschien ben ik niet gemaakt voor dit soort gedoe, ik analyseer alles veel te veel.
Ik snap dat stukje over eisen zo goed. Theoretisch klinkt het perfect: stel hoge eisen en verander er niks aan. In de praktijk is het een heel ander verhaal: hoe langer je single bent, hoe meer je aan jezelf kunt gaan twijfelen. Je hebt natuurlijk ook andere mensen die er wat over te zeggen hebben en vinden dat je te kieskeurig bent (dit had ik zelf laatst). Natuurlijk verdienen we het beste, maar daadwerkelijk gedisciplineerd blijven is soms gewoon echt moeilijk.
Buiten dat ik het heel vervelend vind dat jij dit ook hebt, ben ik blij dat ik niet de enige ben. Voordat ik een date heb gehad met iemand ben ik het toppunt van chillheid en dan slaat het om naar onzeker. Als ik een hele goede dag heb gehad dan kan ik het wel onderdrukken en vind ik mezelf super leuk, super grappig, alles. Maar als hij dan niet antwoordt krijg ik super rare gedachtes en word ik compleet onzeker over dat hele daten gedoe.
En daarom date ik nu maar niet, al helpt dat voor geen meter want ik wil wel. Dussss, lang verhaal, als je een oplossing hebt hoor ik het graag.
@Seal zou het heel jammer vinden als dit topic members only werd. Ik mag daar nog niet komen maar vind dit topic wel heel fijn om te lezen. Snap het wel, het is best een persoonlijk topic.
Ik herken zoveel verhalen van jullie… ben zelf ook al jaren single. En hoor zo vaak dat ik niet zo kritisch moet zijn, niet moet zoeken, het vanzelf wel komt etc etc. Echt super frustrerend!! Op dit moment ben ik gelukkig met mijn leven, maar het zou zo fijn zijn iemand te hebben die een mooie aanvulling is op mijn leven.
De een na de ander om me heen is zwanger en ik vind het pijnlijk omdat ik steeds minder geloof dat ik nog iemand zal tegen komen/kinderen zal krijgen. Ik ben nog wel blij voor anderen maar voel elke keer ook stiekem een soort steek. Ik wil niet perse iets met dit berichtje, moest het gewoon even kwijt.
Heb echt zoveel zin om lekker tegen iemand aan te kruipen en kusjes en knuffels te krijgen en te geven. Het knaagt de laatste tijd echt zo aan me dat ik dat deel van intimiteit mis. Vriendschap en familie kunnen dat toch niet opvullen. En one nightstands ook niet.
Met Pasen was ik ook de enige single van mijn familie, en dan constant die vraag wanneer ik een vriend krijg, en of die en die niet wat voor me is.
Dit weekend weer mijn ex-scharrel tegengekomen en die weer toenadering zocht, maar niks serieus met mij wil. En nu zit hij weer de hele tijd in mijn hoofd, terwijl ik weet dat het beter is voor me om geen contact te hebben. Haat mezelf dat ik verliefd op hem ben.
Voel me echt even heel waardeloos en alleen.
Ik heb vrijdag voor het eerst weer een date sinds het uit is met mijn ex, 1,5 geleden. En het is mijn eerste tinderdate. Zit er nu aan te denken om het af te zeggen. Vind het veel te spannend, maar aan andere kant wil ik echt weer daten. Zo vermoeiend hè.
Neeee niet afzeggen. Ik had maandag ook mijn eerste tinderdate en het was absoluut geweldig. Super spannend maar je overleeft het. Ik had wel een vriendin gevraagd of ze mijn SOS wilde zijn.