Ik vind dit echt pure onzin, een relatie is leuk maar niet het ultieme doel in het leven en daarnaast: je hoeft er maar 1 tegen te komen, het is niet verplicht om eerst 2983793 dates te hebben voordat je aan een relatie begint. Als jij je er niet goed bij voelt, hoef je zeker niet nog eens af te spreken, jij -en jouw gevoel- zijn hier het belangrijkst, niet het eventuele krijgen van een relatie!
Denk wel dat het een logische reactie is om bij jezelf te gaan zoeken naar dingen/verwachtingen die anders kunnen, maar nogmaals ik ben ervan overtuigd dat het het beste is als je dicht bij jezelf blijft.
Stel je doet concessies, dingen waar je later toch op terugkomt omdat het niet goed voelt, dan ben je nog steeds geen stap verder maar heb je wel aan je eigen gevoel getornd en vraag is of je dat wilt.
Begrijp dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan, vind het heel logisch dat dit dingen zijn waar je over twijfelt en als er dan zoân opmerking komt al helemaal maar ik denk dat je (voor jezelf, en voor potentiele dates) het leukst bent als je dicht bij jezelf blijft.
Even een soort kleine update hierop⊠ik heb een hele week zitten malen over deze kwestie. Ik had ook een mega stressvolle week die ik goddank positief heb afgesloten dus zaterdag kon ik er opeens wat positiever over nadenken. Ik neigde toch wat meer naar âhet wordt vast niet ongezellig en het kan nooit kwaadâ.
Dus ik heb gereageerd op zijn berichtje door te stellen dat alles goed ging, gelukkig na deze stressvolle week en dat ik verrast was dat hij na 3 maanden nog eens iets liet horen.
(De tijdlijn was namelijk; januari 1e ontmoeting (weliswaar âgekoppeldâ maar afgesproken vanuit professionele bedoelingen) maart; eerste voorstel om nog eens af te spreken maar het daadwerkelijk voorstel werd nooit gedaan. Juni; hij vraagt of ik nog wat wil afspreken.)
Hij reageerde als volgt: âja sorry, ik had veel aan me hoofd, ik begrijp dat je niet staat te sprinten om af te spreken na 3 maanden.â
(Schrijffouten incluis;) )
Sindsdien heb ik ook nog niet gereageerd eigenlijk. Opzich kan het best zo zijn dat er om welke reden dat ook veel tijd overheen gaat. Dat boeit mij niet zo, maar het geeft ook aan dat hij ook niet helemaal wild van mij is.
En dan zit ik nog met het volgende (en laat mij aub weten of dit overdreven isâŠ)
Ik woon in stad A, werk in stad B. Woonde in stad C waar ik nog veel sociale dingen te doen heb en kom uit provincie D. Hij woont in stad E. En stad E ligt niet op de route naar een van de andere locaties waar ik vaak kom. Ik vind de logistiek van mijn sociale en werkende leven al lastig genoeg en word al een beetje zenuwachtig van de gedachte van nĂłg een stad op mijn lijstje.
Ik heb geen idee of dit helpt, maar misschien zou je het anders kunnen proberen te benaderen. In plaats van al nadenken over âzou dit een relatie kunnen worden of niet? Hebben we allebei wel voldoende interesse?â, kun je ook een stapje terug doen en bedenken of je zin hebt in Ă©Ă©n avond een drankje doen met âm (of een ander soort date natuurlijk). Niets meer, niets minder. Denk je dat je een leuke avond met hem kunt hebben en heb je eventueel het reizen (misschien zouden jullie in het midden kunnen meeten) ervoor over? Dan doen, in het ergste geval loopt de date op niets uit maar heb je het wel geprobeerd. Ook al niet heel veel zin om af te spreken/voelt het niet goed? Dan zou ik het laten. Vervelend dat je de druk voelt om âop zoek te gaan naarâ, misschien kun je af en toe een keer laten vallen in je omgeving laten vallen dat je gekoppeld worden niet erg vindt (tof dat je daarvoor open staat!).
Als je de situatie zo rationeel benadert dan ben je misschien ook niet helemaal wild van hem. Maar ik zou net als @Blarn bedenken of je wel zin hebt om ten minste een avond wat te doen met hem. Als je merkt dat dat idee je tegenstaat, dan is hij gewoon te laat. En het is helemaal okĂ© als je niks meer gaat doen, het is niet dat je je gevoel voorbij moet gaan omdat je âgekoppeld bentâ of âal zo lang alleenâ zou zijn. Laat de rest maar kletsen.
Ik zou bijna 2 weken geleden mijn 1e date in 3 jaar hebben. Ik had het tijdstip bepaald dus hij mocht zeggen waar we heen gingen⊠Naar de Mac. Heel erg, maar ik ben er niet meer op teruggekomen, vind dat echt niet oké.
Weet je zeker dat het geen grapje was? Want dat is inderdaad op geen enkele manier ok als volwassen persoonâŠ
Ja, hij meende het. Ik had eerder al gehint op een DRANKJE, dus als je daarna alsnog maccie voorstelt, heb ik geen hoop meer. Ik mocht wel wat anders voorstellen als ik wilde, maar was al 100% op hem afgeknapt. Ik heb behoorlijk positieve/motiverende reacties gekregen uit mijn omgeving en dat vind ik bizar. Ik ben 25, geen 16.
De eerste date met mijn vriend begon was ook bij mac donalds, 5 jaar later komen we daar nog steeds graag 
Je hoeft inderdaad niet meteen samen een 5-gangen diner te doen, maar er zit nog wel een gigantisch grijs gebied tussen de mcdonalds en de Librije haha. Als iemand mij als eerste date mee zou vragen naar de mcdonalds (niet als grapje bedoelt) zou ik ook wel even achter mijn oren krabben. 
Ik had geen zin om uit te leggen hoe een eerste date eruit hoort te zien en durfde eerlijk gezegd ook niet op date te gaan. We praten in ieder geval niet meer en het is goed zo.
Ik ben het zooo beu. Voel me voor niemand belangrijk. Ik voel ook de afstand tussen vriendinnen en mij groter worden. Hun levens zijn zo anders en een ver van mijn bed show.
Hoe hoort een eerste date eruit te zien dan? Ik vind eigenlijk dat je niet veel moet verwachten het gaat uiteindelijk om de jongen en niet om het eten / de activiteit.
Bij mij bestaat een date soms uit een kop koffie drinken. Vind ik juist fijn, niet veel druk erachter en een makkelijke manier om elkaar te leren kennen. Dan kun je daarna denken van âhĂ© dat was leuk, laten we nog eens afsprekenâ of ânou ja prima koffie, maar verder geen klikâ.
Dat vind ik zelf een fijnere manier dan meteen naar een goed restaurant oid. Zoveel verwachtingen dan.
Ik ben helemaal voor een casual eerste date, maar als een jongen Mac (of welke andere fastfood keten) zou voorstellen zou ik ook meteen afgeknapt zijn hoor. Een beetje moeite steken in en nadenken over de plek is toch niet te veel gevraagd lijkt me, McDonalds is toch wel een van de meest aromantische plekken ooit.
Maybe its a test . Tun tun tuuuun.
Zo mee eens! Ik vind een restaurant zoân onnodige druk meteen⊠haha.
En als je gewoon een drankje gaat doen, dan kan je na een half uur gewoon zeggen âjoe ik ga naar huisâ als er geen klik is. Wordt iets lastiger als je in een restaurant net een driegangenmenu hebt besteld ofzo
Ik herken dit wel, toen mijn relatie uitging vond ik het naast dat ik hem kwijtraakte ook heel erg dat het plan wat ik al sinds mijn 18e aanhield sowieso niet meer ging werken. Heeft bij mij ook wel echt tijd nodig gehad om dat los te laten.
Je hebt wel gelijk, alles kan, ook in die 2 jaar. Zulke dingen kun je nou eenmaal niet plannen en je kan natuurlijk ook morgen iemand tegen het lijf lopen.
Als het lukt, probeer âhet planâ los te laten, ik denk dat je daar op termijn alleen maar gelukkiger van wordt. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik <3
Ik dacht precies hetzelfde toen ik mijn Ă©Ă©n na laatste studiejaar in ging. Een half jaar later ontmoette ik mijn vriend. Negen jaar later zijn wij de enige in onze vriendengroep die al zolang samen is en net getrouwd 
dus ja er kan veel gebeuren in korte tijd en achteraf ben ik blij hoe het is gelopen en dat ik tijdens mijn studietijd nog geen vaste relatie had 
Ja dat idee had ik ook. Ondertussen ben ik al bijna 30, bijna 5 jaar afgestudeerd, woon ik in een mini kamer in een veredeld studentenhuis en heb ik nul komma nul uitzicht op samenwonen, trouwen, kinderen etc. Ăberhaupt een eigen woning zit er niet in voorlopig. 