Ja echt helemaal eens. Ik kan me echt nog precies het gevoel voor de geest halen als m’n ex-date me weer liet zitten, of lullig deed, of continu kritiek had of mij weer op m’n plek zette. Dat ging echt door merg en been ofzo, en dan daarbovenop de angst dat dit het dan was. Echt brrrr, inderdaad liefdesverdriet is heel erg kut maar wel een soort van ‘berekenbaar’ en je weet waar je aan toe bent ook als is het blegh
Ja dit!!! Ik heb een vriendin die me heel graag met iemand anders wil zien, echt tot op het irritante af. Ik heb het idee dat ze vooral ook graag “stelletjesvrienden” wil zijn, dat we kunnen dubbeldaten enzo, vindt ze leuk. Maar het voelt vooral heel erg alsof ze mijn leven pas compleet en/of waardevol vindt als ik een relatie heb en dat is gewoon echt niet zo? Ook als ik dan op een feestje ben en ik praat drie seconden met iemand, komt ze erna meteen naar me toe ‘Vond je die leuk? Ik heb hun nummer wel!’ en dan denk ik KALM EVEN IK VOER GEWOON EEN GESPREK!
Maar ehum je weet toch dat een gewoon gesprek voeren met een jongeman niet kan?! Ik bedoel iedereen die single is, is de godganse dag met niks anders bezig dan een levengsgezel zoeken. Want tja, zonder is je leven natuurlijk geen cent waard… Weet je toch wel?!
(nee sorry, sarcasme, ik ben het helemaal met je eens. Fucking irritant. En als je dan eens gewoon goed overweg kan met een leuke man (of vrouw of waar je maar op valt) en iedereen gelijk denkt als je wat afspreekt dat het een date wordt. en dat de ander jou leuk vind. of dat jij diegene leuk vindt. want hoe je lacht en kijkt en praat. ehm hallo, dat heet sociaal doen jah. Frustratie modus uit)
Een oud-leidinggevende van mij dacht ook zo. Hij kon het daarnaast ook niet goed verdragen dat ik niet veel met hem deelde over mijn liefdesleven, dus hij maakte er in zijn hoofd zelf iets van. O wee als ik eens iets langer met een mannelijke collega stond te overleggen of (stel je voor) moest lachen, in zijn hoofd had ik er dan meteen al een oogje op of een affaire mee. #jesuisjezebel Hij had ook een extreem slechte gaydar, dus in zijn hoofd had ik geheime romances met all the gays in the building. Sweet summer child.
Doet me denken aan mijn moeder die bij iedere jongensnaam die ik noem vraagt of het een date is (en ik vervolgens 3x moet zeggen dat het geen date is voordat ze het gelooft). Echt mam, als het zo ver is dan hoor je het wel
Ik zeg er tegenwoordig al standaard bij dat X die ik net genoemd heb getrouwd is/50 kinderen heeft.
Ooh ja dat ook idd! En dat je dan ook nog bloost of raar gaat lachen van ongemakkelijkheid wanneer je dan zegt dat het echt niet zo is. Jajaaah ja echt.
Maar hebben jullie dan ook dat je bijna aan jezelf gaat twijfelen? Zie ik iets over het hoofd? Vind ik hem niet stiekem toch leuk? Of hij mij. Ook een irritant neveneffect.
Ja help dat soort mensen dus! En die dan ook hun hele leven volgens het boekje gevolgd hebben huisje boompje beestje en dus echt echt niet snappen dat je heel gelukkig kan zijn zonder. Ik vraag toch ook niet aan stellen hoe zij zich voelen nu ze gebonden zijn? Of als ze dan ergens naar lachen, flirterig doen, dat ze wel er om moeten denken want stel je voor…
JA JA JA. En door die ongemakkelijkheid/ingebeelde gevoelens zet ik mezelf altijd gigantisch voor schut waardoor iemand me natuurlijk überhaupt nooit leuk gaat vinden
Conclusie: ik ben een faalkonijn
Zoooo fijn dit, ben ik daar niet de enige in. Haha. Een vriend van me heeft last van bindingsangst en merkt nooit dat iemand met hem flirt. Snap dat nooit want hij ziet er goed uit en is een heel leuk persoon. Maar ik heb dat zelf dus alleen ook nooit door. En dan denk ik ook altijd ik faal zo hard in flirten en omgaan met mannen. Wordt nooit wat… ik faal heerlijk met je mee.
Ik heb vanochtend soezend liggen dromen over mijn bruiloft. Over een jurk en wie ik als getuigen zou vragen en wat ik met mijn haar zou willen doen en wat voor eten ik zou doen en dat ik niet moest vergeten aan een specifieke vriendin te vragen waar zij nu ook alweer allergisch voor is zodat er ook iets is dat zij kan eten.
…geen idee hoe ik ineens zo concreet werd over een bruiloft die nog niet eens misschien aanstaande is, aangezien er niemand in mijn leven is waar ik mee ga trouwen :’)
Ik ben lui en op zondagochtend is dat echt jammer. Zou best chill zijn als iemand ontbijt voor je maakt in je eigen huis zodat je in je bed kan blijven liggen. Als iemand in mijn huis logeert dan ben ik toch de aangewezen persoon om ontbijt te maken.
Ik vind een collega op mijn werk ‘‘interessant’’, kan nog niet zeggen dat ik hem heel leuk vind. Maar vandaag was er een gezamenlijk uitje en etentje en ik had zo gehoopt dat hij op mij af zou stappen om een praatje te maken. Op het werk doen we een project samen maar dan gaat het altijd over het werk, ik weet niet eens of hij single is. Ik had me leuk gekleed en ik dacht no way dat ik vandaag naar hem toe ga laat hem maar interesse tonen. En nu baal ik van mezelf dat ik niet zelf naar hem toe ben gegaan om te praten.
Heb gisteren een foto geplaatst van mezelf met een mannelijke collega in de stad. OverLADEN met berichtjes op whatsapp hoe leuk het is dat ik een vriend heb en dat ik hem gevonden heb en wauuuw zo leuk.
Zijn er ook serieuze relaties ontstaan tussen supervisoren en arts-assistenten bij jullie? Lijkt me vooral vervelend als je op dezelfde afdeling werkt, omdat je dan in een afhankelijkheidspositie zit. Maar op verschillende afdelingen of zelfs in verschillende ziekenhuizen zou geen probleem moeten zijn lijkt me… Behalve dat dit soort nieuws zich als een malle verspreid in het ziekenhuis.
Denk er nu steeds meer over na, want ja, waar moet ik anders een vent vinden? Het grootste deel van m’n leven ben ik aan het werk
Ik voel me de afgelopen paar dagen opeens weer heel verdrietig? Had er best wel vrede mee dat ik single ben maar voel me opeens weer helemaal min door alles.
Herkenbaar dit had en heb ik ook nog steeds een beetje. Ook weer echt even wennen aan het alleen wonen, niemand om leuke dingen mee te plannen etc (of nja niemand… maar je snapt vast wat ik bedoel)
Bij mij duurde het even voordat het weer wat beter werd, 2 weken. Dus hopelijk is het bij jou ook weer snel wat beter!
Pfff ja, het stomme is dat we nu nog wel afspreken (niet alleen voor seks maar we doen samen een sport). Dus ik denk dat ik daar maar mee moet stoppen.
Ik denk inderdaad dat het wel goed is het contact helemaal te stoppen (voor nu dan), of in ieder geval zo min mogelijk…
Hoop dat het je zal lukken. Lastig wel! Ik heb het geluk dat mijn ex 60km verderop is gaan wonen