Ja herkenbaar, ik kan ook wakker worden met zo’n rotgevoel en dan is gelijk m’n hele dag verziekt
Over het algemeen ben ik een hartstikke ‘happy single’ (
), kan ik goed alleen zijn, leuk sociaal leven, allergisch voor mensen die denken dat een leven alleen compleet is met partner etc. Maar soms overvalt het me ineens en dat vind ik dan zó stom? Vooral als het echt om iets mega kleins gaat. Nu bijvoorbeeld in het Herfsttopic, iedereen is taarten aan het bakken, super gezellig en knus. Maar ineens denk ik dan: ‘tja, allemaal leuk en aardig maar dan zit ik in m’n eentje met zo’n hele taart?!’. En ik wéét dat het nergens op slaat (en dat er allemaal oplossingen voor dit specifieke voorbeeld zijn
) maar vind het zo bijzonder dat ik me daar dan ineens rot over voel.
Edit: oh en ik hou niet eens echt van bakken dus de kans dat ik dit met een relatie wel ineens zou gaan maken is echt nihil 
Oh ja dat heb ik ook heel erg.
Het zijn (vind ik) vaak juist de hele kleine dingen waar je het ‘t meeste merkt. De grote dingen kun je sneller opvullen met vrienden en familie. Kan nog steeds naar zijn natuurlijk (zo vind ik oud en nieuw intens stom). Thuiskomen in een donker huis is bijv ook zoiets. Of alleen naar een verjaardag moeten. Kortom, ik snap het helemaal en het is echt niet stom. Nooit.
Als ik dit lees ben ik blij dat ik nooit een relatie heb gehad, want dit is altijd super normaal voor mij geweest en daarndoor waarschijnlijk ook lang niet zo vervelend
Hoop dat jullie het meer kunnen accepteren en tevreden kunnen zijn met het zijn met jezelf.
Ik probeer heel erg ok te zijn met mijn single leven maar soms lukt het niet. Vorig jaar was ik dat en toen liep ik ineens mijn exdate tegen het lijf, voor mij het bewijs dat ‘loslaten’ van de zoektocht naar iemand wel kan werken.
Maar nu kan ik hem niet zo goed loslaten
. Het is al meer dan een half jaar geleden maar het was zo plots voorbij en hij was ook het dichtst bij een relatie wat ik ooit heb gehad. En nou ja ik hoop gewoon dat ooit weer mee te maken maar omdat dat in 30 jaar nog niet eerder is gebeurd ben ik soms op heel random momenten sip en verdrietig en bang dat ik niet weer op dat niveau verliefd zal worden of klikken met iemand.
Ugh ik moest dit f kwijt hier
Hoe vaak spreken jullie in een week ongeveer af met vrienden/familie denken jullie? Of zijn jullie wel de meeste avonden alleen/sporten/etc?
Hmmm wisselt heel erg sinds Corona, daarvoor een keer of 4/5? Nu wel minder
Bij mij gaat het altijd in vlagen, soms heb ik periodes dat ik heel erg happy single ben en soms ben ik heel verdrietig erover (zoals nu).
Beetje wat @Taro ook zegt is dat ik zo bang ben dat ik nooit meer gevoelens voor iemand zal hebben. Ik was smoorverliefd 2 jaar geleden en sindsdien is het alsof dat stukje op slot is. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit iemand tegen ga komen bij wie ik weer dat gevoel kan krijgen, ook omdat ik er lang niet meer zorgeloos in sta. Vind het echt jammer dat ik dat verloren ben… Ik heb nu ook weer de zoveelste vriendin die na een break-up weer snel iemand ontmoet met wie het serieus is en dan wens ik dat het voor mij ook een keertje zo makkelijk zou gaan. Voel me echt behoorlijk alleen de laatste tijd.
Ohhja, Ja ik denk dat ik niet echt verder kom dan 2/3 keer per week eigenlijk. Merk dat iedereen erg zijn eigen leven en dingen heeft en dat veel ook wel van mijn kant moet komen… Nu heb ik echt het gevoel dat ik totaal niet sociaal ben? haha 
Hmm ja het wisselt ook wel hoor en hangt denk ik ook af van je verdere levensfase/situatie? Veel van mijn vrienden studeren nog (ik zelf niet), niemand heeft kinderen, vrij veel zijn single en ze wonen bijna allemaal bij mij in de stad (net als mn familie). Toen ik vorig jaar in een andere stad woonde inzet buitenland was twee keer een sociale activiteit per week echt veel.
Bij mij is het eerder 2/3 keer per maand. Ik vind 2/3 keer per week best veel en echt heel sociaal hoor!
Ja misschien is dat het ook wel hoor. Ik ben net sinds kort vrijgezel, na in een lange relatie gezeten te hebben. Ik ben nooit echt singel geweest op deze manier en ik moet erg mijn draai vinden haha. Ik heb nog geen idee wat ik aan het doen ben eigenlijk:P
Ohja snap ik wel. Ja bij mij zit iedereen juist meer in de ‘‘serieus settelen en werken’’ fase, dus dat zal wel schelen.
@Taro en @lapzwans ja dat, ik ben al lang niet zo verliefd geweest terwijl ik nog wel goed weet hoe het was. Ik vermaak me over het algemeen goed maar zou het wel rot vinden om het niet meer mee te maken.
Ik zit er een beetje ‘tussenin’ in mijn omgeving merk ik.De ene helft heeft net een huis gekocht/vaste baan of gaan trouwen en zijn aan het nadenken over kinderen als in ‘nu of nog even wachten?’.De andere helft zijn mensen die geen zin hebben om volwassen te worden en die kloten nog een beetje aan.En ik hoor eigenlijk nergens bij.Ik ben te oud om nog aan te willen kloten en ik verwacht niet meer dat ik ooit nog echt verliefd ga worden.Ik kom ook gewoon niemand tegen? Tinderen heb ik maar afgezworen want dat is helemaal niks voor mij en ik zit ook niet de hele dag thuis ofzo.De vriendinnen die wel single zijn die hoppen van de een naar de ander,ik snap niet hoe ze dat doen.De keren dat er iemand interesse in mij heeft is op minder dan één hand te tellen.
@EllaFitzgerald @lapzwans ja precies dat. De angst om het niet nog een keer mee te maken. Ben er in mijn hoofd veel mee bezig merk ik, maar over het algemeen vind ik er wel een bepaalde rust in dat het in de toekomst wel weer een keer gaat komen (want die kans is immers groter dan dat het helemaal niet meer zal gebeuren). Maar het maakt me ook verdrietig dat dat misschien wel paar jaar zal duren en dat ik een half jaar geleden happy in love dacht hét eindelijk gevonden te hebben
Heel herkenbaar. Het zal idd vast wel weer een keer gebeuren, maar de onzekerheid is het lastigste vind ik. Dat je niet weet wanneer en ik ben dan wel bang dat dat nog lang gaat duren ofzo. Ik dacht dat ik het ook helemaal had gevonden, wat dus toch niet zo bleek te zijn. Soms ben ik bang dat ik dat dus niet nog eens ga vinden?
@Taro @Crest Heel herkenbaar! Ik zie nog steeds voor me hoe ik thuiskwam na onze derde date en God op mn blote knietjes dankte dat ik hem eindelijk was tegengekomen. En nu…
Ja echt he! Zo herkenbaar. Ik moet ook zeggen dat ik hierdoor een beetje aan mijn eigen beoordelingsvermogen twijfel inmiddels haha. Ik wist het bij mijn ex zo zeker dat hij het voor mij was. Nou dat is even totaal anders gelopen… lijkt mij ook wel lastig met vervolg dates/relaties eigenlijk!