Oh snap ik. Je hoeft ook niet in detail te treden, zo bedoelde ik het niet. Maar denk de richting dan wel te snappen nu. Hopelijk kan je er iets mee. Misschien dingen veranderen ofzo als je dat wilt natuurlijk!
Oh en @sjern zelfredzaam is een beetje een domme term. Zat ff de definitie op te zoeken en snap niet hoe ik er bij kwam. Geloof niet dat ik die heb gehoord toenertijd.
Snap dat dat heel confronterend is. Vind het ergens wel dapper dat mensen dat dan gewoon eerlijk zeggen.
En nu de hamvraag: ben je nu minder onzeker en hoe heb je dat voor elkaar gekregen?;).
Ja het is wel een eye opener, maar ook wel kritisch. Dus er wordt jou wel verteld: dit is niet goed aan jou. Heeft zoân negatieve ingang. Want ik kijk om mij heen en zie zoveel onzekere mensen met een relatie. Ik zie ook veel gekkies met relaties. Dus het maakt daten vast soms oncomfortabel en wellicht ook lastiger, maarja mag je dan geen flaw hebben?
Ik spreek mezelf lekker tegen zo, want ik twijfel ook altijd aan mijn features haha, maar anderen adviseren is zoveel makkelijker
Same! Relaties zijn vermoeiend.
Och hier ben ik dus het meeste bang voor⊠savonds alleen thuis zijn. Ik ben sociaal niet zo heel goed dus weet nog niet hoe ik dit ga aanpakken. Als iemand tips heeft? Mijn relatie is dus net uit maar het is nog heel vers allemaal. Ik wordt er gewoon beetje zenuwachtig van
Nadat mijn relatie uitging, was ik af en toe âs nachts ook bang.
Niet zozeer bij het thuiskomen maar gewoon ineens kwam het op, bij het naar bed gaan. Wat op zich nergens op slaat, want ook als je met zijn 2-en bent, kan er iets geks gebeuren en sta je net zo goed machteloos. Had teveel enge series gekeken missch.
Hoe dan ook: vertelde dat bij mijn huisarts - kreeg in die tijd ook schildklier issues en angst/opgejaagd voelen is 1 vd klachten. Zij vond dat ik van mijn hart geen moordkuil moest maken en spoorde me altijd aan vrijuit te vertellen waar ik tegenaan liep (tof wijf).
Zij gaf me het advies mezelf niet zo te veroordelen. Ik vond dat ik me aanstelde, maar ze gaf aan dat het prettiger was als ik midden in de nacht het licht even aan ging doen om onder het bed of bij de voordeur te kijken, liever dat, dan continu stoer op mezelf inpraten dat er toch echtttt niets aan de hand was (terwijl ik met klamme handjes in een cortisol-high in slaap probeerde te vallen) wat ook funest is voor de kwaliteit van de slaap. Ik mocht er ook een âritueelâ van maken, voor het tandenpoetsen een rondje ramen/slot checken.
Ik weet niet of dit op de lange termijn de âjuisteâ oplossing is, want ik vond ook dat ik op deze manier teveel toegaf, aan mijn angst gevoelens ipv eroverheen te komen? Maar het heeft me in die tijd enorm geholpen.
Sowieso lief zijn voor jezelf!
Thanks voor de tips, lief. Ja ik probeer dat nu een beetje te doen, gewoon toegeven dat dingen niet chill zijn. En dat ik er verdrietig over mag zijn.
Heel herkenbaar hoor. Ik zit in een soort gelijke situatie. Relatie is ook net uit en moet mijn draai ook erg vinden. Ik denk idd lief voor jezelf proberen te zijn. Niet verwachten dat alles meteen goed gaat en dat je je soms enorm klote mag voelen. Ik denk dat het erbij hoort.
Ja dat is precies wat iedereen tegen mij zegt⊠ook vergelijking met een rouwproces en dat je moet leren leven met iets dat âwasâ. Iedereen zegt ook dat het wel weer goedkomt en dat je je straks gewoon weer ânormaalâ voelt, dus daar hou ik me aan vast.
Ja idd, maar zo in het begin nog moeilijk te geloven he⊠het is gewoon echt heel pittig! But we got thisđȘ
Ik ben door die periode gekomen door mijzelf voor te houden dat ik mij over een jaar beter zou voelen. En een jaar later is dat ook zo, al ging het in vlagen. En al ben ik er soms nog verdrietig over, die alles overweldigende pijn is verdwenen. Dus geef jezelf de tijd en ook om alles te voelen, over een jaar gaat het echt weer beter.
Ik zit nu in de levensfase dat leeftijdsgenoten om me heen gaan samenwonen, trouwen en kinderen krijgen. En daar krijg ik een beetje âstressâ van. Ik ben echt al jaren single, en ook geen behoefte aan een relatie. Ik word nooit verliefd, en de keren dat ik een relatie had was ik er eigenlijk heel ongelukkig mee.
Maar soms zou ik zo graag willen dat ik een relatie zou willen. Dan zie ik vriendinnen verliefd zijn en van iemand houden enzo, mij lukt dat gewoon niet en vraag ik me af wat er mis met mij is. Ik vind daten best leuk, maar daarna ben ik er eigenlijk wel klaar mee. En dan ben ik bang dat vrienden allemaal trouwen en kinderen krijgen, en ik heb super lieve familie, maar die gaan (waarschijnlijk) eerder dood dan ik. En dan ben ik eenzaam. Maarja om nou maar ongelukkig te zijn in een relatie omdat je niet eenzaam wilt zijn.
Word ook altijd gek van het lief bedoelde: âJa maar dit komt voor jou ook nog wel, je bent de juiste gewoon nog niet tegengekomen, dan wil jij ook echt wel een relatie.â Dat hoeft toch niet? Misschien is het gewoon niks voor mij en gaat dat ook nooit veranderen.
Sorry voor dit, waarschijnlijk enorm vage verhaal, maar ik wilde het even van me af typen omdat ik me af en toe soms zo âraarâ voel vergeleken met leeftijdsgenoten.
Helemaal niet raar! Ik ben wel wat jonger (23) maar ben 1x verliefd geweest tien jaar geleden en sindsdien nooit meer. Het lijkt me wel fijn om te zijn met iemand die van me houdt enzo, maar ik heb vrijheid nodig en ben te impulsief voor een vaste relatie. Ik struggle er wel mee, maar ben ervan overtuigd dat ik mijn plek wel ga vinden, met of zonder relatie in welke vorm dan ook.
Allereerst: wat vervelend dat je hier zoân stress of nare gevoelens van krijgt, en je mag het natuurlijk altijd hier van je aftypen! Daar is dit topic ook wel een beetje voor 
Ik heb hier zelf geen ervaring mee en dus geen persoonlijk advies; maar heb je je al eens verdiept in aseksualiteit of aromantisch zijn? Dat is er in allerlei vormen en maten en je verhaal doet me daar een beetje aan denken. Hoeft overigens helemaal niet te betekenen dat je dat dan bent hoor, dat kan alleen jij bepalen, maar misschien geeft het wat (h)erkenning als je ziet dat andere mensen met vergelijkbare gevoelens rondlopen. In het LGBT+ topic op dit forum gaat het er ook wel eens over, misschien vind je het fijn om wat (h)erkenning bij anderen te zien.
Aromantisch heb ik inderdaad wel eens aan gedacht, omdat ik het âgevoelâ gewoon niet lijk te kunnen krijgen ofzo. Of tenminste niet voor lang. Ik ben Ă©Ă©n keer verliefd geweest, alleen dat was op iemand die onbereikbaar was (10 jaar ouder en was tijdelijk in Nederland). Was hij gewoon mijn buurjongen geweest o.i.d. dan denk ik dat ik snel niet meer geĂŻnteresseerd was geweest. Meestal is het verliefdâ> houden van. En bij mij komt dat houden van niet. Meer van: verliefdâ> verveling.
Maar wat @Luzarl zegt herken ik eigenlijk ook wel heel erg. Het te impulsief zijn. Ik vind mijn werk wat ik nu doe heel leuk, maar ik bedenk me elke dag meerdere dingen die ook ooit zou willen doen. En regelmatig ga ik dan ook helemaal uitzoeken hoe ik dat kan bereiken. En dat heb ik met relaties ook. Het moeilijkste vind ik gewoon het âvoor altijdâ concept eraan. Het lijkt me niks om altijd met dezelfde te zijn. Ik kan iemand vandaag super leuk vinden, maar er morgen helemaal klaar mee zijn. En dat is natuurlijk voor niemand leuk/eerlijk. Dus mocht ik wel een keer verliefd worden en een relatie proberen dan hoop ik sowieso dat diegene openstaat voor een open relatie.
Een relatie hoeft niet perse monogaam te zijn. Heb je al wel eens verdiept in open relaties of polygamie? Misschien is het niks voor jou, maar wellicht dat een uitkomst zijn als je ongelukkig wordt in een ânormaleâ relatie.
Maar een open relatie haalt dat gedeelte dat je snel met iemand klaar bent toch niet weg? Ik denk dat mensen in een open relatie het even niet leuk (als monogame stellen) vinden als je snel met de relatie klaar bent. Het label open of monogaam verandert daar toch niks aan?
Dat niemand om op kunnen terug te vallen is idd precies waar ik bang voor ben. Dat vrienden wel steeds âdoorgaanâ naar de volgende fase en het voor mij blijft zoals nu. En dat verandert toch altijd iets in je vriendschappen. En idd ouders en familie worden ouder. Ik zou ook niet weten hoe ik gelukkig zou moeten zijn in een relatie. Zelfs als ik mensen heel positief en gelukkig hoor vertellen over hun relatie, denk ik alleen maar: dit lijkt me echt niks/jij liever dan ik.
@ellegirltalk Daar heb je gelijk in denk ik idd. Heb het ook nog nooit geprobeerd, maar ik dacht: misschien werkt het omdat ik zo snel âverveeldâ ben. Maar waarschijnlijk zoek ik gewoon (te veel) naar een manier die voor mij werkt door die angst om dus eenzaam te worden later.
Ik kan soms zo gefrustreerd raken als ik fotoâs zie van stelletjes. Mijn lievelingscollega snapchatte net een foto dat ie in bed lag met een meisje en daar raak ik dan echt chagrijnig van. Ik vind dat meisje hartstikke aardig, ik hoef niks van die jongen maar toch raakt het me? Ik heb wel een scharrel maar de laatste keer dat ik me echt geliefd voelde op relationeel vlak zeg maar (volgen jullie me nog) was alweer twee jaar geleden en bwah. Ik durf me niet eens meer open te stellen. Ik voel me normaal gewoon heel erg goed in mn vel als single en ben zo blij dat ik mezelf ben en ben hoe ik ben, maar ik vind het lastig om andere mensen te zien die wel gelukkig zijn met elkaar, een soort van verplaatste jaloezie
wou t ff kwijt doeixx
Ik heb dat ook helaas 
