Leuk ‘leed’:
Pff ja dit heb ik ook! Soms lijkt het me echt heerlijk om naast iemand op de bank te zitten en soms krijg ik het echt Spaans benauwd bij de gedachte om ooit met iemand samen te moeten wonen / rekening te moeten houden. Ik vind het echt wel lekker alleen. Apps als Tinder heb ik laatst van mijn telefoon gegooid, ik werd van dat swipen ook niet echt gelukkig. En telkens weer nieuwe energie stoppen in een gesprek dat toch weer dood gaat bloeden…
Maar ik heb wel een heel grote kinderwens en dat begint nu (ik ben 34) wel een beetje te dringen naar mijn gevoel.
Ik merk dat ik echt alleen maar onrustig word van Tinder en er opeens heel veel mee bezig ben. Terwijl ik dat niet had toen ik geen Tinder had. Ga het denk ik maar weer verwijder.
Precies dit!
Er is net vuurwerk in mn portiek gegooid waardoor er een raam in mn huis is gesprongen en ik ben ziek en ik voel me nu even heel zielig en alleen :(.
Gelukkig heb ik hierdoor wel ontdekt dat ik lieve buren heb en heb ik net even met mn ouders kunnen bellen om mn verhaal kwijt te kunnen. Maar toch… ik zou nu zo graag samen met iemand thuis willen zijn:(.
Ah meissie…
Stom van je raam zeg! Stomme aso’s met hun vuurwerk…
Dat is schrikken! Was je zelf ook thuis? Hopelijk beetje kunnen afschermen en is het gelukkig niet super koud buiten
@Krabpaal @Scorpiovibes Dankjewel voor jullie reacties! Had ik even nodig vannacht. Ik was me kapot geschrokken van de knal en op dat soort momenten realiseer ik me altijd extra dat ik single ben.
Maar nu gaat t weer goed gelukkig! Heb het raam alweer laten fixen en alles is onder controle:).
Ik ben ongesteld en zat de film Midnight at Magnolia te kijken. Maximaal jankfest omdat ik wederom single het nieuwe jaar in ga, cheers!
High five!
Ik jank met je mee.
Precies wat jij zegt inderdaad! Bedankt voor je reactie: fijn om te lezen dat iemand precies begrijpt en verwoordt hoe klote dat kan zijn.
same 
Zo komt even een klaagzang, maar ik heb het momenteel echt zo enorm zwaar. Heel m’n eigen kut situatie, Corona, donkere dagen, alleen wonen… geen uitzicht op niks en zoveel onzekerheid. Omdat ik nu ziek thuis zit en daardoor ook niet werk zijn m’n dagen ellendig lang, en toch zo kort omdat het snel donker is. Maar ik kan niet om 20.00 al gaan slapen. Ik mis niet eens per se een relatie, maar ik voel me nu zo verloren en alleen en eenzaam. Ik zou ook wel willen dat er soms gewoon iemand is zodat ik niet helemaal alleen ben. Doordeweeks heb ik dan voor mijn gevoel hoe stom ook toch nog een soort ‘structuur’ ofzo, mede door de tv programma’s denk ik. Maar in het weekend voel ik me gedropt in een oceaan waarbij ik maar blijf zwemmen maar niet boven kom. En ik weet dat het niet aan komt waaien maar ik heb werkelijk geen idee meer wat ik nog moet / kan doen om mezelf enigszins te vermaken. Nu heb ik ook weinig discipline geef ik eerlijk toe, maar omdat alles zo saai is heb ik ook nergens motivatie voor en dan kom ik dus in die cirkel waarin ik nu zit. Dat constante alles alleen doen en alleen zijn breekt me helemaal op nu
Wat rot voor je, klinkt inderdaad helemaal niet makkelijk
veel sterkte
Herken het in (voor mij gelukkig korte) periodes wel, ik moet mezelf echt aan een regime houden om me lekker te voelen. Maar zeker met kutweer buiten is dat heel lastig vol te houden he.
Pff dat klinkt toch ook allemaal heel lastig en ingewikkeld. Ik snap dat je dan wel graag eens iemand om je heen hebt in huis. Is er niet iemand in je omgeving die thuis werkt en het ook prima vind om een ochtend en/of middag bij jou thuis te komen werken? Dan zit je niet de hele dag alleen, hoef je ook niet perse steeds met elkaar te kletsen maar heb je gewoon iemand in de buurt. Sterkte 
Dit is zo vervelend en de donkere dagen maken je nog meer zo een ‘molletje’ die volledig wegzakt in binnen hangen. Ik denk dat dit voor heel veel mensen herkenbaar is (voor mij ook). Wat mij helpt:
- twee keer per dag een korte wandeling maken van ca 15 minuten
- proberen leuke dingetjes te koken, toch een beetje moeite doen al is het alleen voor jezelf
- eerlijk zijn tegen je omgeving dat je je alleen voelt. Opkroppen maakt het nog emotioneler
- lief zij voor jezelf en niet vanuit het niets het 1 en ander verwachten van jezelf
Goed idee wel. Heb gelukkig wel wat vrienden in m’n buurt en weet ook wel dat ik daar eens gewoon mag zijn en zitten terwijl zij werken. Vind het wel lastig vaak om dat echt te doen omdat ik me snel te veel voel en alsof ik me opdring, maar denk dat ik dit toch maar ga doen. Misschien zo net rond de middag dat ik meteen lunch kan maken ofzo. Doe ik ook nog eens wat nuttigs en heb ik wat om naar uit te kijken
En zulke berichten doen me al goed. Weten dat je niet alleen bent, en ik weet het ook wel maar soms voelt alles wel zo. Gelukkig werd ik echt net gebeld door de fysio en vanaf volgende week mag ik 2x per week een uur onder begeleiding gaan trainen! Daar zat ik ZO op te wachten, ben er zo blij mee. En mensen zien, en buiten voor de reis, maar ook aan mezelf werken. En op maandag en woensdagochtend, super fijn precies begin en midden week en dan ook ochtend. Hopelijk gaat dit alweer iets helpen, beetje meer doel op tenminste twee dagen
Voor mij werkt het op de donkere dagen ook heel erg op wel actief bezig te blijven met sporten (en is moeilijk want koud en minder zin). Door toch paar keer per week wat te blijven doen (hardlopen/zwemmen/fietsen/yoga) voel ik me uiteindelijk toch een stuk beter. En elke dag stukje wandelen, koffie to go halen zoiets helpt mij heel erg.
En van die winterhobby’s (spelletjes, puzzelen, sieraden maken, boek lezen, serietje, uitgebreid koken, podcastjes luisteren, borrelen met vrienden). En soort nieuwe ‘projecten’ voor jezelf zoeken (bijv ergens veel kennis over opdoen etc).
Gelukkig heb je wel vrienden in de buurt waar je af en toe terechtkunt! Zeker doen hoor!
Ben je langdurig ziek?
