ZO een hekel aan mensen die dingen zeggen als opschieten, alsof het niet al pijnlijk genoeg is. Ik ben nu in een fase in mijn leven dat ik zo erg heb geaccepteerd dat ik single ben dat ik mij ook niet kan voorstellen dat ik ooit mijn huis zou kunnen delen met een ander. En dat ik gewend ben aan de gedachte dat niemand op mij valt en ik had vandaag zo een moment van zelfmedelijden. Ik moest ook aan het boek denken van Eleanor Oliphant is completely fine over een meisje die een jongen in een band leuk vindt en zich helemaal leuk gaat omkleden voor een gig om op te vallen maar dat hij niet eens naar haar kijkt. Dan denk ik, ja nu ben ik ook zo geworden. Ik kan mij de laatste keer niet herinneren dat iemand mij een compliment gaf of mij speciaal liet voelen. Daarom ga ik de afgelopen vrijdagavonden net als die Eleanor naar de supermarkt om wijn te halen en dat is mijn hoogtepunt van de week. Een vrijdagavond met mezelf voor de tv. Die hele lockdown draagt er ook niet echt aan bij.
En nu ook met oud en nieuw, ik ga lekker wijn kopen en lekkere snacks en misschien nog even een rondje buiten lopen en daarna naar bed. En dan vind ik dit wel ironisch om te kijken:
hoop dat ik morgen weer wat positiever opsta
maar Tinder lijkt wel dood pfff