Heb een nieuwe buurman sinds een week en van de week al even een kort gesprekje met hem gehad. Kwam ik gister mijn buurvrouw tegen en vroeg ze wat mijn mening over hem was, dus ik antwoordde dat het wel een prima kerel is volgens mij. Zegt ze “oh maar ik bedoel eigenlijk of het niet een leuke jongen is voor je?”. “Is een knappe man toch?”.
Echt please, hou op hoor. Altijd denken mensen als ik eens een man tegenkom in het leven dat ik er dan maar meteen achteraan moet? Al komt er alleen maar een jongen langsfietsen/lopen die wel oké is beginnen ze al.
Bovendien heb ik niet echt fijne ervaringen met de vorige buurman dus bedankt maar nee.
Wat een nare situatie. Het klinkt ook alsof je veel moeite steekt in het creëren van betere omstandigheden voor jezelf. Echt jammer dat dat dan niet zo wil vlotten. Maar zoals je zegt, over een jaar is het misschien beter!
Zit je in een vakgebied waar veel werk in is? Heb je vervoer waarmee je je vrienden kunt bereiken? En haal je uit andere dingen plezier?
Heel wat anders, maar waarom staat dit topic eigenlijk niet op members only?
Genieten jullie er ook een beetje van als sommige mensen in relaties snakken naar een dagje alleen nu ze de hele dag op elkaars lip zitten
Zo blij met mezelf als gezelschap
Wat vervelend! Ik herken heel erg veel van wat je zegt. Maar het is zoals je zegt: over een jaar is alles anders. Daar klamp ik mij ook altijd aan vast. Ik heb nu net na bijna een jaar zoeken wel een baan, en dat soort situaties hebben nooit langer dan een jaar geduurd. Ook mijn vrienden zijn vlak voor de lockdown verhuist en ik vind het soms ook echt eenzaam, vooral omdat ik alleen woon. Ik ben uit pure ellende maar weer gaan tinderen en spreek soms met scharrels af die ik helemaal niet echt zo leuk vind maarja… wat ik wil zeggen: hoe kut het is, misschien helpt het om te weten dat je niet alleen bent hierin…
Ik ben ook een paar keer na tijd buitenland terug gekomen en bij mijn ouders gaan wonen en ik weet nog hoe intens kut ik dat altijd vond. Echt soort van terug bij af… en dan meestal ook nog een soort ‘blues’ dat die tijd in het buitenland voorbij was. Maar het wordt echt beter!! Over een jaar ziet het er weer heel anders uit
Ik ben vandaag officieel een jaar single en serieus het is zooo snel gegaan
Huh voor mijn gevoel is dat echt pas een paar maanden terug haha
Ja bizar toch!!
Ik heb een beetje onverwachts ineens een off day, al die mensen nu op Insta foto’s van gezelligheid in de sneeuw posten met partner en / of kinderen. Keek echt uit naar de sneeuw maar ook eigenlijk even helemaal geen zin om alléén een stuk te gaan lopen maar nu met vrienden afspreken is logistiek gezien ook lastig. Gek hoe dat werkt, ben eigenlijk harstikke tevreden met m’n leven en vermaak me prima maar ineens: bám
Edit: net besloten om zo toch maar ff naar buiten te gaan, het park met alle sleeënde mensen te vermijden om in de supermarkt wijn en chocola te halen. Lekker cliché haha maar boeien
Same, je bent niet de enige
Heel herkenbaar, ik vermijd buiten omdat er de hele tijd mensen voor aan het spelen zijn in de sneeuw.
Ik kom net thuis van een kleine wandeling naar de supermarkt en weer terug en ik had precies dit gevoel. Ineens had in zin om een sneeuwballengevecht te doen of te gaan sleeën. Maar ja met wie?
Ik had precies dit! Maar toen zag ik op insta ook genoeg mensen waarvan ik weet/vermoed dat ze single zijn, in de sneeuw met een vriendin of zus. Dus het zijn niet alleen de gezellige stelletjes
Ik kan al die kleffe sneeuwfotos niet aan. Ik like ze alsnog maar toch
FF sneeuwballengevecht organiseren?
Ja ik like ze ook, alleen maar om niet verbitterd over te komen, maar ik walg
Stiekem ben ik jaloers.
Doen!
Groningen iemand?
Ja!!
I’m in