Oh die app daar ga ik zeker wel maar kijken. Dat klinkt wel passend eigenlijk . Dank je wel.
Exposure weet ik niet zo goed wat ik me daarbij voor moet stellen. Ik ga wel van huis en op vakantie, alleen de weg er naar toe (en tijdens) is regelmatig een drama. Dus daarin krijg ik de exposure wel 
.
Ik ga ook nog even kijken of ik inderdaad met een ander poh kan spreken. Die is er namelijk wel. Of anders kan ik nog de tweede lijn zelf betalen, die luxe is er ook.
1 like
Maar zó lang zijn de wachtlijsten voor niet-specialistische GGZ nou toch ook weer niet? Ik had angst/trauma klachten en was binnen 3 maanden aan de beurt. (Kan alsnog lang zijn voor iemand natuurlijk, maar ik bedoel meer: ik kan me niet voorstellen dat de huisarts je niet gaat doorverwijzen simpelweg omdat iemand 12 weken moet wachten)
@Swelgje wat je nou zou kunnen doen is met deze info die je nu hebt gekregen hier vast gaan zoeken naar een psycholoog in je buurt en alvast kijken of ze aangesloten zijn bij je zorgverzekering etc. Ik dacht zelf namelijk dat ‘doorverwijzen’ betekende dat ze je direct doorsturen naar een concreet persoon, maar ik moest zelf op zoek naar een psycholoog en dus ook zelf uitzoeken wie geschikt zou zijn enzo haha. Dus dat duurde ook nog even uiteindelijk
3 likes
Maar wil je iemands klachten dan eerst erger laten worden en dan pas doorverwijzen en nog langer laten wachten?
Ik voel me eenzaam op vriendinnenvlak. Heb een iemand die ik vriendin noem en die was van de week boos op me. Heb kennissen genoeg, maar mensen waar ik echt goed mee ga juist niet. Dit gevoel komt altijd opzetten als ik slecht in m’n vel zit. Baal er zo van.
9 likes
Ik ben bang dat ik dingen misschien iets teveel en te snel weer oppak na mijn ‘dipje’. Ik werk deze week 5 keer, volgende week ook 4 (werk is wel flexibel dus als ik het nu teveel vind kan ik de week erna minder werken) Ik heb ook nog vrijwilligerswerk ernaast waar ik vanaf volgende week mee ga beginnen. Ook nog rijles. Elke vrije dag vanaf nu tot over 2 weken ook volgepland met vriendinnen zien die ik al een tijdje niet gesproken heb. Ik heb ook nog gesollicitesrd op een tijdelijk baantje vanuit huis voor 8 uur per week.
Ik weet niet, kreeg opeens weer peper in mijn reet ofzo om dingen te gaan doen dus heb het allemaal in gang gezet en nu denk ik oei misschien wat teveel tegelijkertijd. Maarja we gaan het zien en als het teveel wordt dan moet ik maar weer minderen over een paar weken, maar hopelijk trek ik het allemaal gewoon.
4 likes
Ik zit de laatste tijd mega slecht in m’n vel en honestly, ik heb dat echt aan mezelf te danken en dat vind ik zo stom. Heb ook een “onderliggende conditie” die niet meehelpt, maar ik zit al weken zo niet maanden bijna alleen maar binnen, eet fucking slecht en zit alleen maar op m’n telefoon.
Ik mis buiten, ik mis wandelen, ik mis gezond koken en eten, blehh. Moe of niet, ik moet doen wat er wel lukt om mijn lichaam te helpen i.p.v. er zo volledig aan toegeven.
3 likes
I feel you. Hier heb ik ook last van, het is moeilijk om een échte connectie met iemand te krijgen
2 likes
Echt een naar gevoel. Ik heb dat ook, en als ik dan eens leuk contact met mensen heb, dan ben ik vaak degene die het vaakst appt of wil afspreken. Dat maakt zo onzeker.
3 likes
Snap ik heel goed! Maar ik had het er laatst met een vriend over en die zei toen van: ‘ja jij bent heel pro-actief en dus denk ik er niet per se aan om jou te contacten omdat jij vaak wel weer contact legt. En dat vind ik dan altijd heel leuk’. Dus dat stelde me wel een beetje gerust haha.
In mijn ervaring zijn veel mensen ook gewoon niet supergoed in appen/constant in contact blijven, maar vinden ze het (als je gewoon in het algemeen een leuk persoon bent en geen bloedzuiger met alleen maar gezeik haha) leuk als je appt. En als ze het niet leuk vinden als je appt, dan zijn ze je tijd en aandacht niet waard!
2 likes
Ik heb complexe PTSS en vind het soms zo moeilijk om mezelf te kalmeren wanneer ik overweldigd word door dingen. Vandaag is het mijn studie, ik kom ergens totaal niet uit en heb maar hulp gevraagd aan mijn studiebegeleider.
Enerzijds ben ik enorm trots erop dat ik ondanks alles wat ik heb meegemaakt, ik er echt wat van probeer te maken door weer te studeren, binnenkort te werken, onlangs begonnen met rijles, mijn disfunctionele relatie verbroken, etc, maar anderzijds wou ik dat ik soms echt even kon verdwijnen.
Dat, en ik kan mij behoorlijk eenzaam voelen omdat ik niet kan terugvallen op een familie, ik heb geen contact met ze. Vrienden kunnen die ‘leegte’ ook niet opvullen. Dus ik doe alles met mezelf en voor mezelf en dat is soms zo enorm zwaar. 
8 likes
Maar daar mag je ook wel trots op zijn. Ook dat je nu hulp hebt gevraagd aan je studiebegeleider. Kan weinig juiste woorden vinden maar ik hoop dat uiteindelijk het gevoel dat je wil verdwijnen steeds minder wordt en niet te vaak meer voorkomt.
3 likes
Een gedachte die ik vaak heb ik ‘waarom wil ik niet écht leven’. Ik wil niet actief niet meer leven, maar zou het niet erg vinden als het niet meer hoeft. Als iemand in mijn omgeving ongeneeslijk ziek is, heeft diegene van die grote angsten. Mijn vader is ook ziek, maar wil zó graag nog niet dood. Hoe voelt dat?
1 like
Als ik alleen de dingen zou doen waar ik energie voor heb, zou ik m’n bed niet uitkomen. Maar dat gaat niet, want ik ben net verhuisd en heb een kind rondlopen. Partner trekt de kar echt heel erg, maar ik kan niet alles aan hem overlaten.
4 likes
Het is ook veel bij elkaar en een verhuizing is altijd vermoeiend. Heb je dingen waarvan je ‘energie’ krijgt of in elk geval leuk vindt en afleidend is is om te doen?
3 likes
Een tijdje geleden heb ik besloten dat ik wil scheiden van mijn man. Ik ben ook druk bezig om daar voorbereidingen voor te treffen (heb bijv. een nieuwe, beter betaalde baan gezocht). Eergisteren heb ik hem laten weten dat ik uit elkaar wil. Maar… nu komt het… Hoe ga ik dit zeggen? Hij neemt het gewoon niet serieus? Hij gaat er amper op in. Het enige wat hij heeft gezegd is dat hij het ‘wel kut’ vind, maar verder lijkt hij het amper serieus te nemen. Hij doet gewoon alsof er niks aan de hand is. Gisteren kwam hij ineens met een cadeautje voor me thuis. En vanochtend zei hij dat ik gewoon even bij moet komen ofzo. Ik ben helemaal in de war ervan. En de mensen met wie ik het deel in mijn omgeving zijn te ver weg om echt steun te bieden. Ik vraag me echt af of ik nou gek ben. Het stomme is nog dat hij regelmatig zegt dat hij niet meer bij me wil zijn, maar nu ik die stap zet, geeft hij ineens niet thuis.
3 likes
Klinkt alsof hij het even moet laten bezinken, zich misschien niet realiseert dat dit serieus is. Je moet je denk ik ook beseffen dat jij hier al veel verder in dit proces bent, je bent al voorbereidingen aan het treffen etc. De ander is nu misschien gewoon lamgeslagen, zag het niet aankomen, nooit gedacht dat je dit echt zou doen.
Ik zou dit gewoon met hem bespreken, dat je het gevoel hebt dat hij dit niet serieus neemt maar jij wél serieus bent en een en ander wil gaan regelen. Misschien informatie inwinnen voor jezelf over welke stappen je moet gaan zetten en dat gewoon gaan doen. Dan moet hij wel mee.
15 likes
Dankjewel dat je zo uitgebreid hebt gereageerd. Ik moest dit bericht echt even laten zakken, vandaar dat ik er nu pas op reageer (buiten gewoon heel druk gehad, moe etc). Jammer genoeg heb ik nog steeds niet echt met hem kunnen praten. Maar ik heb intussen wel wat dingen uitgezocht, info ingewonnen en dat heeft wel een bepaalde rust gegeven. Nou wilde het gewoon even zeggen, en ook dat ik het gewoon heel aardig vind dat je zo hebt gereageerd op mijn post .
5 likes
Is het ook niet zo dat mannen in het begin niets doen met de emotionele pijn van een (aankomende) breuk, i.t.t. tot vrouwen die hun pijn vrijwel onmiddellijk verwerken?
En dat hij zo vaak zegt dat hij niet bij je wilt zijn is makkelijker denk ik dan om te horen dat het wederzijds is. Dan komt het ineens wel heel dichtbij.
Ja ik heb nogal mijn vraagtekens bij mannen, hun zijn ook gewoon heel dom… (uitzonderingen daargelaten) Ik denk dat enkel aangeven dat je wil scheiden niet genoeg is. Ik denk dat je in de puntjes moet uitleggen waarom je dat wil, waar het voor jou is misgegaan, waarom jij denkt dat het niet meer gered kan worden, wat je tegen elkaar hebt afgewogen om tot deze beslissing te zijn gekomen, hoe jij je er bij voelt en hoe erg je het vind voor de ander. En ongeacht hoe de ander reageert dat je hem de ruimte moet geven voor emoties. Want idd zoals hierboven als is gezegd, hoogstwaarschijnlijk ben jij al veel verder in dit proces.
Ik wens je iig veel sterkte te komende tijd. Uit elkaar gaan is nooit leuk.
2 likes
Ik ben overspannen en moet donderdag naar de bedrijfsarts. Vraag me momenteel af hoe ik ooit weer aan het werk ga kunnen, want het dagelijks leven kost me al zoveel energie en moeite.
2 likes
Dat heb ik ook ooit gedacht en de bedrijfsarts had het vaak gezien. Neem de tijd!
1 like