Oh jeetje, wat is het dan eigenlijk een rare vraag om zo te stellen.
Nu ik je reactie heb gelezen zal ik er aan denken om nooit meer zomaar zo’n vraag aan iemand te stellen, omdat je niet altijd weet wat iemand zijn verleden/huidige situatie is.
5 likes
Ik wilde even kwijt dat ik morgen het tweede gesprek met de bedrijfsarts heb, zit thuis met een burnout. Ik ben er toch weer zenuwachtig voor en ben bang dat ik me niet goed kan verwoorden of het te positief laat lijken. Ben al een uur bezig om uit te typen waar ik last van heb en hoe mijn belastbaarheid is. Vind het lastig om dit uit te leggen omdat het soms best goed gaat (zolang ik niks doe, geen enkele druk heb en maximaal 2 ‘activiteiten’ op een dag doe).
3 likes
Hoe ging je gesprek?
2 likes
Wel goed. De bedrijfsarts wil dat ik weer naar het werk ga om te koffiedrinken. Ik heb het gevoel dat dit nog te vroeg is maar ga het toch maar proberen…
Nou zeg, wat een ongepaste vraag. Ik snap de strekking wel hoor maar had dat alsjeblieft even anders verwoord.
Ik snap helemaal dat je van je apropos was.
3 likes
Goed dat je het gaat proberen en als het toch nog teveel is, is mijn tip dit bespreekbaar te maken.
Jijzelf weet het beste hoe het met je gaat, is het teveel dan is het teveel, kunnen ze hoog of laag springen maar het gaat om jouw gezondheid. Succes iig 
@MevrWillem Ik snap het ook niet. Ik zou ook werkelijk waar geen idee hebben wat ik hier op zou moeten antwoorden, ook omdat ik mezelf probeer te beschermen in ‘wat zouden andere van m’n vinden’. Ik ben al te kritisch op mezelf (ook gedachtes gehad om voor eeuwige rust te kiezen) laat staan als ik me ook nog moet bezig houden met hoe andere mij zouden moeten herinneren.
2 likes
Geef dit aan bij je arts en werkgever! Koffie drinken klinkt als een klein iets maar is het niet. Je moet je douchen, aankleden etc er naar toe reizen, en dan gaat iedereen je vragen hoe het gaat terwijl je je kut voelt. Je staat automatisch in de schijnwerpers en ‘moet’ dan een beetje gezellig en sociaal lopen doen terwijl dat heel belastend is!
6 likes
@Kaasje Ik ben het met Velours eens dat koffiedrinken heel belastend kan zijn. Toen ik een jaar geleden na uitval met burnout klachten weer op kantoor kwam, werd ik in de eerste minuten al duizelig, kreeg ik hoofdpijn en een waas voor mijn ogen omdat ik in een gesprek met 3 man terechtkwam. Ik kon al die stemmen van verschillende kanten niet goed verwerken. Gelukkig was het plan dat ik een wandeling zou gaan maken met een collega, dus al snel kon ik weg uit die benarde situatie. Achteraf had ik op dat moment prima kunnen vragen of iemand mij naar een stoel wilde begeleiden omdat het niet goed ging. Maarja… iets met een masker opzetten en “gewoon” willen doen.
Ik kan me wel voorstellen dat je het wilt proberen als de bedrijfsarts dat aangeeft. Je zou dan ook kunnen nadenken over omstandigheden die het voor jou prettiger maken en die van tevoren met je werk bespreken. Zo wilde ik niet graag op kantoor zitten, vond ik het prettig om 1 specifieke (leidinggevende) collega te spreken waar ik een goede band mee had en kon ik niks met gesprekken over werk. Het eerste heb ik opgelost door voor te stellen om een stukje te gaan lopen. Het tweede was gelukkig ook voor iedereen prima. Als dat bij jou niet het geval is, zou je kunnen uitleggen dat een “formeel” gesprek met je werkgever je nog te veel stress geeft en dat je dat gesprek graag op een later moment voert. Je prioriteit mag nu eerst liggen bij überhaupt weer wat verbinding met je werkplek en de mensen waarmee je werkt. Het derde voelde mijn collega gelukkig aan. Bij veel mensen gaat dat anders. Daarin zou je ook je wensen aan kunnen geven, van tevoren of tijdens het gesprek.
Bedenk ook dat bedrijfsartsen dit vaak in een relatief vroeg stadium voorstellen, omdat zij hebben geleerd dat re-integratie lastiger gaat als er lange tijd geen contact tussen werkgever en werknemer is geweest. Het gaat ze er vaak vooral om dat je wat feeling houdt met je werkplek. En dat kan natuurlijk in allerlei vormen plaatsvinden. Daarover zou je, als je wilt, ook na het afgelopen gesprek nog met de bedrijfsarts over kunnen sparren. Je kunt prima aangeven dat je het gesprek hebt laten bezinken, dat je de eerste stap toch nog spannend vindt en graag wat ideeën met de bedrijfsarts bespreekt.
Wat vervelend dat je dit gevoel hebt 
hoop dat je vandaag je rust kan pakken.
En komt het uit het niets of weet je de oorzaak wel zelf? Praat je met iemand? In eigen kring of bijv met een coach of therapeut?
Al die vragen sorry maar wat mij soms ook helpt (ongevraagd advies) is bedenken dat er op zich niets objectiefs mis gaat als ik die lijst niet doe… of deze proberen op te knippen in een taak per dag. Soms is “huis schoonmaken” (om maar een voorbeeld te geven) een super groot project dat me al helemaal niet lukt als ik angstig ben
1 like
Ik ga al een hele poos niet zo lekker met nu al 3 dagen een enorme dip, ik weet dat ik hier niet zelf uit kan komen. Hulp vragen lukt ook niet echt, ik denk dat ik naar de huisarts moet maar weet gewoon niet wat ik daar moet zeggen en alleen maar kan huilen?
1 like
mijn ervaring is dat ze de doos tissues al klaar hebben staan voor je. Je kunt gewoon aangeven dat je in gesprek wil met de praktijkondersteuner omdat je je niet oké voelt en je doel is om daar uit te komen.
Al snap ik ook je terughoudendheid omdat je niet weet wat je moet gaan zeggen. Ikzelf wist ook niet wat ik moest zeggen, heb mede daarom ook enorm geraaskald waar volgens mij op den duur geen touw meer aan vast te knopen was. inclusief een hoop tranen en tissues. Ik denk dat ze er niet gek van op gaan kijken als je alleen maar huilt. Hulp vragen is al een moedige stap die je niet moet onderschatten.
3 likes
gelijk maandag bellen, het hoeft idd echt niet een samenhangend verhaal te zijn (zeg ik als degene die 2 weken geleden ook al huilend bij de assistente aan de lijn hing). Denk goed aan jezelf!
5 likes
Maar aangeven dat je het niet weet en alleen maar moeten huilen zegt denk ik ook al veel he. Je kan het niet fout doen. Het is al dapper dat je hulp wilt vragen. Succes!
4 likes
Mijn ervaring: ik kon digitaal een afspraak maken, dat scheelt al. Als je aangeeft dat je een afspraak wil omdat je je psychisch niet goed voelt, weten ze waarschijnlijk al genoeg. Bij mijn huisarts plannen ze dan automatisch een dubbele afspraak, maar dat zal misschien per huisarts verschillen.
Dan de afspraak zelf: gewoon zeggen dat je je niet lekker voelt. Als je moet huilen, gewoon laten gaan. Ze hebben echt wel meteen door wat je bedoelt. Dan gaan ze je een rijtje vragen stellen om in te schatten hoe en wat. Denk dan aan: kun je je concentreren op werk/school, heb je meer of minder eetlust, hoe slaap je, etc. etc. Op een gekke manier vond ik dat eerste gesprekje best wel een opluchting.
7 likes
Bedankt voor de fijne reacties! Doet mij goed om jullie ervaringen ook te lezen. Ik ga proberen om morgen de huisarts te bellen, hoop dat het lukt
4 likes
Mijn leven is echt een grote puinhoop 
ik heb een gebroken hart, ik zie de hartenbreker dagelijks op werk, hij heeft mij een half jaar meegesleurd en gemanipuleerd en ik lief het allemaal gebeuren, we werken nu onder afspraken verder, ik overweeg van baan te wisselen maar vind niks waarmee ik dit fucking dure leven kan betalen, ik heb promotie gekregen maar ben geen seconde blij geweest omdat ik me zo treurig voel, mijn huis is net zo’n rotzooi, ben al trots als ik mezelf onder de douche krijg, vrienden gaan samenwonen in koophuizen, mensen hebben steeds minder tijd voor me want partners en ik ben alleen, ongelukkig en op. Waar ik mijn afleiding eerder vond in mijn werk is het nu de plek waar ik het meest verdrietig ben. Ik heb al weken niet gekookt, eet amper, als ik eet is het fast food. Vergeet afspraken en laat alles liggen.
Ik wilde het even kwijt want het boeit ook niemand hoe ik me voel. Laatst overal jankend mijn verhaal over mijn werk- en liefdesleven gedaan en niemand die daarna nog eens vraagt hoe het gaat. Kut dus. Helemaal kut.
16 likes
Wat klote om te horen, je gevoel komt echt door je berichtje heen. Wat mij momenteel helpt is de gedachte ‘het is wat het is en er komen weer betere tijden’ want dat geloof ik echt voor jou.
1 like
Ahh ik vind dit echt kut voor je :(. Ik hoop dat er snel betere tijden voor je aanbreken. Die tijden komen er sowieso!
2 likes
Heel herkenbaar. 
Hoop voor je dat je je snel wat beter voelt, maar ik begrijp de pijn. Wat bij mij enigszins helpt om me toch recht te houden is regelmatig even ontsnappen aan de mensenwereld door de natuur in te gaan. Rust opzoeken en proberen het (negatief) denken uit te schakelen.
3 likes
Misschien heb je hier niks aan, maar ik werkte ook samen met degene die mij m’n hart brak. Ik ben daar weggegaan omdat ik dat niet aankon en hij ‘er eerder was’ en uberhaupt ik er al terecht kwam door hem… maar misschien kun je je focussen, beetje bij beetje op die promotie, misschien kun je nu niet blij zijn maar komt dat nog, wanneer er ruimte voor is. Geef niet jezelf de schuld, hoe lastig dat soms ook kan zijn. het is (helaas) zo gelopen maar nu is het tijd om het anders aan te pakken. Geef het de tijd. (misschien wat zweverig. maar alsnog wees heel lief voor jezelf en voor wat je voelt)
2 likes