Jaren geleden tijdens mijn opleiding moest een meisje een presentatie houden. Ze wilde ons een website adviseren. In plaats van double u, double u, double u zei ze wie wie wie.
Mijn vader in gesprek met Amerikaanse vrienden: ‘That is not to do hé!’ (= dat is niet te doen hé)
En Amerikanen vaak ook met you’re and your. :’)
Wij gingen dit weekend even naar Duitsland en mijn vriend vroeg in het restaurant of de erdappels hadden. Ik verbeterde hem maar snel dat hij kartoffel bedoelde.
Ook waren we ooit in Griekenland en daar zagen wij een arend vliegen die ook geluiden aan het maken was. Lachwekkend genoeg zei mijn vriend toen: Hey die vogel maakt het amerikaanse geluid!
?!
Ik typ ook vaak d en t verkeerdt (jehehe) terwijl het mn eigen taal is.
Ja dit valt mij ook op. Ik app geregeld met Amerikanen en ze lijken dat allemaal fout te doen, of het kan ze niks schelen dat kan ook. Terwijl het supersimpel is.
Ik kwam er dit jaar achter dat revalidatie niet vertaald wordt naar revalidation
Een ex-collega van mij zei weleens tegen een klant:‘it will be done on woensday or donderday’.
Ik kan vaak beter Engels dan dat ik Nederlands kan, maar dit kan ik dus ook echt niet
Ik hoop niet dat dit heel negatief overkomt want zo is het juist niet bedoeld. Maar dit is voor mij echt zo een moment van besef dat het niet vanzelfsprekend is om Engels te kunnen. Vanwege studie en andere factoren is Engels gewoon een 2e taal voor mij en al weet ik dat niet iedereen even goed Engels kan maakte mijn hoofd er wel altijd van dat als je intelligent bent je per definitie ook supergoed bent in Engels. En jij komt me echt over als vrij intelligente vrouw (ik had iets gelezen dat je cum laude was geslaagd ofzo?) en dan lees ik dat je steenkolen Engels spreekt en is het voor mij echt bijzonder, haha.
Ik ben zelf heel erg goed in Nederlandse grammatica, maar ik gebruiken smurfen ook. Dat is juist waardoor ik bijna nooit fouten ermee maak, dus ik zou je er zeker niet om uitlachen! Ik herken wel wat je zegt maar met andere talen. Ik weet het allemaal wel, maar als ik het dan echt moet spreken is het kortsluiting, terwijl lezen geen probleem is en schrijven over het algemeen ook niet. Maar bij mij komt dit heel erg voort uit onzekerheid, dus ik weet niet of dat bij jou misschien ook speelt? (Overigens schrijf ik academische teksten in het Engels, maar vraag me aub niks over Present Simple of Gerund of wat dan ook, want ik heb werkelijk geen idee)
Een cliënt op mijn werk (zelf niet Engels maar we waren in Engels-sprekend gezelschap dus iedereen ging over op Engels) bestelde een ‘red bush tea.’
… en dan niet lachen hè want het is een cliënt.
Iemand wou geruststellend zeggen dat het geluid in de tuin van een egel kwam: oh its just an eagle!
Een collega van mijn vader, een Brabantse man met een vrij hoge stem, noemde een veiligheidshelm nen saa-fee-tie-hel-meht
Hahaha ik heb privacy dus jarenlang als ‘prievAAsie’ uitgesproken kwam er op m’n 17e achter ofzo en het was zooo moeilijk af te leren
Ik dacht dat toen ik de overleef ik boeken las dat survival uitgesproken werd als sur vie val.
Maar priv-a-cie is toch even correct als ‘praivesie’? Da’s toch zo’n tomáto-tomàto ding?
En dat is het hele punt waarom ik niet van engels hou: die taal snapt echt het punt van fonetisch schrijven niet
Ik sprak comfortable altijd uit als com for teebel totdat ik erachter kwam dat het woord niets met een tafel te maken had
awwww ik vind dat heartiest zo schattig!!
Een vriend van mij bestelde ooit een milkshake earthberry, hij bedoelde aardbei