Ik heb nog geen hond, we verwachten er eentje januari maar ik zat hier ook heel erg mee! Een jaar geleden besloten mijn vriend en ik dat we serieus een hond wilden, maar we zaten ook met een aantal dingen (voornamelijk werk).
Een paar weken geleden ging mijn vriend minder werken waardoor het nu wel mogelijk is. Plan is dat we de eerste 3 weken allebei vrij nemen en daarna is er elke dag 1 iemand thuis (aan het werk). Dan vanaf een week of 5/6 gaat de hond 1 dag per week naar de opvang.
Ik vind de aanstaande verantwoordelijkheid ook heel spannend en met name dat we qua werk altijd rekening met de hond moeten houden. Ik wil mogelijk in een heel ander werkveld gaan werken maar moet dan wel een baan zijn waarbij ik ook kan thuiswerken bv. Maar ik merk aan zowel mij en mijn vriend dat we het allebei zo graag willen dat we het er allemaal wel voor over hebben.
We wonen 200 km bij elkaar vandaan, nieuwe baan van ex, we merkten dat het contact onderhouden met elkaar niet zo fijn was icm verwerken dat onze relatie voorbij was en mân ex gaf uiteindelijk aan niet meer voor de hond te willen zorgen. In november ga ik tien dagen op vakantie, dan gaat de hond voor het eerst in lange tijd weer naar mn ex. Wel fijn dat dat kan.
Ik heb sinds 2 weken weer een puppert in huis, onze situatie is nog steeds hetzelfde sinds onze oude hond 2 jaar terug overleed, ik werk ook maar 15-20 uur per week en alleen ochtends, dus hij zal een paar keer per week alleen zijn in de ochtend maar ik vind dat niet zoân probleem. Ik werk gelukkig in het dorp dus reistijd is 5 minuten fietsen. Ben ook al begonnen met het hem het werk ritme aan te leren en dat gaat best goed, ik kan nu zoân 2 uur per dag de deur uit zonder hem.
Je vindt altijd wel een weg.
Mijn vriend heeft een kantoorbaan en is soms ook wat dagen achter elkaar in het buitenland. Maar ze mag altijd mee naar kantoor. Ik werk onregelmatig, soms ook thuis en op nog geen 100 meter afstand van zijn kantoor, dus ik haal haar vaak op na een ochtenddienst, of breng haar als ik later begin. Op dagen dat we er echt niet uitkomen is er de dagopvang. Daar gaat ze gemiddeld twee dagen in de maand naartoe. En ze kan prima 3 uurtjes alleen zijn nu, precies genoeg tijd tussen dat mijn vriend weggaat en ik soms thuiskom.
Ik vond dit in het begin het aller stressvolste van alles, maar het viel gewoon op zijn plek gelukkig.
Ik heb echt niet nagedacht voordat we een hond namen oeps. Mijn collega zei dat ze een puppy had in hetzelfde gebouw en toen dachten wij âdan kunnen we ook!!!â en een maand later hadden we een hond 
mijn vriend werkt twee dagen thuis en ik kan flexibel werken, maar ben ook veel weg. Ze heeft een vaste oppas waar ze soms 1-2x/week heen gaat en soms een maand niet, en ze kan nu ~3 uur alleen blijven. Het was echt heel spontaan eigenlijk en geen goed idee, maar het is allemaal goed gekomen. Het helpt ook wel dat mijn vriend en ik veel geld ervoor over hebben mocht het nodig zijn. We hebben en willen geen kinderen, prima betaalde banen, Etc.
We hebben ook veel geluk gehad met de hond zelf. De eerste twee maanden vonden we heel zwaar, maar onze hond is redelijk makkelijk. Blaft niet, zindelijk, kan alleen blijven, etc , Etc. Ze komt van de straat en is nog heel zelfstandig. Dat scheelt wel veel zorgen
Jeetje 200 km is ook wel heel erg praktisch ingewikkeld inderdaad. Dat verwerken lijkt mij ook lastig. Straks zit je nog 10 jaar aan elkaars leven vastâŠ
Toevallig werd mijn hond ook nog ziek precies toen we uit elkaar gingen vorige week. De eerstvolgende ochtend alleen kom ik met spoed naar de dierenarts. Ontstoken anaalklieren, wilde niet meer lopen en niet eten. Moet ie ook nog iedere dag antibiotica in het gat van zijn anaalklier gespoten. Moet je echt met zân tweeĂ«n doen zegt de dierenarts⊠puntje bij paaltje komt mijn ex dus iedere avond langs om te helpen. Hond verandert echt in the exorcist dus vraag je ook niet makkelijk aan de buurman ofzo. Ben blij als het morgen voorbij is.
Wij wilden al lang een hond, maar dat kon niet vanwege werk en druk sociaal leven en dus veel van huis. Nu werk ik veel thuis en heb ik vaste kantoordagen waardoor het wel mogelijk is. Op de dagen dat ik op kantoor ben en mijn vriend ook werkt, komt mijn moeder of schoonmoeder bij ons thuis. Het is nu nog een puppy dus kan nog niet zo lang alleen zijn.
Verder vraagt het wel veel tijd en is het best wel veel plannen en soms dingen laten. Maar ik ben heel blij met hem en zou hem voor geen goud kunnen missen.
Asiel is idd heel lastig. Er zijn weinig geschikte honden en iedereen die altijd thuis is met een heel veel ervaring en een megatuin gaat voor. En een herplaatser via verhuisdieren of bvb facebook ofzo? Ik heb ook een derdehandsje gewoon uit Nederland overgenomen van zijn vorige baasjes. Wel wat werkpunten maar in de basis gewoon netjes opgevoed en lief.
Je kan uitfilteren dat je alleen honden van particulieren krijgt. Heb ook een tijdje een getraumatiseerd hondje uit het buitenland gehad en daar begin in niet meer aan. Als je interesse hebt in een bepaald ras dan zijn er ook veel groepen met liefhebbers en ev aangesloten rasverenigingen waar dat soort honden als eerst voorbij komen. Die van mij komt van marktplaats, maar dan heb je idd wel dedication nodig om een betrouwbaar iemand te vinden.
Ik heb al eerder over mijn asielhond gepost, o.a. hier:
Toentertijd wilde ik heel graag een oudje maar we zijn alsnog bij een jonge hond uitgekomen omdat ik haar simpelweg ontzettend lief vond. Nooit spijt van mijn asielhond gehad!
Als je meer wil weten dan hoor ik het wel.
Heel veel geluk gehad denk ik. Via verhuisdieren kwamen we onze hond tegen, zij zat al in onze stad, vrij snel kennis kunnen maken (of ja na een paar weken screening) en hadden een klik, nog twee huisbezoeken een week later, en toen moesten we haar al snel ophalen omdat het gast gezin op vakantie zou gaan. Het zal vast iets langer zijn geweest dan een maand.
Edit: ik vind mijn hond trouwens ook wel een verhuisdieren succesverhaal haha. Ik denk niet per se dat alle honden uit het buitenland direct getraumatiseerd zijn maar bij een goede opvang krijg je daar wel meer over te horen. Onze hond heeft eerst 8 maanden in een opvang in Turkije gewoond en is toen naar Nederland gegaan, de mensen van de opvang daar konden ons ook veel vertellen hoe ze was daar en het gast gezin kon iets meer vertellen over hoe ze was alleen binnenshuis. Maar goed wij vinden haar (nu) erg makkelijk, terwijl er vast genoeg mensen zijn die haar onopgevoed vinden. Ze luistert binnen hartstikke goed, doet niks zonder toestemming, en eet geen mensen eten ookal zet je het voor dr neus neer, maar ze heeft ook totaal geen betrouwbare recall, valt soms uit naar duiven, en snuffelt aan alles wat los en vast zit ookal is dat een persoon op een bankje
Ja klopt en we hadden vaak miscommunicatie over halen/brengen en tijden dus dat zorgde voor irritatie terwijl we best goed uit elkaar zijn gegaan. En zo veel tijd kwijt om de hond bij elkaar te krijgen, naar elkaar toe rijden etc. Ik heb het mân ex wel echt kwalijk genomen dat hij heeft gezegd van âik hoef de hond niet meerâ, omdat ik zelf ook echt niet begrijp hoe je na een aantal jaar dat nog kunt zeggen. Ik hou zoooooo veel van dat beestje, niet normaal. Met de wetenschap van nu had ik hem niet genomen maar ik zou hem uiteraard nooit meer willen missen. Mân ex heeft wel aangegeven nu in een lange vakantie o.i.d. de hond wel te willen nemen in overleg dus dat geeft wel iets ruimte omdat ik de komende jaren wel leuk zou vinden om af en toe op een vakantie te gaan waarbij de hond niet mee gaat. Netwerk wil wel oppassen maar geen vaste dagen en zeggen soms ook kort van te voren af, dat is wel onhandig. Ik heb nu een oppas die ik betaal, dus niet uit mn eigen sociale kring, heel fijn om hem er nu bij te hebben!
Het is geen volle whippet, de meeste asielwindhonden in NL zitten een beetje tussen whippet en greyhound in (qua bouw/grootte)
Ze komen wel regelmatig voorbij hoor, mocht je het echt overwegen. En ook genoeg jonge exemplaren!
Ah dankjewel! We zijn benieuwd hoe hij uit zal groeien. Voor nu is het nog een klein hompje met teveel huid die het liefst lekker op schoot wil snugglen
Woww bedankt voor al jullie reacties @ik had jullie allemaal getagd maar mag maar 10 gebruikers noemen. Heel fijn om jullie overwegingen of niet-overwegingen te lezen en wat jullie situaties zijn of waren toen jullie een hond namen.
En ik hou heel erg van energieke, wat grotere, slimme honden (zoals herdershond/border collie/australian sheperd etc), maarja dat is dan ook meteen wel het meeste werk, relatief het minst makkelijk in je leven in te bouwen als je 32-36 uur werkt denk ik.
Ik vind het moeilijkste dat je niet weet wat voor hond je krijgt, vooral in termen van of de hond uiteindelijk prima een keer een middag alleen thuis kan zijn, of 'ie mee kan in de auto/trein, of 'ie het goed doet bij een opvang/hondenuitlaatservice/oppas. Als je van te voren weet dat zoiets geen probleem is dan zou ik mij eigenlijk niet druk maken over of het wel kan (na mijn phd), maar dit vind ik zo moeilijk! Ik heb er echt véél voor over in termen van tijd investeren, vrijheid opgeven en eventueel geld uitgeven, realiseer mij volgens mij heel erg goed wat het betekent om een hond te hebben (en ook dat je uiteindelijk ook niet écht kan weten hoe het gaat zijn, en je misschien wel tegen dingen aanloopt die je toch niet had zien aankomen), en toch ben ik dan bang dat ik uiteindelijk niet goed genoeg aan die hond zou kunnen bieden.
Maar goed, ik wil liever een hond dan een kind dus ik denk dat ik er na mijn phd misschien ook gewoon voor moet gaan, dan zorg ik dat ik sowieso max 4 dagen werk, waarvan 2 thuis - en mijn partner werkt ook 4 dagen en deels thuis, en dan zie ik verder wel hoe ik mij moet aanpassen. Dan komt het vast goed.
Dit zijn wel de honden die goed te trainen zijn en stabiele, intelligente honden. Het vraagt wel veel tijd, omdat ze juist veel moeten wandelen en hun energie kwijt moeten. Daarnaast is het eerste jaar met een pup het zwaarst, omdat je dan veel bezig bent met de opvoeding. Ik heb dus een pup van 15 weken en het is af en toe pittig, maar ook zo leuk!
Ja, dat is ook zo! Maar ik wil eigenlijk geen rashond haha. Of in elk geval, ik wil geen hond kopen, sowieso adopteren. Dus zoân rashond uit het asiel of verhuisdieren zou ik wel willen, alleen als herdershonden oid bijvoorbeeld in het asiel zitten hebben ze meestal wel echt problemen heb ik het idee.
En dat vind ik ook lastig, want ergens denk ik dat het makkelijker is een hond vanaf pup te hebben, dat je vanaf pup af aan een band kan opbouwen, kan trainen, kan socialiseren, wennen aan dingen etc, en een goeie basis kan geven (ook al is een pup natuurlijk wel heel veel werk). Maar er zitten niet vaak pups in Nederlandse asielen of ze zijn zo weg, zoals hier eerder genoemd. En een hond met een rugzakje zou ik wel heel graag een huis wĂllen geven, maar weet niet of dat verstandig is omdat het ook mân eerste hond zou zijn en ik niet full time beschikbaar ben (moet werken etc).
Soms denk ik dat het het makkelijkste zou zijn een jonge pup uit het buitenland te adopteren, ergens waar ze niet perse trauma hebben maar waar gewoon veel straathonden zijn en dat er daarom ook pups in de asielen zitten - heb bijvoorbeeld het idee dat er in Portugal enzo vaak nestjes honden zijn die op straat gevonden zijn en niet perse getraumatiseerd. Maar goed, hoe vind je dan een betrouwbare organisatie? En hoe regel je dat allemaal?
@nashville wat voor hond heb jij? Ik ging even zoeken in dit topic maar kan het zo snel niet vinden
Oh ja dan is het misschien een iets ander verhaal, maar dan nog zijn ze goed te trainen. Al vraagt dat om een andere aanpak dan bij een puppy. Ik denk dat je sowieso veel tijd moet investeren of je nou een puppy adopteert of een hond met een rugzakje.
Ik heb zelf een Duitse herder. Had ik ook nog niet benoemd in dit topic inderdaad haha.
Je kan ook bij rasverenigingen aankloppen, daar zoeken fokkers vaak iemand voor herplaatsers.
Ik denk dat je met een volwassen hond minder training kwijt bent dan een pup (afhankelijk van wat er getraind moet worden). Want pups gaan ook puberen. 
wij hadden nu een pup maar een volgende keer overweeg ik een volwassen hond in huis.
En als iets niet helemaal werkt, dan vind je altijd een oplossing als die hond er eenmaal is. Onze pup had verlatingsangst. Dikke pech, maar dan bestel je boodschappen bijvoorbeeld. Als de opvang niet lukt is er misschien iemand die graag 1x per week een grote wandeling wil doen. Je hond is ook maar een hond, er zal altijd een onverwachte factor zijn die niet ideaal is.