Wij wachten wel een beetje nog, maar ook op een mogelijke werkpromotie en nog wat andere dingen. Dus eigenlijk zijn we er nu ook nog gewoon niet aan toe. Hebben wel afgesproken dat als t huistechnisch niet lukt we daar niet eindeloos op gaan wachten dus er is wel een ‘eindpunt’. Maar we wonen nu in een oud huurappartement zonder centrale verwarming. Het is gehorig, het tocht en wordt in hartje winter mét kacheltje niet warmer dan 16 graden door overal enkel glas en kierende kozijnen. Dus eigenlijk is de eis een ánder huis, niet per se een koophuis, want hier is het gewoon niet fijn.
Veel mensen zeggen ook dat een koophuis stabieler is dan een huurhuis, maar dat zie ik ook niet helemaal. Huurbescherming is een groot goed in Nederland en als je je hypotheek niet meer kunt betalen heb je ook een probleem. Bovendien komt als huurder iemand je klusjes opknappen, dus een koophuis (vooral het willen omdat je dán pas een gezin wilt) is ook niet zaligmakend.
Ik denk dat het ook te maken heeft met de (wens tot) maakbaarheid van het leven. Vaste baan, carrière gemaakt, paar mooie reizen gemaakt, koophuis. En dan je liefdesbeeb maken op het strand van Bali ofzo.
Aaah wat een ellende ja, zulke bedragen voor een huis dat nog zoveel opgeknapt moet worden. Wel goed om idd naar de potentie te kijken, maar ook realistisch blijven wat betreft de verbouwingskosten. Gewoon voor jezelf een max bepalen, los van wat de makelaar aanraad toch. Veel succes met de keuze dit weekend…
Ik heb wel heel goed nieuws het bod dat we hebben uitgebracht is geaccepteerd!!
zo gek! We hadden niet eens het allerhoogste bod, maar omdat we heel flexibel zijn qua datum enzo, hebben ze toch voor ons gekozen. Maar alsnog wel 32.000 overboden hoor, dus dat vonden we al heel veel. Was ook echt onze max. Maar we hadden wel zoiets van; als we het doen, doen we het ook goed. En het is gewoon gelukt! Bizar.
De andere bezichtiging die vandaag nog stond hebben we dus maar afgezegd.
Jaaa gefeliciteerd! En niet eens het hoogste bod, wat goed🤩
Jaa begrijpelijke vraag. Bij ons komt het allemaal toevallig precies uit, net rond mijn 30e verjaardag een vast contract gekregen en naar aanleiding daarvan nu dus bijna een huis gekocht. Wij hadden toch nooit de wens om heel jong ouders te worden. Al denk ik wel dat als we al deze dingen al vijf jaar geleden voor elkaar hadden, dat ik dan misschien toch al eerder zwanger had willen worden. Dan ben je er onbewust toch eerder klaar voor omdat dat toch voor ons ‘de volgende stap’ is.
Het liefst hadden wij dus wel eerst een groter (koop)huis voordat we aan kinderen wilden beginnen. Dus daar had ik nog wel een jaar extra op kunnen wachten. Maar ik heb voor mezelf wel een grens, dus als het nog niet gelukt zou zijn met een huis over een jaar, dan zouden we gewoon hier in dit huurhuis vast beginnen met onze kinderwens om het zo maar te zeggen
Wat betreft huisdieren zijn we wel heel stellig: niet in dit huis. Te klein, geen tuin e.d.
Dus die wens stelden we wat dat betreft wel echt uit jammer genoeg.
Ik wens iedereen heeel veel succes met het vinden van een huis. Houd vol, het moet vast een keer lukken.
Bij ons is het dus gelukt met een klein beetje hulp van mijn ouders, maar ook doordat we in een dorp zijn gaan zoeken ipv in de stad. En we zijn gedurende de maanden wat soepeler geworden, toch een beetje meegaan in dat overbieden wat we in het begin eigenlijk niet wilden. En we hebben gewoon onder voorbehoud van financiering gedaan hoor.
Wij gaan binnenkort kijken voor een badkamer in ons nieuwbouwhuis. Iemand tips waaraan te denken? Het dolt me allemaal een beetje 🥸
Ik zou van groot naar klein werken, dus echt eerst een look kiezen op Pinterest die je gaaf vindt, kijken wat er allemaal in je badkamer past, wat je er graag in zou willen en dan kom je langzaam in de details als ‘hoe groot moet de douchebak zijn, waar komt het putje, wel of geen regendouche’ etc dus echt een beetje weten wat je mooi vindt en wensen zijn voor je naar een showroom gaat helpt!
Wij hebben net een eerste huis (appartement) gekocht. Het is niet zo groot dus het liefst stichten we hier geen gezin en is het echt tijdelijk, maar je weet niet hoe het loopt, dus het zou hier wel kunnen (dat was ook wel één van de weinige strenge eisen die we nog hadden). Maar ik ben ook van mening dat het qua opvoeding niet uitmaakt hoor. Een dak is een dak en liefde is belangrijker. En een huur of koophuis maakt al helemaal niks uit.
Edit; ter aanvulling; de buurt kan trouwens wel meespelen in hoe een kind zich ontwikkelt (daar zijn echt onderzoeken naar gedaan), dus ik kan me ergens wel voorstellen dat mensen hun kind in een bepaalde buurt niet willen opvoeden, maar ook daar heb je natuurlijk niet altijd een keuze in. Vooral niet in deze tijd.
Ik denk dat het mensen met rijke ouders zijn. Het was dus ook niet in een van de populairdere buren dus wij waren al gewaarschuwd dat de taxatie zou gaan tegenvallen. Als je meer dan 500.000 geboden hebt moet je dus heel veel uit eigen zak meenemen.
@anon18050057 op zich is dat niet anders bij een huurhuis he? Als je je huur structureel niet betaalt sta je net zo goed op straat. Dan heb je niks aan huurbescherming.
Ik ben wanneer mensen zeggen dat het allemaal niet uitmaakt voor een kind altijd zo benieuwd of men dat dan echt meent óf dat vooral ook kan zeggen doordat de situatie verder zeer gunstig is. Als in: fijne huurhuizen (gehad), goede buurten, opa en oma/vrienden met tuinen waar de kinderen zomers kunnen uitrazen, vertrouwen in dat je als je toch wilt verhuizen kunt verhuizen. Ik heb nu allerlei mensen om mee heen die zeggen: gewoon beginnen, kinderen hebben al die ruimte niet nodig. Maar het zijn in mijn omgeving doorgaans ook de mensen die zodra ze hier komen beginnen te klagen over het feit dat je je kinderwagen naar drie hoog moet slepen. Of die regelmatig uitwijken naar hun eigen ouders.
Ik snap je, maar ik denk dan direct: je gaat dus binnenkort wel ruimer wonen? Dat is dus wat ik me afvraag of je er ook gewoon voorgaat als je dat uitzicht nu niet hebt. Ik vind het prima om de eerste paar jaar in onze flat te zitten, mits ik erop vertrouw dat er op een begeven moment wel een keer iets ruimers kan komen (zonder dat we ervoor dubbel moeten liggen of de regio moeten verlaten). Dat vertrouwen is bij mij momenteel bijna nul. Lijkt me wel lekker als klein de norm is trouwens.
het is wel echt Nederlandse cultuur om als ‘ideaal’ plaatje een huis met eigen tuin te hebben om je kinderen een goede jeugd te geven. Veel van mijn internationale vrienden uit Europa hebben echt zoiets van, jongens er is een woningtekort. Waarom bouwen we niet wat meer de hoogte in? Velen zijn zelf opgegroeid in appartementsgebouwen en vinden daar niets mis mee.
Ik moet zeggen dat ik zelf relatief luxe heb gewoond. En dan bedoel ik; eigen slaapkamer, een tuin en een kindvriendelijke wijk met veel buiten speelruimte. Dit zou ik het liefst ook voor mijn eigen toekomstige kinderen willen. Maar daar heb je natuurlijk niet altijd invloed op en dat is zeker in deze tijden gewoon een luxe (daarnaast woon ik nu in een grote stad in de Randstad en ben ik zelf buiten de Randstad opgegroeit waar meer ruimte veel gebruikelijker is)
Maar ik geloof ook dat een kind er niet per se minder van wordt als je kleiner woont. Een veilige wijk vind ik hierin wel belangrijk en hoe ouder het kind is, hoe belangrijker privacy is natuurlijk. Maar er is zoveel meer belangrijker dan een groot huis. Ik heb bv liever dat we in een kleiner huis wonen maar dat ik en de vader van mijn kind vaker thuis zijn, dan dat we bij wijze van spreke 80 uur van huis zijn en we onze toekomstige kinderen nooit zien, maar wel in een heel groot huis wonen. Ik geloof dat presentie dan bijvoorbeeld veel waardevoller is dan luxe wonen. Komt er bij een klein huis bv ook armoede kijken, is dat natuurlijk een ander verhaal en kan dat wel degelijk invloed hebben. Maar een kleiner huis of een huurhuis staan natuurlijk niet per se inherent aan armoede.
Huh zit je niet meer op het adres van je eerste date, dat was toch niet zo oud?
@Pierlala @kleinmeisje ik denk dat het verschil hem ook vooral zit in of je ruimte ook kwalitatief goed is. Tuurlijk is er niks mis met een appartement of een kleiner huis. Maar ik vind zo’n appartement zoals triplets of copenhagen (die overigens met een architect hebben gekeken naar de ruimte indeling om het beter te gebruiken) met een ruime open keuken, een ruim balkon en groene nette ruimte om de flat heen, wel echt iets anders dan waar ik zelf in woon (al moet ik er niet aan denken met een drieling op dat oppervlak te wonen. Zeker niet nu we thuiswerken en mijn werk bedacht heeft dat dat deels zo blijft). In niet zo’n beste wijk, aan een weg waar hard gereden wordt en met een onpraktische ruimteindeling die je niet makkelijk kunt aanpassen. Ik denk dat er al snel een soort van gedacht wordt dat je streeft naar perfectie als je zegt: ik wacht nog even. Terwijl er zoveel meespeelt in de context. (Wij hebben trouwens hier in de stad ook nieuwbouwappartementen overwogen, maar dat is echt niet goedkoper dan een huis).
Ja ik dacht ook net mijn antwoord is wel wat kort door de bocht al wilde ik vooral jou en anderen maar ook mezelf geruststellen dat een flat geen negatieve invloed op je gezinsleven en de ontwikkeling van je kind hoeft te hebben. Maar ik snap heel goed dat je genoeg ruimte en een een fijne wijk verlangt. En daar ook nog even op wacht.
Ik denk wel dat wat Ovenschaal zegt klopt qua culturele opvatting hier in NL. Onze generatie (iig middenklasse+) heeft nog heel erg een beeld in zijn hoofd voor zijn eigen gezin van hoe wij het vroeger hadden. Dus grote gezinswoning met tuin in een kindvriendelijke wijk, kinderen allemaal een eigen kamer, etc.
Feit is dat door de woningmarkt nu dit niet meer zo vanzelfsprekend gaat zijn voor de komende generatie. De mensen die dit zich in (iig in de randstad) wél als jong gezin al kunnen veroorloven zijn vaak erg geprivilegieerd. ‘Gewone’ mensen zullen vaker moeten kiezen voor een huurwoning/minder goede wijk/kleiner wonen. Dat zal voor de komende generatie verwacht ik ook heel normaal worden, maar ik denk dat die verandering in onze opvattingen (oudere generatie/ouders) hierover nog moet plaatsvinden.
Wij, millenials, zijn echt een soort tussengeneratie.
Ik ben voor mijn gevoel nog niet toe aan gezinsuitbreiding, maar dat heeft inderdaad deels ook wel te maken met onze woonsituatie (al zijn er meer omstandigheden die meespelen). Dat is natuurlijk ook een soort van uitstellen.
Ik zit nu in een kleine huurwoning en zie mezelf daar niet met een kind. We komen nu al ruimte in huis te kort en zou dan in onze slaapkamer een opbergmeubel weg moeten doen om daar een kinderbed neer te zetten naast een beschimmelde muur. Laat staan dat ik weet waar ik de babykleertjes en luiers moet laten of waar ik de kinderwagen kan neerzetten. No thanks, misschien prima voor mijn kind (al heb ik toch mijn vraagtekens bij die beschimmelde muur) maar ik en mijn relatie worden daar niet leuker op. Qua buitenruimte zit je hier wel prima trouwens. We wonen op de begane grond met een lekker ruime tuin.