Ga voor je duimen!
Wij hebben vandaag ons droomhuis bezichtigd. De aankoopmakelaar was zelf volgens mij een beetje verliefd geworden. Het staat in de leukste wijk van het dorp en echt in topstaat. Je kan er letterlijk zo in. Dit gaat echt onwijs overbieden worden en we moeten nog een week wachten tot de biedingen sluiten. Ik vraag me echt af hoe ik deze week ga overleven…
@tessel dat zou minder zijn inderdaad. Maar als ik je zo hoor is het huis het eventueel wel waard om dat risico te lopen. Ik vraag me ook af of een taxatie van “ons” huis ook maar enigszins in de richting van ons bod komt. En dat voelt ook heel vervelend ook al weten we dat we een eventueel verschil kunnen dichten met eigen geld.
@JustinBieber klinkt heel goed! Wel lastig om te bepalen wat je dan moet gaan overbieden om het huis ook echt te krijgen.
We hebben de aankoopmakelaar gezegd wat hij denkt dat volgen wij. All in zijn we bereid te gaan er is gelukkig veel ruimte in wat we kunnen lenen met wat het huis zal gaan kosten en overwaarde van ons huidige huis. Hij gaat het bespreken met de andere collega’s en wat wij erbij voelen en daarin ene middenweg zoeken.
Pfoe spannend. En herkenbaar ook… dat je eigenlijk meer moet uitgeven dan je eigenlijk idealiter zou willen. Verder gewoon puur nieuwsgierig: wat maakt dat dit jullie droomhuis is? Vind ik altijd leuk om te horen, hoe iedereen weer iets anders perfect vind 
Enorme lap grond op fietsafstand van de stad 
huis zelf is prima maar niet bijzonder (hoewel, #jaren30huis)
Ik duim voor je!
Goh dit plaatst wel m’n eerste huisbezichtiging in context (voordat we een aankoopmakelaar hadden). Daar was zo’n nare verkoopmakelaar aanwezig. Geen introductie op het huis of iets dergelijks, hij ging meteen bellen. En daarna reageerde hij vrij bot op alles. Over een eventuele dakkapel: ‘tja waarom zou je’. En dat we de open trap in de woonkamer wellicht zouden dichtmaken voor de hond: ‘laat hem erdoorheen vallen, dan leert ie het wel af’. Over m’n werk: ‘gaat zeker weer over een vrouw? Dat moet he tegenwoordig’.
Was zo raar
We hadden achteraf echt het gevoel dat het bewust was.
Schoot me ff te binnen. Morgen voor het eerst een heel ander soort woning bekijken (oud en sfeervol huis), ben heeel benieuwd!
We zijn het niet geworden. De verkopers hebben volgens de makelaar gekozen voor een substantieel hoger bod. Dat vinden wij het no way waard, dus geen spijt van hoe we dingen hebben aangepakt. We gaan nu niet weer maanden wachten tot er een fatsoenlijk huis online komt, dus op naar plan B: briefjes bij mensen in de brievenbus stoppen.
Zijn er nog meer mensen die bij elk huis twijfelen?
Ik vind het zoooo moeilijk. Ergens zegt mijn gevoel bij twijfel niet doen, maar tegelijkertijd ben ik ook bang spijt te krijgen en dat er niet een echt droomhuis gaat komen.
Vanmiddag een huis bezichtigd en ik weet het weer niet 
Ja wel herkenbaar, maar bij mij gaat het altijd over de prijs. Het belangrijkste is denk ik (naast natuurlijk dat je het kúnt betalen afgezien van of je dat wil) dat het goed voelt. Zie je jezelf er wonen? Kun je je voorstellen dat jullie er rondlopen, je dagelijkse dingen doen, ect? Voelt dat goed als je eraan denkt? Dat lijkt mij het belangrijkst.
Hier ook altijd twijfel, maar wat @the.rebel.club zegt: altijd over de prijs. Ik zou in elk huis dat we tot nu toe gezien hebben willen wonen, alleen niet voor de financiële last die erbij hoort. Dus focus inderdaad op: kan je hier wonen? Voor de komende jaren?
Ik vraag me af of ‘does it spark joy’ wel geldt voor huizen. Dus dat je echt voelt dat je iets wil hebben. Ik vond het in ieder geval een énorm bedrag waardoor we tot het definitieve bod bleven twijfelen of dit huis het dan écht was, of dat we ook meer moesten bezichtigen tot iets helemaal 100% als de droom voelde zonder twijfelen. Het is gewoon een grote keuze, misschien ook wel een die veel in je leven verandert, je grootste aankoop even en een grote financiële verantwoordelijkheid. Wat ons hielp was wel heel duidelijk weten wat we wilden. Dus prijs, wijk en type huis (aantal kamers, bouwjaar, staat van het huis). Dit voldeed aan alle wensen én het voelde goed, naast heel spannend en daardoor twijfels. Nog geen seconde spijt gehad (okee, misschien dag van de overdracht toen het leeg was en we met een iets minder roze bril naar het schilderwerk keken 
)
Weet niet of ik hiervoor in het goede topic zit of dat het in het in het relatieleedtopic moet:
Mijn vriend en ik hebben dus een huis gekocht en moeten in totaal zo’n 22.000 euro zelf bijleggen (incl. Notaris, hypotheekadviseur, aankoopmakelaar, verschil verkoopprijs-taxatie, etc). Dit doen we 50/50 en dat kunnen we allebei ook prima betalen van ons spaargeld.
Nu is het zo dat mijn vriend veel meer spaargeld heeft dan ik, ongeveer het dubbele. Dat komt voor een groot deel omdat ik al een huurappartement had toen wij een relatie kregen en hij om die reden niet zelf hoefde te huren, dat vond hij zonde. Hij pendelde eigenlijk tussen zijn ouders en mij, en nu tegenwoordig (veel) meer bij mij dan bij zijn ouders. Daarnaast hoeven we nauwelijks meubels te kopen omdat al mijn meubels meegaan naar het nieuwe huis. Ik heb destijds denk ik zo’n 6500 euro betaald aan m’n hele inrichting. Het stoort mij eigenlijk dat mijn vriend niet zelf bedenkt dat dit wat scheef ik. Of zien jullie dit anders? Mijn moeder vindt dat hij in elk geval het bedrag van de meubels extra moet inleggen, omdat ik dat als het ware ook extra inbreng. Ze vindt zelfs dat hij eigenlijk ook meer dan de helft van de 22.000 euro moet betalen, omdat hij dankzij mij veel heeft kunnen sparen. Anders beginnen we nooit ‘gelijk’, en blijft hij altijd veel meer geld hebben dan ik, terwijl we toch straks samen een huis en kind hebben.
Ik twijfel heel erg, snap wat ze bedoelt maar vind het ergens ook heel gierig en kinderachtig om alles nu zo ik geld te gaan uitdrukken. Daarnaast kom ik er ook niet uit of hij, stel dat ie meer gaat inleggen, het volledige bedrag van de meubels of slechts de helft meer zou moeten inleggen. Wat vinden jullie? Hoe zouden jullie dit verdelen/hebben jullie dit verdeeld?
Ik mis even in dit verhaal of je dit ook al met hem hebt besproken? Sommige mensen bedenken dit zelf echt niet namelijk.
Als je het zo uitlegt als hier kan het haast niet anders dan dat hij tot de conclusie komt dat hij iets meer spaargeld inlegt dan jij? Gezien hij ook al nauwelijks kosten aan meubels gaat hebben, die jij als hebt gehad.
Nee nog niet besproken! Ben ik dus wel van plan maar vind het lastig, heb het gevoel dat ik zeur. Wou daarom even hier toetsen wat jullie vinden!
Ik vind helemaal niet dat je zeurt. Je koopt samen een huis en dan mag je de boel echt wel eerlijk verdelen. Het gaat niet om en tikkie voor het avondeten. Zoals je het nu schetst vind ik het echt meer dan fair dat hij nu zijn duit in het zakje doet. Anders is het wel echt een lekkere deal voor hem en trek jij aan het kortste eind. Ik neem aan dat hij die disbalans ook niet ziet zitten toch?
Bij ons was alles op 1 hoop… dit huis had ik “geld over”, want ik had heel veel uur gemaakt door Corona. Dus de tuin is volledig door mij betaald.
Maar als zijn vakantie geld binnen kwam, dan kochten we daar bijv een nieuw bed van. Het ene jaar betaald hij de vakantie, het andere jaar ik, het is maar hoe het uitkomt en wie het meest toevallig op z’n rekening heeft 
We zijn ook in gemeenschap van goederen getrouwd, maar ook daarvoor deelden we vanaf ons eerste huur en later koophuis alles al
Hoe is dat voor jullie nu & in de toekomst? Want als je alles op een hoop gooit financieel over een poosje zou ik er niet moeilijk over doen… wil je echt alles gesplitst houden Altijd, dan zou ik wel voor nu eerlijk verdelen zijn.
We willen ons geld wel gescheiden houden, (voorlopig) ook in de toekomst denk ik! Hebben wel een gezamenlijke rekening waar de hypotheek enzo vanaf gaat maar daar storten we dan elke maand de helft op. Dat gaat wel echt 50/50 want onze inkomens verschillen niet veel (ik verdien iets meer dan hij).
Hij heeft ook weleens gezegd dat ik er uiteindelijk ook profijt van ga hebben dat hij zoveel kon sparen maar eigenlijk merk ik daar nu dus niks van. Ik ga het dus ook maar aankaarten, maar baal ervan want ik vind dit soort gesprekken echt kut. Maar kan best dat hij het zelf echt niet bedenkt
Ja of dat hij dus in z’n hoofd heeft dat het logisch is dat hij dan de tuin betaald of de vakantie oid. En het zo in z’n hoofd recht trekt oid. Dat kan natuurlijk ook nog. Dus ik zou het gewoon bespreken!
Eventueel een keer luchtig brengen: “als we mijn meubels meenemen, moet je ik je dan eigenlijk een tikkie sturen of hoe doen we dat eigenlijk hahaha?” Dan heb je t gesprek iig open.
Nee dat idee heb ik niet, we gaan namelijk ook nog wel wat verbouwen en dat gaat ook gewoon 50/50… heb dus weleens iets gezegd van ‘je hebt wel mazzel eigenlijk dat je zelf helemaal geen meubels hebt hoeven kopen he’ en dat beaamde hij wel, maar kwam verder niet echt iets uit. Misschien is jouw suggestie wel een goede opening, misschien moet ik het wat serieuzer brengen… lastig hoor