Al heb je maar een paar jaar geleden een huis gekocht, dan zit je gewoon al goed. Ik heb me toen we ons appartement verkochten best ‘schuldig’ gevoeld dat de verkoper er imo veel geld voor neerlegde. Maar die gast heeft nu een ton overwaarde. En jaaa dat is niet representatief voor iedereen in NL maar je hebt gewoon wel echt een voorsprong.
Ik lees zo vaak dat mensen hier een bod hebben gedaan op hun droomhuis (en het helaas niet altijd worden natuurlijk)
Ik ben wel benieuwd of er hier ook mensen zijn die gezien de mogelijkheden genoegen hebben genomen met een ‘ok’ huis…
Wij hebben 2,5 jr geleden een huis gekocht en daarmee gelukkig nog voor de enorme gekte, maar waren toen vanwege budget, twee linkerhanden en klein kind ook redelijk beperkt in opties. We hebben toen een tussenwoning gekocht van ong 100 m2 voor een redelijke prijs, maar wel in relatief slechte staat, en met bv een wat kleine woonkamer en niet superhandig ingedeeld enzo. We gaan binnenkort wel verbouwen om het op te knappen, maar oa een grotere woonkamer/woonkeuken zit er gewoon niet in en daardoor gaat het nooit echt mijn droomhuis worden. Overigens wel tevreden met de locatie, dus dat hebben we in de keuze zwaarder laten wegen.
Klinkt misschien een beetje als een luxeprobleem, maar gezien het feit dat ik zoveel lees over ‘droomhuizen’ vind het toch wel interessant of mensen dit herkennen en hoe je hiermee omgaat.
Wij wisten dat we met ons budget concessies zouden moeten doen. Ofwel op ligging, ofwel op de staat of grootte ofwel op de prijs tov wat het huis waard is.
Het huis wat we gekocht hebben is ook niet helemaal ideaal qua indeling en het liefst zou ik de keuken er meteen uitslopen en een muur doorbreken om de keuken te vergroten. Dat zit er voorlopig nog even niet in. Maar dit huis heeft weer andere pluspunten dat ik dat wel prima vond. We kregen wel allebei meteen een heel goed gevoel in dit huis. Sommige huizen die we hebben bezichtigd waren op papier / plattegrond perfect, maar hadden niet dat gevoel. Het is niet ons forever home, maar wel een heel leuk huis met genoeg mogelijkheden om wat jaren vooruit te kunnen. En ons droomhuis komt ooit nog wel
Yep, hier ook een ‘goed genoeg’ huis omdat wat we wilden 4 jaar geleden ook al rap te duur werd of binnen een dag verkocht was, en ik ben er eigenlijk heel gelukkig mee. Het is het niet het type huis dat we wilden, ligt in een niet zo mooie wijk en niet in de stad waar we wilden wonen, maar het was betaalbaar, ruim en bood als voordeel dat het nieuwbouw was en dus geen onderhoud voor een x aantal jaar. We kijken een beetje rond of er iets komt wat magisch alles afvinkt, maar ik probeer me heel goed te beseffen dat waar we nu wonen eigenlijk alles heeft wat we echt nodig hebben en dat als dat droomhuis nooit komt, ik hier ook gelukkig ben.
Niet zozeer een ‘oke/matig huis’, maar een ‘oke/matige woonplaats’.
In Utrecht en Amersfoort konden we niet in de buurt komen van het soort huis dat we wilden, qua hypotheek. Dus wat realistischer rondgekeken in plaats van ons blind blijven staren op twee plekken. Dan hadden we nu nog niks gehad.
Ik heb niet echt moeite om hiermee om te gaan, ik heb heel veel irreële dure wensen haha en die gaan heus niet allemaal uitkomen. Ik ben heel tevreden hier nu!
Hoe ga jij ermee om?
Ja enerzijds ook wel heel blij dat we gewoon een huis hebben, zeker nu, maar anderzijds kan ik die irreële wensen zelf dus niet zo goed loslaten.
Bij mij speelt dus ook wel mee dat we een aantal vrienden met kids hebben die wel een (groot) droomhuis hebben en dat ik zelf ook in een groter huis ben opgegroeid (met oa schuifdeuren waardoor we 2 woonruimtes hadden beneden). Daardoor kan ik het dus nog zo moeilijk voor me zie hoe we met 2 kinderen die steeds groter worden het moeten blijven doen met die kleine woonkamer met onhandige indeling. Past niet in mijn plaatje ofzo?
Ook heb ik dus steeds heel veel ergenissen over dingen die moeten worden opgeknapt maar die we zelf niet kunnen of geen tijd voor hebben vanwege werk en kinderen.
Tegelijkertijd voel ik me dus heel ondankbaar en wil ik graag positiever over ons huis gaan denken…
Wij hebben niet ons droomhuis gekocht, maar het huis voldoet wel aan veel van onze eisen. Alles bij elkaar voelt het een beetje als ons droomhuis voor nu. Een huis dat heel veel boxes aftikt en waarmee we in de huidige markt echt boffen. Maar het is niet mijn ultieme droomhuis. Ik zou later wel graag een keer willen verhuizen naar een huis dat meer in de buurt komt van ons droomhuis. Maar ik vraag me oprecht af of dat erin zit en of ik het zie zitten om ooit nog hogere hypotheeklasten aan te gaan. Maar het is (hopelijk) wel een huis waar we lang met veel plezier kunnen wonen. En dat geeft ook rust.
Ik heb vorig jaar ook een ‘ok’ huis gekocht.
Dit huis konden we voor een mooi bedrag kopen en een ton onder ons budget.
We zijn hem nu helemaal naar onze wens aan het maken.
Achteraf ben ik erg blij dat we dit ‘goedkopere’ huis hebben gekocht. De maandlasten zijn laag dus ik hou elke maand geld over om leuke dingen te doen
Wij hebben concessies gedaan op de definitie van ons “ droomhuis”. Want het liefst hadden we een huis van 120 m2 gekocht met een tuin op het zuiden/zuid-westen met een ligging op 15 minuten lopen van de binnenstad van Den Haag gekocht, met een badkamer en keuken in onze smaak. Bij voorkeur dan ook meteen gerenoveerd.
Nou dat is onmogelijk natuurlijk. Dus hebben we besloten de locatie te laten voor wat het is en “ slechts” in de randstad te willen wonen in een plaats met trein of metro, maar dan wel echt al onze eisen verder af te vinken (en dan onszelf te begrenzen in welk bedrag we uit wilden geven). En dat is wel gelukt, zelfs voor minder dan het bedrag wat we voor ogen hadden. Denk dat we dus wel ergens ons droomhuis gevonden hebben want wat wij willen is er gewoon niet op onze droomlocatie.
Ik ben dan ook benieuwd wat het ‘droomhuis’ dan is. Is dat echt ieta uit de buitencategorie dat sowieso voor weinig mensen is weggelegd (grote villa met zwembad a la the Sims) of meer ‘realistisch’?
Voor mij zou dat zijn een huis met 5 slaapkamers, rustige ligging (mag wel in woonwijk want wil graag buren), ruime tuin met ruimte voor moestuin, grote klusschuur en losse werkruimte in de tuin.
Ik heb altijd gedroomd van een jaren 30 huis met een grote zonnige tuin. Het huis dat we hebben gekocht is een jaren 70 rijtjeswoning . Maaarr het is ruim (150m2) en we hebben een hypotheek van 450 per maand. En daar slaap ik 's nachts dan wel weer lekker van.
Aan het begin van onze zoektocht heb ik echt wat eisen/wensen moeten laten varen. Ik kom uit een plek ver van de Randstad, waar huizen ook steeds duurder worden, maar waar je met ons budget toch zeker wel een mooie tussenwoning kan krijgen. Dus toen ik zag wat de huizen (in deze markt vooral) in de Randstad kosten, moest ik echt flink slikken; dit was niet echt wat ik voor ogen had. Maaar besefte wel dat het voorlopig gewoon even niet anders is en had toen een knop omgezet. Uiteindelijk wel in de wijk van onze voorkeur een appartement kunnen kopen, terwijl we ondertussen wel noodgedwongen verder moesten kijken en bieden dan alleen deze wijk, maar toch blij dat dit gelukt is. Dit appartement is met name qua oppervlakte echt niet mijn droomhuis, maar de markt is kut dus allang blij dat we wat hebben en we hopen over een paar jaar wel ons ‘droomhuis’ te vinden.
Wij zijn volgens mij een van de weinigen die juist op het huis vielen omdat het een dichte keuken heeft hij is wel ruim, dus je kunt er zitten. Maar ik vind het wel veel chiller omdat je dus niet alle keukenzooi de hele tijd ziet haha!
Edit: Voor mij is een droomhuis gewoon een huis waar je op dat moment heel blij mee bent. Dus dat je een huis koopt waarvan je denkt: wauw is dit van ons?! Daar hoeft geen zwembad of gazon hij te zitten voor ons, maar dat zal voor iedereen anders zijn Echt een droomhuis a la villa is zo’n ver van m’n bed dat ik het daar niet eens over heb.
Begrijpelijk hoor, dat je toch wat negatievere gevoelens erover krijgt als vrienden het beter hebben qua huis.
Weet niet of het voor elk kind geldt, maar ik voelde me altijd net zo fijn als ik een tijdje bij m’n opa en oma woonde in een klein rijtjeshuis als in het huis van m’n ouders, dat beduidend groter was. Maar ja jullie, als ouders, moeten je ook nog fijn voelen op het aantal m2.
Bij grote villa met zwembad a la the Sims denk ik direct aan het villa huis dat ik had met tig grafstenen in de tuin, omdat ik mensen tussen 4 muren ging opsluiten of ze liet verdrinken in het zwembad. Dat is toch geen plek waar ik zelf graag zou wonen…
Voor mij is een droomhuis een twee-onder-een-kap of vrijstaande woning met veel lichtinval en ruime tuin zonder veel inkijk van buren. Dat huis staat in een rustige buurt, op korte fietsafstand van een gezellige stad en binnen twee minuten lopen sta ik in een groene omgeving met bomen en een meertje. Het huis heeft van buiten ook een prettige uitstraling. Dat kan jaren 30 zijn, maar ook een boerderij type woning of weet ik het wat. Vooral een warme uitstraling is belangrijk. Strak modern vind ik niks.
M’n partner en ik wonen nu in een huis waar we nooit warm van zijn geworden. Was gewoon prima en vlakbij ons huur appartement en kwam toen leeg. Huis van vorige week wilden we echt graag dan ga je wat heftiger bieden. Huis daarvoor waar we op hadden geboden was echt wel goed maar niet echt heel erg iets voor ons ofzo dus hadden we laag geboden. Maar we hebben wel een paar eisen, als t huis daar niet aan voldoet dan gaan we er niet op bieden.
Waren laatst ergens en je mocht daar van de gemeente geen schutting plaatsen. Zei de makelaar van nou de vraag is of ze daar ooit achteraan gaan… maar daar vind ik een huis dan wat te duur voor. En we hebben niet een heel gezellige makkelijke hond dus zo’n doorzichtige heg lijkt me dan echt niet handig. Zijn nu niet dakloos dus hoeven niet genoegen te nemen met iets dat heel onhandig of ongewenst is voor ons.
Wij hebben inmiddels al besloten er niet aan te beginnen in deze gekte. Ik snap echt niet hoe mensen kunnen slapen terwijl ze zo enorm overbieden op huizen en zulke enorme financiële verplichtingen aan gaan.
Ook speel ik de laatste tijd met het idee om tegen de tijd dat mijn moeder haar huis wil verkopen het huis over te kopen. Het moet worden opgeknapt maar het ligt echt in het paradijs. Dat zou wel betekenen dat we flinke keuzes moeten maken want het is in Limburg. Echter weet ik wel dat ik vele malen liever middenin de natuur woon dan in een stad of vinexwijk.
Een open keuken is ook niet altijd makkelijk met een kind. Hij had in no time door hoe de oven aan moest en waar de kruidenpotjes lagen .
Ik ben ook team dichte keuken. As we speak zit ik in onze huurwoning nog naar de afzuigkap en de pollepels te koekeloeren.
Volgens mij zijn wij echt concurrenten op de woningmarkt, haha. Eens kijken wie er gaat winnen
Ik vrees het salaris in de afgelopen 3 jaar, maar misschien kun je een verklaring krijgen van je werkgever met het statement dat je dit zal gaan verdienen