Ik kan me ook niet voorstellen dat dit huis over 10 jaar nog steeds zo’n goede investering blijkt. Moet er niet aan denken om al mijn spaargeld in een rijtjeshuis te stoppen in nachtmerrieland aan de rand van boringville.
Kijk, met enorme overwaarde lul je het nog wel recht, maar echt je zuurverdiende spaargeld?
Ja de huizenmarkt is hier echt over de top gegaan, wij hebben drie jaar geleden een huisje gekocht en vergelijkbare huizen staan nu op funda voor 130 duizend euro meer. Daar valt gewoon niet tegenop te sparen. Los van betaalbaarheid staan deze bedragen zo los van waarde. Salarissen gaan daar niet in mee maar andere gebruiksproducten ook niet. Wordt zo bijna een luxe om te kunnen wonen.
Het is nu toch gelukt (en gratis!). Ik ben heel benieuwd. Het gaat om een nieuwbouwproject waarin woningen worden toegewezen, niet op basis van loting. Ben benieuwd naar het aantal inschrijvingen, zal niet in de buurt komen van de aantallen in Utrecht verwacht ik maar sowieso wel véél meer dan aanbod. Spannend, mijn geduld wordt wel op de proef gesteld bij de huizenjacht 
We hebben zo een bezichtiging bij echt een prachtig huis maar ik lig in bed met hoofdpijn, denk dat ik niet mee kan echt zo kut
Nee dat snap ik, vind ik ook echt wel andere verhalen. Dit is echt zo’n huis waarvan ik denk. Wat koop je eigenlijk? Ligt er goud in de kelder.
Stiekem zijn wij verliefd geraakt op een nieuwbouw project een uurtje verderop. Waar we een groot oppervlakte kunnen betalen, lage lasten hebben en wandelend naar de stad kunnen. De paniek slaat toe als ik bedenk dat we dan met zijn twee totaal ergens anders gaan wonen. Maar ik begin steeds meer te hopen op een inloting als ik zie wat hier in Utrecht nu gebeurt.
Ja de angst om de boot te missen op de huizenmarkt
Ik ging toch mee met pijnstillers en op mijn laatste benen. En onze hond mocht mee in de tuin, heel aardig van de makelaar
Het blijft toch wel echt bizar dat je een half miljoen moet betalen voor een standaard eengezinswoning, waar dat huis ook staat.
Utrecht is gek. In het huizenblok waar wij 4 jaar geleden ons appartement verkochten staan dezelfde woningen nu voor 47% meer te koop.
Ik vind het voor een eengezinswoning aan de kleine kant (drie slaapkamers, geen zolder). Niks mis mee. Ik heb nog nooit zo groot gewoond en het zou voor dus een zee aan ruimte betekenen, maar voor dat geld vind ik het piepklein. Het is trouwens ook zeker geen jaren dertig. Daar durf ik niet eens naar te kijken en de huizen in de jaren 30 wijk waar ik tegenaan woon komen niet eens in mijn prijsklasse voorbij.
Eens, wij wonen op 120m2 en daar zitten 5 slaapkamers in. Het is echt niet klein. Maar zou 550K wel veel geld vinden voor dit huis.
Ik zeg toch echt nergens dat ik ruimer wil? Enkel dat ik het heel grof geld vind voor een relatief klein huis? Ik vind het heel leuk dat jij een bad douche, drie slaapkamers en een zolder hebt. Maar dat heeft dit huis helaas niet en in de ruimte is dat ook niet aan te passen. De bovenverdieping is namelijk verdeeld over slechts een deel van de benedenverdieping.
Maar echt! Aan de ene kant hoor ik die bedragen en denk ik “huuuuuuuh hoe de fack hebben mensen zoveel geld dat ze zich meer dan een half miljoen voor een huis kunnen veroorloven HOE dan” en aan de andere kant gaan al die facking dure tussenwoninkjes als warme broodjes over de toonbank dus kennelijk zijn er echt heel erg veel zulke mensen 
Al heb je maar een paar jaar geleden een huis gekocht, dan zit je gewoon al goed. Ik heb me toen we ons appartement verkochten best ‘schuldig’ gevoeld dat de verkoper er imo veel geld voor neerlegde. Maar die gast heeft nu een ton overwaarde. En jaaa dat is niet representatief voor iedereen in NL maar je hebt gewoon wel echt een voorsprong.
Nee snap ik. Ik vind het vooral een beetje vervelend om uitleg te krijgen over een bepaald m2 van iemand die het huis niet gezien heeft en onze woonwens die je niet echt kent. Het geeft me het gevoel dat ik verwende eisen stel en ik snap dat de markt niet zo werkt, maar ik vind het niet gek dat ik voor een half miljoen liever iets ruimers had gezien dat meer boxen aantikt. 112m2 met drie slaapkamers is vanuit onze positie niet echt de stap vooruit die we hoopten te maken (het betekent eigenlijk dat we voor 335.000 euro een slaapkamer, hal, trap, tuin en meer fietsafstand bijkopen. Daarom doen we het ook niet), maar wel het laatste dat we kunnen betalen.
En ter vergelijking: in september keken we voor hetzelfde bedrag naar 127m2 10 minuten dichterbij het stadscentrum. En ik ben misschien ook chagrijnig en gepikeerd over deze zoektocht.
Ik lees zo vaak dat mensen hier een bod hebben gedaan op hun droomhuis (en het helaas niet altijd worden natuurlijk)
Ik ben wel benieuwd of er hier ook mensen zijn die gezien de mogelijkheden genoegen hebben genomen met een ‘ok’ huis…
Wij hebben 2,5 jr geleden een huis gekocht en daarmee gelukkig nog voor de enorme gekte, maar waren toen vanwege budget, twee linkerhanden en klein kind ook redelijk beperkt in opties. We hebben toen een tussenwoning gekocht van ong 100 m2 voor een redelijke prijs, maar wel in relatief slechte staat, en met bv een wat kleine woonkamer en niet superhandig ingedeeld enzo. We gaan binnenkort wel verbouwen om het op te knappen, maar oa een grotere woonkamer/woonkeuken zit er gewoon niet in en daardoor gaat het nooit echt mijn droomhuis worden. Overigens wel tevreden met de locatie, dus dat hebben we in de keuze zwaarder laten wegen.
Klinkt misschien een beetje als een luxeprobleem, maar gezien het feit dat ik zoveel lees over ‘droomhuizen’ vind het toch wel interessant of mensen dit herkennen en hoe je hiermee omgaat.
Wij wisten dat we met ons budget concessies zouden moeten doen. Ofwel op ligging, ofwel op de staat of grootte ofwel op de prijs tov wat het huis waard is.
Het huis wat we gekocht hebben is ook niet helemaal ideaal qua indeling en het liefst zou ik de keuken er meteen uitslopen en een muur doorbreken om de keuken te vergroten. Dat zit er voorlopig nog even niet in. Maar dit huis heeft weer andere pluspunten dat ik dat wel prima vond. We kregen wel allebei meteen een heel goed gevoel in dit huis. Sommige huizen die we hebben bezichtigd waren op papier / plattegrond perfect, maar hadden niet dat gevoel. Het is niet ons forever home, maar wel een heel leuk huis met genoeg mogelijkheden om wat jaren vooruit te kunnen. En ons droomhuis komt ooit nog wel
Yep, hier ook een ‘goed genoeg’ huis omdat wat we wilden 4 jaar geleden ook al rap te duur werd of binnen een dag verkocht was, en ik ben er eigenlijk heel gelukkig mee. Het is het niet het type huis dat we wilden, ligt in een niet zo mooie wijk en niet in de stad waar we wilden wonen, maar het was betaalbaar, ruim en bood als voordeel dat het nieuwbouw was en dus geen onderhoud voor een x aantal jaar. We kijken een beetje rond of er iets komt wat magisch alles afvinkt, maar ik probeer me heel goed te beseffen dat waar we nu wonen eigenlijk alles heeft wat we echt nodig hebben en dat als dat droomhuis nooit komt, ik hier ook gelukkig ben.
Niet zozeer een ‘oke/matig huis’, maar een ‘oke/matige woonplaats’.
In Utrecht en Amersfoort konden we niet in de buurt komen van het soort huis dat we wilden, qua hypotheek. Dus wat realistischer rondgekeken in plaats van ons blind blijven staren op twee plekken. Dan hadden we nu nog niks gehad.
Ik heb niet echt moeite om hiermee om te gaan, ik heb heel veel irreële dure wensen haha en die gaan heus niet allemaal uitkomen. Ik ben heel tevreden hier nu!
Hoe ga jij ermee om?
Ja enerzijds ook wel heel blij dat we gewoon een huis hebben, zeker nu, maar anderzijds kan ik die irreële wensen zelf dus niet zo goed loslaten.
Bij mij speelt dus ook wel mee dat we een aantal vrienden met kids hebben die wel een (groot) droomhuis hebben en dat ik zelf ook in een groter huis ben opgegroeid (met oa schuifdeuren waardoor we 2 woonruimtes hadden beneden). Daardoor kan ik het dus nog zo moeilijk voor me zie hoe we met 2 kinderen die steeds groter worden het moeten blijven doen met die kleine woonkamer met onhandige indeling. Past niet in mijn plaatje ofzo?
Ook heb ik dus steeds heel veel ergenissen over dingen die moeten worden opgeknapt maar die we zelf niet kunnen of geen tijd voor hebben vanwege werk en kinderen.
Tegelijkertijd voel ik me dus heel ondankbaar en wil ik graag positiever over ons huis gaan denken…
Wij hebben niet ons droomhuis gekocht, maar het huis voldoet wel aan veel van onze eisen. Alles bij elkaar voelt het een beetje als ons droomhuis voor nu. Een huis dat heel veel boxes aftikt en waarmee we in de huidige markt echt boffen. Maar het is niet mijn ultieme droomhuis. Ik zou later wel graag een keer willen verhuizen naar een huis dat meer in de buurt komt van ons droomhuis. Maar ik vraag me oprecht af of dat erin zit en of ik het zie zitten om ooit nog hogere hypotheeklasten aan te gaan. Maar het is (hopelijk) wel een huis waar we lang met veel plezier kunnen wonen. En dat geeft ook rust.
