Ik begrijp vaag/gevoelsmatig wat je bedoelt, maar dan blijf ik toch hangen in het verliefd worden op.
Mijn hersenspinsels, heb geprobeerd zo genuanceerd mogelijk te zijn maar mijn gedachten lopen allemaal door elkaar dus het is ietwat chaotisch misschien:
Naar mijn menig begint vreemdgaan bij het bewust emotioneel investeren in iemand of bewust de ander opzoeken omdat je liever met die persoon zou zijn oid. > tot kort na het daadwerkelijke besef dat je verliefd bent ongeveer, kan ik mij er iets bij voorstellen dat het je overkomt; dat je op een dag plots beseft dat je meer geeft om iemand dan je dacht. Zeker als je vrienden/goede collegaâs bent kan het duren voordat je beseft dat het puur vriendelijk/collegiaal is dat je die persoon graag mag. Je zal vaker in situaties komen waarin je in gezelschap van anderen of alleen de ander treft, dus kan betreffende persoon ook niet echt ontwijken. Daarnaast, als je dat besef hebt is het ook niet super realistisch om te denken dat iemand direct afstand gaat/kan nemen oid. Dus dat verliefd zijn snap ik, dat dat je overkomt. Dat je dat niet direct tegen je partner zegt, kan ik mij ook nog iets bij voorstellen, maar het (steeds langer) uitstellen van het vertellen aan je partner doe je toch bewust? Als je je dan in een situatie treft die jou de gelegenheid geeft om vreemd te gaan en je handelt daar naar, overkomt het je dan ook?
Stel dat je plotseling door iemand wordt gezoend terwijl je een relatie hebt. Dat kan, dat vind ik nog geen vreemdgaan. Maar je als die persoon dan terugzoent of je gaat verder; is het vreemdgaan je dan overkomen?
Het is erg rationeel, ben ik mij van bewust.
sorry maar het moest haha