Haha ik heb een kind en hou van de babyfoto’s van vrienden, maar van zulke hoeveelheden zou ik ook gek worden ik heb echt geen idee hoe je dit zou kunnen zeggen… denk dat veel moeders toch wel een beetje beledigd zouden zijn.
Ben zelf moeder maar snap niet dat je zoveel foto’s en filmpjes van jou kind naar een ander zou sturen?
Stuur echt zelden wat naar mijn vriendinnen, tenzij ze speelt of iets draagt wat ze van diegene cadeau heeft gegeven.
Herkenbaar. Alsof je niet meer nodig bent. Probeer zelf daarom ook alleen vriendschappen aan te gaan waarbij ze in eerste instantie niet eens weten wat mijn geslacht is (via insta bijv) of waarbij de mannen al bezet zijn.
Heb ook een keer gehad dat ik dacht dat ik een goeie vriendschap had met een man, waren we na een jaar ofzo in bed beland en had ie daarna de vriendschap verbroken ‘want hij heeft zijn doel behaald’. Dus ik pas sindsdien echt op.
Ik ben geen moeder maar als iemand zoiets zou doen zeg ik het gewoon eerlijk. Ben van mezelf een vrij bot persoon dus ze zullen niet raar opkijken van een ‘wat moet ik hiermee’.
Ik heb nog niet zo veel vriendinnen met kinderen, maar de vriendinnen met kinderen die ik hen doen best wel negatief over hun kind. Nu ze weer naar de creche mogen bijv. zei één ‘nou blij dat *** even opgedonderd is’. Of als ik vraag of kind ook mee gaat op een weekendje weg oid: ‘nee godzijdank niet’. Vertellen er verder eigenlijk helemaal niet veel over, ook niet als ik er naar vraag. Vraag me nu af of dat is om mij als kinderloos iemand te ontzien en of ze bij vriendinnen met kinderen wel uitgebreid praten over hun kinderen en allemaal foto’s sturen haha. Ik vind kinderen trouwens wel interessant en hoop dat ik ze ooit ook krijg.
Dit is toch een hele andere situatie? Die ouders sturen de foto’s toch zelf naar Degas, niet andersom zonder hun toestemming.
Oh sorry! Verkeerd gelezen, haal het effe weg.
Ja dit Idd
En dat “desnoods interesse faken” snap ik ook niet, dat is toch ook helemaal niks waard? En als je alles maar verbloemt krijg je geheid op een gegeven moment dat de bom barst en dan krijg je een maanden of jarenlange opbouw van alles dat niet gezegd is over je heen.
Ik heb hier vandaag een beetje over na zitten denken en ik denk dus dat als jouw vriendin het aller liefste de hele dag over haar kind praat en jij het liefst nooit, dat je allebei wel een beetje water bij de wijn kunt doen maar dat als het echt zo lijnrecht tegenover elkaar staat dat je misschien gewoon moet accepteren dat jullie interesses uit elkaar zijn gegroeid. Als je als ouder héél erg je best moet doen om een ander gespreksonderwerp te verzinnen of als vriendin héél erg je best moet doen om interesse te tonen voor andermans kind, dan is daar toch geen lol aan? Als je een super goede vriendschap hebt dan is het soms de moeite waard om die moeite voor de ander te doen, maar als je met veel tegenzin tegen elkaar praat in de hoop dat het ooit net zo wordt als voeger dan is het misschien gewoon klaar?
Ik ben het hier echt in heel veel situaties mee eens, maar ik kan me echt voorstellen dat wanneer iemand zegt: ik vind je babyfoto’s gewoon zo kut/saai, kan je ze me alsjeblieft niet meer sturen? maakt niet uit hoe correct je het omschrijft, niet leuk is om te horen.
Aan de andere kant, als je babyfoto’s van je vriendin echt zo irritant vindt dat je er inderdaad advies over vraagt op een forum, moet je het misschien wél eerlijk aangeven. Maar er wel bij stilstaan dat er een kans inzit dat die ander het contact dan niet meer zo ziet zitten. Het voelt dan wel zo dat je vriendin datgene afwijst waar jij het allermeest van houdt in de wereld, en het kan zijn dat er moeders zijn die het contact dan niet meer zien zitten.
Ik heb ook echt geen idee hoe ik hier op zou reageren ben nu echt wel benieuwd haha. Denk aan de ene kant dat ik niet zo ‘gevoelig’ ben, maar heb inmiddels al zoveel situaties met mijn kind meegemaakt waardoor ik dacht: omg wat voor frankenstein ben ik geworden, dat ik me hier ook niet meer over zou verbazen.
ik zou het dus niet erg vinden als een vriendin zou vragen of de baby foto’s een tandje minder mogen. Liever als directe (maar aardig geformuleerde) vraag dan dat de irritatie zodanig oploopt dat de vriendschap er onder lijdt of de ander zich daar ongemakkelijk bij voelt.
Mijn baby is wel veel te zien op mijn insta stories, maar echt amper of nooit ongevraagd in groepsapps . Stories kunnen mensen makkelijk op negeren zetten of me ontvolgen als ze het niet willen zien. Via groepsapps dwing je je kind ook zo aan iemand op ofzo?
(Oh ja enige uitzondering is de groepsapp met mijn ouders er in. Als die 1 dag geen foto krijgen komen er klachten)
me als ik een dag geen foto van m’n hond krijg
Hahaha inderdaad, ik op vakantie wanneer de persoon die op onze kat past een dag geen foto stuurt
Grappig, dit heb ik echt andersom als ik op vakantie ben en de oppas stuurt me een foto van mijn kat denk ik: ja klopt, dat is mijn kat die ik elke dag zie inderdaad
Mijn man is gelukkig hetzelfde erin, het enige dat we beide zeggen te missen op vakantie is onze kat. Het eerste wat we zeggen aangekomen op onze bestemming is dan ook “jammer dat onze poes er niet bij is”.
Wij worden verschrikkelijke ouders.
Ik ben er niet meer zeker van of ik überhaupt wel kinderen wil (buiten het feit dat ik momenteel vrijgezel ben). Ik vind de wereld op dit moment helemaal niet leuk, wil ik dan wel een kind zetten op deze wereld? Een kind vraagt er niet om om op deze wereld gezet te worden. Vraag ik me de laatste maanden echt af. Wie weet denk ik er over een paar jaar anders over. Maar voor nu is het denk ik een nee.
Neem jij het je ouders kwalijk dat je bent geboren dan?
Ik neem mijn ouders niks kwalijk, maar ik zou er momenteel zelf niet voor kiezen om bewust voor een kind te gaan. Wie weet over een paar ja wel maar nu zeker niet.
Over die foto’s van kinderen: ik wilde vroeger absoluut nooit kinderen. Ik heb ook helemaal niks met de kinderen van vriendinnen. Nou zijn de meiden met kinderen weliswaar niet mijn goede vriendinnen, eerder kennissen, maar het doet het me echt niks. Ik vind het alleen leuk voor hun maar wil er verder niks mee te maken hebben
Máár… toen kreeg mijn broertje een kind. En ik ben echt ZO dol op mijn neefje, dat ik daardoor niet langer geen kinderen wil. Andere kinderen vind ik nog steeds niks, maar wat mijn neefje betreft herken ik mijzelf totaal niet. En liefst vertel ik alles wat hij doet of zegt aan vriendinnen/collega’s etc Omdat ik dit zelf dus zo vreselijk irritant vind van een ander doe ik dit natuurlijk niet. Maar sommige dingen zijn voor mij toch wel heel belangrijk en wil ik dan heel graag delen. Dus ik zeg wel eens tegen een collega ofzo van: “het boeit je vast niet zo, maar ik wil graag even delen dat ik gister mocht oppassen en toen zei/deed hij dit!
” En mijn heel goede vriendinnen vragen ook aan mij hoe het met mijn neefje gaat, omdat dat voor mij belangrijk is. Volgens mij vinden de meesten kinderen wel leuk trouwens dus doen ze het misschien niet helemaal alleen voor mij. Of ik vertel zelf even 5-10 minuten dat ie nu x snapt en y zegt. Vaak kondig ik dan ook vooraf aan van joh, hij was jarig, even 2 minuten, moet je dit filmpje toch s ff zien
. En dat vriendinnen daar even naar luisteren en mij zo even die aandacht geven waardeer ik echt zo enorm. En dan is het nog geeneens m’n eigen kind, dus het zal voor moeders nog wel veel moeilijker zijn om dingen niet te delen.
Maar lang verhaal kort: geen aandacht aan schenken werkt averechts denk ik, maar een afgebakend kwartiertje waarin t over t kind kan gaan ofzo (en daarna dus klaar en een ander onderwerp wordt besproken) kan een mooie middenweg zijn voor iedereen? Misschien dat je dan op eigen initiatief heel specifiek kan vragen hoe t op de crèche gaat of hoe x gaat, zodat je daarna door kan vragen hoe werk/ouders zijn oid. Misschien zelf controle daarin nemen ipv dat de vriendin uit zichzelf non-stop vertelt? Dan hoef je ook niet heel duidelijk te zeggen dat het wat aan overdaad is en hoeft niemand gekwetst te zijn.
Herkenbaar
Wie zou er volgens jou niet moeten mogen stemmen?