Klopt, maar ik denk wel dat mijn kinderen net zo eigenwijs gaan zijn als ik. Ik ben heus niet iemand die haar mening door haar kinderen hun strot gaat douwen. Een jaartje in jurkjes, leuke leggings en pastel zou een meisje echt wel overleven. Als het loopt gaat het toch andere kleding dragen. En speelgoed wordt sws toch hout, dus geen idee hoe ik dat te overdreven meisjesachtig ga doen. Tenzij iemand tips heeft
Maar Iedereen is de baas over zijn/haar kinderen hun kleding en kamer tot een bepaalde tijd?
En nee, ik weiger er niet bewust van te zijn. Ik heb gezegd dat ik gewoon een jaartje als het een baby is om het lekker te kleden zoals ik wil. Een jaartje. 1, niet 10. Ik heb een goed geheugen, maar niet zo goed dat ik dingen van mijn eerste verjaardag weet. Het is wat anders als een jongen een pop wilt en ik weiger. Dat is fout, dat weet ik en daar ben ik me al jaren bewust van. Net zoals een meisje liever een auto zou willen, prima! Waarom zou ik dat tegenhouden? Het gaat om muren en kleding voor een jaartje.
Het komt wel op zijn pootjes terecht.
Maar mijn mening is impopulair en dat snap ik. Misschien verander ik nog van mening, maar nu zou ik het op de manier doen die ik nu in mijn hoofd heb.
Uggh zielig voor dat jongetje, op die leeftijd al âgedwongen om te trouwen.â Zou het dus echt niet tof vinden als andere kinderen zoiets opdringen, zoals kusjes geven etc.
Hahaha ja dat zou je denken he! Dan is het niet zo verbazingwekkend misschien
Maar dit is niet eens mijn kind en de moeder is er totaal niet van. Meer type doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.
Ik hang de glitterbollen klaar zodra mijn minion zich kan laten horen, dat snap je
Ik en veel vriendinnen van me hadden vroeger de ik haat roze fase. Dat hadden we niet omdat we een eigen smaak kregen maar omdat roze voor meisjes was en wij stoer enzo wouden zijn. Denk dat het meer is van als je van roze houd waarom zou je dan alleen je dochter roze aandoen en je zoon opeens niet. Wat boeit die kleuren nou, geef bijvoorbeeld speelgoed omdat het stimuleerd en leuk is, niet omdat het voor een jongen of meisje is.
Mijn eierstokken be like
Ik vind het vooral problematisch dat idd alles is ingesteld op jongen/meisje
Zit je in een pannenkoeken restaurant krijgen ze van dat goedkope Ali express speelgoed bij afsluiting, ja jongens typisch jongens dingen en meisjes een kroontje of iets roze, zonder te vragen wat het kind wil. Heb hier dus al eens commentaar op gegeven maar ze vonden mij een zeikerd volgens mij.
Mijn zoon is bijna 6 en werd op school gepest omdat hij een paardenbroodtrommel heeft, dan hebben we het gewoon over paarden. Erg toch .
Maar hij zei ja maakt niets uit ik vind paarden gewoon leuk ! .
Ik heb een hekel aan het fuck-marry-kill concept, zonder reden. Dus ik vul het altijd foutief in, of niet.
Hahaha ik vind dat ook altijd gek klinken. Maar ik vind het ook gek dat oudere stellen zeggen van dit is mijn vriend(in) dat klinkt dan weer heel jong ofzo.
Ik zeg dus soms wel mijn man i.p.v. mijn vriend, terwijl we niet eens getrouwd zijn (wettelijk samenwonend). Ik doe het alleen als ik dingetjes regel voor ons huis, omdat ik de indruk heb dat mensen mij dan serieuzer nemen? Geen idee of dit klopt
Ben bang dat het wel klopt, vooral met administratieve dingen regelen is zo veel helemaal ingericht op dat de man dat zou regelen. Echt frustrerend. Zou voor mij juist een reden zijn om dat expres niet te zeggen trouwens, beetje recalcitrant ingaan tegen die ouderwetse bende.
In het Engels vind ik âhusbandâ of âwifeâ wat volwassener klinken dan âboyfriendâ of âgirlfriendâ. Mijn manager heeft inmiddels vier kinderen met zijn vriendin, en dan klinkt âmy girlfriendâ alsof ze nog aan het daten zijn ik zeg daarom nu in het Engels maar âpartnerâ maar dat klinkt weer zo zakelijk.
In het Nederlands zeg ik ook regelmatig partner, maar dat is meer omdat ik vind dat zijn of haar geslacht er in de meeste situaties niet toe doet en er niet echt een beter alternatief is. Ik sta open voor suggesties
Heb net een filmpje gekeken over dierenleed met mijn kinderen, ze zijn nu wel verdrietig en schrokken er heel erg van. Ik vind het wel ergens goed, dat ze nu weten waar vlees vandaan komt
Vind het wel zielig dat ze verdrietig waren maar ik vind het goed dat ze opgroeien met het idee dat er wel dierenleed achter vlees zit
Same here! Als ik iets forneels wil regelen gebruik ik altijd âmy partnerâ maar bijvoorbeeld op werk voel ik me dan weer overdreven tegenover collegaâs en zeg ik toch maar âboyfriendâ.
Merk dat heel veel van mijn Nederlandse vrienden opeens âmân/je ventâ zijn gaan zeggen en daar krijg ik echt de rillingen van.
Ik vind dat ook de beste optie. In Australië zeggen ze partner, heb het ook mensen horen gebruiken die refereerden naar hun echtgenoot. Vind het inderdaad vaak niet relevant wat het gender is en in de meeste gevallen ook niet of ze getrouwd zijn of niet.
Ik vind partner ook prima vaak inderdaad. Vriend vind ik zoân stom woord, heb door dat woord ook altijd het gevoel dat ik bij verhalen over mannelijke vrienden moet zeggen âEEN vriendâ.
Zeg het liefst partner, soms verloofde, maar vaak evengoed wel vriend ook al vind ik het stom.
Ik zeg ook partner, vind dat best leuk klinken, genderneutraal en het klinkt ook serieuzer (maar dat zal ook komen omdat we in de zomer partnerschap nemen en ik het daarmee associeer)
Ik vind loafers omaschoenen.
Haha altijd als ik mijn loafers aan heb, zegt mijn vriend altijd âheb je die lelijke oma schoenen weer aanâ.