Impopulaire meningen #2

[Bunnyslippers]

Ik heb dus echt moeite met het woord ‘wit’, omdat ik het vreselijk vind om het woord ‘zwart’ te gebruiken. Ik vind dat niet een acceptabel woord, zo ben ik ook opgevoed (mijn moeder die vrij donker is heeft er echt een hekel aan). Ben dus nog steeds op zoek naar een voor mij fijn woord. Ik gebruik op het moment een soort mix tussen wit en blank in mijn dagelijkse taalgebruik (ik merk dat ik ‘wit’ vaker gebruik als negatieve connotatie, dus ‘de witte oude mannen bij de Alabama kwestie etc).

En ergens vind ik het storend dat een wit/blank persoon dan een gekleurd persoon gaat uitleggen dat ‘blank’ gebruiken niet oké is. Ik snap de gedachte erachter, maar met wit komt voor mij het gebruik van zwart en ik word daar gewoon boos van? En dat belerende toontje van iemand die niet is opgegroeid met de negatieve klanken van dat woord kan ik dan niet handelen. Echt stom, maar merk dat het me echt stoort.

[Arecales]

Ja misschien is het meer een afkomst ding ja, ik vind Meghan Markle bijvoorbeeld ook een best lichte huidskleur hebben, ik dacht eerst ook eigenlijk dat zij qua afkomst helemaal ‘wit’ was en dan bruin was als in, witte mensen in de zomer bruin.
Oke ik zie nu wel dat bruin ook geen goed woord is, dat wordt natuurlijk ook gebruikt van ‘kijk hoe bruin ik ben’ in de zomer. Niet door mij, ik ben winters lichtbeige of rood haha

@Bunnyslippers bedoel je mij daar ook mee? Want ik ben gewoon oprecht even een beetje hardop aan het denken zeg maar, zo van waarom gebruiken we de woorden die we gebruiken.

[Bunnyslippers]

O nee, dan had ik je wel getagd. Het is echt in het algemeen (en dus ook wel op het forum dus) een knelpunt bij mij. Ik heb denk ik hetzelfde gevoel als jij, zoekende naar fijne woorden om iets te benoemen, wat in veel gevallen eigenlijk niet eens benoemd hoort te worden eigenlijk.

Ik vond het als kind al heel lastig hoe ik mezelf moest beschrijven haha.

[Biscotti]

Maar mensen zien toch nog steeds dat je wit/blank/beige bent ondanks dat je snel bruint. Mijn huid is momenteel ook bruiner dan die van mijn Colombiaanse vriend maar dat is een heel ander soort bruin. Sowieso lijkt de situatie die jij nu omschrijft mij iets van het dagelijks leven waarin je niet per se zulke termen nodig hebt om onderscheid te maken. Als in, in maatschappelijke discussies of in de medische wereld moet bijvoorbeeld duidelijk onderscheid gemaakt worden in over welke groep je praat. Dan is een zongebruinde huid die iemand wellicht wat Zuid-Europees doet uitzien, toch niet relevant.

[anon39978576]

Jaa ik begrijp wat je bedoelt. Ik vind het zelf nuet erg om wit genoemt te worden. Maar vind het moeilijk om een benaming te vinden voor donkere mensen. Bruin , donker , gekleurd , zwart ik vind alles te “hard” ofzo. Maar juist omdat ik “wit” ben .

Oh en in amerika is het zwart en wit omdat je daar veel hispanic mensen hebt en die vallen obder de catogorie bruin… ( oh dit klinkt als een sneer naar mensen maar ik wou dit delen als random feitje)

[Arecales]

Ja ik vind het ook lastig. Juist omdat ik me bewust ben van het feit dat ik niet ben opgegroeid met racisme wil ik echt niet uit onwetendheid per ongeluk woorden gebruiken waar mensen zich onprettig bij voelen. Maar ik weet ook wel dat dat weer per persoon kan verschillen, wat ook blijkt uit jouw reactie.

[Chuckie]

Ja same. En dan komt het er eigenlijk uiteindelijk op neer dat ik het bijna alleen over huidskleur heb als ik het over bredere groepen en de hele maatschappij heb, om het zo maar te zeggen. En dan vind ik het wel oké om wit “wit” en “mensen van kleur” te gebruiken.

[lapzwans]

Over die ‘obesitas = ongezond en dus vind ik dik lelijk’-discussie.

Ik neem even lekker mezelf als voorbeeld, maar dit zal vast voor veel anderen gelden ook.
Ik heb zelf een BMI van rond de 24-25 dus heb volgens dat systeem geen overgewicht.
Maar ik ben wel duidelijk dikker dan veel van mijn slanke vriendinnen (die zullen qua BMI rond de 20 zitten schat ik). Ik heb brede heupen, volle bovenbenen, bolle billen, buikvet etc.
En ook al ben ik niet ongezond qua BMI, ik word toch door maatschappij (maar helaas ook mijn ouders) ingeprent dat mijn lichaam niet ok/mooi is zoals het is, en ik moet afvallen tot ik ook rond BMI 20 zit.
Och och, mijn vader is altijd zo blij als ik een ‘smaller koppie’ heb gekregen.
Dus dat is toch al het meest duidelijke argument dat iets niet mooi vinden omdat het ongezond is/oogt onzin is?

[Damnatio]

Ik denk dat je absoluut gelijk hebt dat een deel ook maatschappelijk ingeprent is, maar ik vind het op basis van je voorbeeld concluderen dat het DAAROM onzin is dat mensen doorgaans kenmerken geassocieerd met goede gezondheid aantrekkelijk vinden een beetje een kort door de bocht conclusie.
Daarbij, BMI is een redelijk recente uitvinding, dus ik denk dat die niet meegenomen kan worden in wat wij als mens vanuit evolutiebiologie associëren met goede gezondheid. Dat hebben we namelijk zelf bedacht, en zelf op basis van andere argumenten een afkapwaarde verzonnen.

[Kurisu]

Soort van gerelateerde impopulaire mening: ik vind dat skinny shaming (wat een kut woord) nogal aan de kant geschoven wordt. Het is niet van toepassing op de discussie die gevoerd werd en ik vind het zelf nooit van toepassing op een discussie over overgewicht en fat shaming, maar soms krijg ik op het forum het gevoel dat skinny shaming geen echt ding is en “wij ons niet aan moeten stellen”. Het zal nooit zo gezegd zijn maar zo voel ik me. En ik vind skinny shaming dus wel belangrijk. En onvergelijkbaar met fat shaming (allebei is het belangrijk en verschrikkelijk en moet het veranderen). Ik ben heel dun en hoewel ik nooit dezelfde problemen als mensen met overgewicht ga hebben (ik zal me nooit druk hoeven maken of stoelen armleuningen hebben, ik zal me nooit af hoeven vragen of iets mijn gewicht wel kan dragen, etc), en ik besef dat de maatschappij veel meer ingesteld is op mensen met een bepaald figuur waar ik zelf ook dicht bij in de buurt kom, meer dan mensen met overgewicht. Ik weet dat ik heel veel problemen niet heb.
Maar ik kan nu ook niet over straat zonder lange mouwen, omdat mijn aders heel duidelijk opspringen in de warmte. En ik wil niet gaan zwemmen, want ookal heb ik geen anorexia, ik krijg daar wel al-tijd opmerkingen over. En ik durf niet naar de huisarts, want eigenlijk gooit die al mijn klachten op “je hebt ondergewicht”. Ik maak veel te regelmatig mee dat mensen opmerkingen hebben over mijn gewicht, gezondheid, of eten. Skinny shaming kan ook een significante impact op iemands leven hebben.

Ik hoop dat dit niet te erg “White lives matter too” overkomt, zo bedoel ik het niet. Ik zit hier al een tijdje mee en nu het er toevallig over ging werd ik er weer aan herinnerd. Dit is geen reactie op de eerdere discussie en niet eens een toevoeging. Ben gewoon afzonderlijk daarvan aan het mening-hebben

[Briseis]

Ik herken dit wel voor een deel en ik durf hier soms ook niks over te zeggen omdat ik bang ben dat mensen het niet serieus nemen of dingen roepen als ‘Wees blij dat je dun bent.’ Heb toen ik jonger en echt heel smal was vragen als ‘Heb je anorexia of zo?’ en ‘Heb je honger?’ naar mijn hoofd gekregen, en ik voelde me vaak ongemakkelijk als ik ging sporten omdat ik bang was dat mensen dat zouden veroordelen.

En dan is er natuurlijk het scala aan in de samenleving gebruikte woorden en opmerkingen als ‘zij is echt plat/een plank’, ‘twee erwtjes op een plankje’ en ‘real women have curves’.

Mensen moeten gewoon echt stoppen met zich bemoeien met andermans lichaam.

[Briseis]

Beetje weer los hiervan, maar het allernaarst vond ik dat ik een vriendinnetje had met een andere bouw dan ik dat zich altijd met mij vergeleek en zich dan uitsprak over wat ze allemaal niet mooi vond aan zichzelf. Ik wilde helemaal geen verlengstuk zijn van dat beeld waar we zogenaamd allemaal aan moesten voldoen en het zorgde voor een raar soort schuldgevoel bij mij, alsof ík haar onzeker maakte en ervoor zorgde dat ze obsessief bezig was met of haar dijen niet ‘te dik’ of ‘te wit’ waren. Geen idee of iemand dit herkent of dat ik wat zij ervaarde veel te veel op mezelf betrok, maar dit was in ieder geval hoe ik me destijds voelde (als veertienjarige of zo).

[Kurisu]

Wat kut voor jou ook dat je het herkent. Kut voor iedereen die voelt alsof zij/hij zich moet shamen voor hun lichaam of zich ongemakkelijk voelt tijdens het sporten (heb ik ook), of dingen niet durven doen omdat ze bang zijn dat mensen opmerkingen maken of oordelen. En sowieso is het niet okay om het ene uiterste te verdedigen door het andere uiterste naar beneden te halen.

En trouwens voor je tweede bericht: ik herken dit heel erg. Op de middelbare school deden meerdere vriendinnen dit bij mij, ook iemand met anorexia. Ik voelde me daar zo ontzettend schuldig over, alsof ik mee hielp aan haar eetstoornis puur door te bestaan. Als mensen dit nu nog bij me doen vind ik dat ook heel kut, maar het triggert dan bij mij ook een hele feministische rant over vergelijken en de gevolgen en dat we allemaal een mens zijn met dezelfde basis en het patriachaat, etc. Dan voel ik me minder schuldig :’)

[Briseis]

Ik vind het tegelijkertijd heel fijn en heel naar om te lezen dat je dit zo herkent. Word er echt een beetje emo van, heb dit ook nooit eerder zo uitgeschreven of echt uitgedacht. Onverwerkte issues blijkbaar. :’)

[Kurisu]

Misschien omdat als je dun bent je gelukkig moet zijn daarmee en niet mag klagen want je hebt geen problemen als je dun bent

(zo voel ik me altijd over mn eigen problemen ermee. Alsof mn leven perfect is omdat ik dun ben. Alsof dun zijn gelijk staat aan geluk hebben, en dat ik me dan voel alsof ik er niets over mag zeggen) (okay het zit bij mij blijkbaar ook nogal diep)

Unrelated: ik bedenk me net dat iemand ooit zei dat ik eruit zag als een jaren 90 heroine verslaafd model (als compliment). En bedankt?!

[Topaas]

Ik heb zelf een BMI van 30+ gehad en nu al jaren iets van 20 maar vind mezelf nu veel mooier. Over het algemeen vind ik vrouwen die een gemiddeld figuur hebben (voor mij is dat alles tussen een maat xs en xl) het mooist. Zeker als eea in verhouding is en iemand goed in haar vel zit qua zelfvertrouwen en dat uitstraalt.

Dat skinnyshaming herken ik wel en ook dat er weinig over gezegd mag worden. Toen ik zoveel was afgevallen zei iemand ‘botten zijn voor honden hoor, niet voor mannen’ ik was echt in shock, hoe kómen mensen hierbij?

[LoisLane]

Ik vind het eigenlijk nogal wat dat als iemand zijn/haar mening uit, ongeacht over welk onderwerp het gaat, er gereageerd wordt met “Dat is niet jouw echte mening, dat is je opgedrongen door de maatschappij”. Uh? Laat dat gewoon aan die persoon zelf en ga niet voor een ander bepalen wat wel/geen ‘echte eigen’ mening is.

[monkeyslut]

Ik houd niet van ijskoffie

@anon39978576 come at me

[EllaFitzgerald]

Hmm er zijn altijd beleefde en aanvallende manieren om iets te verwoorden (met de woordkeus “geen echte mening” zou ik ook problemen hebben) maar moet een mening dan altijd heilig zijn? Ik vind ook dat er mag (moet?) worden gereflecteerd of en waardoor een mening is ingegeven.

[anon39978576]

Ik had meer van jou verwacht… je stelt me teleur.