Die tweede man is vast zo een die klaagt over dat vrouwen zo emotioneel en dramatisch zijn
Ah, the husband stitch
Hot take hier op het forum:
Ik vind niet zo veel mis met tone policing en doe het zelf ook.
Zit natuurlijk wel wat nuance in. POC die voor de 38.000e keer een witte man maar geduldig en braaf ‘moeten’ uitleggen waarom zijn grap wél racistisch is slaat natuurlijk nergens op. Of voorbeelden zoals hierboven van mannen die grappen maken over een extra hechting zetten na de bevalling. Pleur op.
Maar in discussies met bijvoorbeeld collega’s, vrienden of m’n partner over persoonlijke / alledaagse onderwerpen vind ik het belangrijk om gewoon als volwassenen op enigszins normale toon het gesprek te kunnen voeren. Ben zelf overigens best wel een heethoofd, vooral bij mijn partner, dus vaak zat ben ik zelf degene die uit de bocht vliegt. Ik vind het dan ook volledig terecht als je me dan afkapt of vraagt of ik m’n toon wil aanpassen. Ik heb ook zo’n collega die overal met gestrekt been in gaan. En ja sorry, maar die neem ik daardoor (onbewust?) echt minder serieus terwijl wat hij inhoudelijk zegt dat wel hout snijdt, maar de boodschap komt gewoon totaal niet meer aan.
Hmmmm oké dan is dat een nuance die inderdaad een beetje aan me voorbij is gegaan haha!
Aanleiding van m’n post is trouwens die collega. Die had weer een mail gestuurd die bol stond van botte opmerkingen en zure comebacks. Toen heb ik dus wel terug gemaild dat ik graag op normale toon word aangesproken, zonder dat ik verder op de inhoud in ging. . En oké ik heb wel meteen een afspraak voor volgende week geïnitieerd om het wel over de inhoud te hebben maar ik was nu te geïrriteerd door zijn geïrriteerdheid.
Maar juist omdat de toon zo subjectief waargenomen wordt, wordt er ook snel met tone policing gesmeten. Ben het daar op het forum in ieder geval regelmatig mee oneens.
Had ik al eens gezegd dat ik best van tuinposters hou. Niet die met boeddha’s hoor maar met mooie bloemen en romantische tafereeltjes.
Kutrobbie
‘Liefst dagboek, Vandaag had ik weer moeite met ademhalen terwijl het buiten helemaal niet zo warm was en kwam er weer een trauma naar boven dat mijn moeder niet op de normale manier kon bevallen van mij omdat de fokkers een bepaald schoonheidsideaal voor ogen hadden.’
— dagboek van geen herdershond
Ik vind die fawrynotsawry echt stom. Ook vind ik het jammer dat zo veel mensen dat volgen want dat geroddel en gespeculeer is gewoon hetzelfde als die Perez Hilton.
Zooo cringe, Kim Feenstra doet dit ook met haar baby incl de captions alsof die baby op insta zit en dan plaatst ze er zelf ook nog een reactie eronder alsof ze dat hele bericht niet al zelf had geschreven
Ja ik vind dit ook echt stom. Net als op kaarten of naambordjes enzo. Nou heb ik sowieso een zeer impopulaire mening over huisdieren (heb er helemaal niks mee, haat ook alle foto’s op social media erover en wou echt dat ik dat deel kon blokkeren van mensen online en IRL).
Enige voordeel is dat mensen het soms dan niet op hun eigen feed delen, maar de meeste doen het dan alsnog.
Overigens hou ik wel van kinderen/baby’s, maar daarvoor vind ik een eigen account ook stom, zeker als er gepraat wordt vanuit de baby. Maar ik vind het wel leuk als er kinderfoto’s gedeeld worden op het account van de ouders (zolang er geen snottebellen, vieze eetdingen of andere dingen die het kind voor lul zetten bij staan)
Ik vind zwangere vrouwen die constant klagen dat ze een periode geen biefstuk of rauwe vis mogen zulke aanstellers. Ik eet die troep al jaren niet en overleef het ook prima zonder hoor, jij wilde die baby in je buik, suck it up.
Ja je mag heus wel een beetje balen en er is een aanpassingsperiode, maar direct na je bevalling vol trots roepen dat je weer een biefstuk op hebt/mag vind ik gewoon te triest voor woorden dat dát zo’n prioriteit is voor je.
Ik kreeg na mijn bevalling heel vaak de vraag wat ik als eerste weer had gegeten. Moest ze allemaal teleurstellen met een broodje kaas want ik had geen cravings en heb niks gemist .
Ja helemaal mee eens. Ik heb meerdere vriendinnen die dat hebben voor hun hond/kat en ik weiger om die te volgen. Ik ken zelfs iemand die een Facebook account voor haar kat heeft met haar achternaam en soms tagt ze die kat in haar posts hahah
Ik heb zelf een aparte insta voor mijn hond en vind het om die reden top. Verwacht niet van vrienden dat ze het gaan volgen en op mijn eigen insta gaat het vrijwel nooit over mijn hond.
Beetje hetzelfde als mensen constant hun hele huisverbouwing, baby of andere hobby delen
Idem hier. Ik verwacht ook niet dat vrienden en familie de insta van mijn hond gaan volgen. Ik ben er mee begonnen om een soort online fotoalbum te hebben van mijn hond, niet om hem instafame te bezorgen
Bijkomend voordeel: met dat account volg ik uitsluitend andere dierenaccounts en op mijn persoonlijke account (wat vooral voor het werk is) mensen die in dezelfde sector werken. Zo blijft Instagram een beetje overzichtelijk.
even los van het onderwerp maar je naam en avatar vallen me ineens op, echt geweldig Love Yetta!
Haha, thanks! Ik vond Yetta het leukste personage uit The Nanny!
Ik heb mij lange tijd kapot lopen ergeren aan een zwangere vrouw die maar bleef zeiken dat ze geen filet americain kon eten. Er zijn zo veel alternatieven tegenwoordig, dat ik gewoon niet begreep waarom het voor haar zo’n groot probleem was. En anders noem je je kind maar Filet Americain ter nagedachtenis van die zware periode.
Ik vind het in ieder geval nog minder ergerlijk dat ze zichzelf de ouders noemen dan baasje en vrouwtje