Jaa dit heb ik ook altijd. Ik moet ook een beetje lachen om het potje met assen dat niemand van je mag meezeulen. Zou ik ook geen fijn idee vinden, niet omdat het me interesseert wat er met m’n lichaam gebeurt maar omdat ik het vervelend zou vinden als iemand daar dan zo mee bezig is.
Ik denk altijd: strooi me lekker uit ergens, proost eens in de zoveel tijd op me met een borrel. Maar goed dat werkt uiteraard voor iedereen anders, als ik dit tegen mijn vriend zeg dan krimpt hij altijd ineen. Hij wil dan weer graag begraven worden met een steen waar mensen kunnen komen.