@Westwood Ik heb veel opvallende littekens (veel operaties) en heb er echt jaren lang ontzettend mee gezeten. Als ik ga zwemmen wordt ik altijd aangestaard wegens een litteken over mijn gehele rug. Nu is het ook geen ‘mooi’ litteken maar ik zat daardoor er juist nog erger mee. De littekens heb ik nu 10 jaar en pas sinds twee jaar denk ik “het is okay, het hoort bij mij”.
Het gaat nu heel erg over mijzelf, maar ik vind jullie berichtjes heel lief.
4 likes
Ja ik kan me voorstellen dat het echt heel vervelend is als mensen staren, vooral als je je er al heel erg ongemakkelijk over voelt. littekens vertellen altijd ook een verhaal en dit is misschien heel zweverig (en dat ben ik normaal echt niet). Maar bijna in alle gevallen vertelt een litteken dat je lichaam sterk is en heeft gevochten. Fijn dat je het nu kunt zien als een onderdeel van jezelf!
7 likes
Ik vind het een goed punt dat mensen zich niet zouden moeten hoeven schamen (snap je het nog?) Vanwege reacties van anderen.
Toch blijf ik het zelf vervelend vinden, maar dat komt misschien ook omdat “er geen verhaal achter zit” bij mij zijn het “gewoon” littekens van uitslag, acne en ontstekingen aan de zenuwen
1 like
2 likes
Heel herkenbaar! Ik mis wat ribben en heb een groot litteken op mijn rug. Vind dit soort berichten dan ook lief want meestal schaam ik mij ervoor en heb ik vaak boven op de glijbaan in de wachtrij vragen gekregen wat ik voor vreemde rug heb
Oh jeetje dat klinkt heftig, een paar ribben missen! Gaat het nu okay met je? Vreselijk hoe mensen (hardop) denken… Ik vind je in ieder geval prachtig! Klinkt heel eng, maar we volgen elkaar op insta haha.
Ik heb een heftige vorm van Scoliose (vergroeiing van de wervelkolom) en ben daar een aantal keren aan geopereerd. Hoe vaker een litteken open gaat, hoe minder mooi het wordt natuurlijk. Mijn schouderblad steekt nog steeds ver uit waardoor ik een bochel heb, dus ik herken het heel erg wat je schrijft.
3 likes
Same ook grote moedervlekken en wijnvlekken vind ik mooi.
1 like
Grote moedervlekken kunnen alleen zo verdomd gevaarlijk zijn.
1 like
Ik heb 2 mega grote littekens van heup tot heup en van tussen m’n borsten tot onderaan m’n buik, na het weghalen van overtollige huid. Krijg vaak de vraag of ik niet baal van die littekens, maar ik zie ze eigenlijk niet eens meer en buiten dat herinneren ze me eraan dat ik 70 kilo ben afgevallen. Iets waar ik heel hard voor gewerkt heb en supertrots op ben.
42 likes
Dit zijn ook mijn littekens, zelfs littekens zonder verhaal zouden niet iets moeten zijn om vervelend te vinden. Ik vind acne (littekens) vaak ook wel gewoon mooi, al is het maar omdat ik mensen die niet perfect zijn net iets meer waardeer.
En ik weet niet, maar als tiener maak je geen doordachte beslissingen en mijn acne littekens hebben ook een verhaal op een of andere manier haha. Dat ik ooit een tiener zonder hersenen was, en ik impulsieve beslissingen gemaakt heb, en nu ben ik gewoon zo
Maar goed ik hoop dat je het ooit minder vervelend gaat vinden
1 like
Vind het met name vervelend dat ik niet per se gewoon wat streepjes of putjes heb maar dat mijn ogen er daardoor ook uitzien alsof ik áltijd net mijn examenweek achter de rug heb of ziek ben 
mijn donkere kringen zijn op die plekken ook diep blauw
1 like
Precies dit dacht ik gister ook.
Een vraag voor jou en de anderen met zichtbare littekens: vind je het vervelend of juist fijner als er op een normale manier gevraagd wordt hoe je aan je litteken komt?
Ik vind het zelf altijd fijn om dingen te normaliseren door er gewoon over te praten maar met zaken als littekens en handicaps weet ik nooit zo goed of mensen dat nou juist waarderen of liever hebben dat je het gewoon negeert.
Alleen voor mezelf sprekend heb ik liever dat mensen er naar vragen dan dat mensen bijvoorbeeld denken dat ik mezelf snij oid (stom toevallig ook littekens op de binnenkant van mijn polsen) of gaan staren
Ik heb laatst nog gehad dat iemand het nodig vond mij heel duidelijk drie keer van boven naar beneden te bekijken
Ik heb littekens van acne en ik heb littekens op mijn arm (waar ook voor een groot deel overheen is getatoeerd). Ik heb zelf nooit problemen ermee als ernaar wordt gevraagd en ik vertel er openlijk over, maar ik ben altijd al wel een open boek geweest.
Snap dat je dat lastig vindt!
Ik vind het persoonlijk fijner als mensen er naar vragen. Soms dan leg ik het ongewenst (vaak niet zo vriendelijk) aan mensen uit die over mij praten tegen elkaar. Dan is het “oh moet je haar nou zien, wat lelijk” heb zelfs een keer gehoord “als ik zo’n rug had, had ik mijzelf van kant gemaakt”. Ja dat komt dan wel even binnen
Maar ik vind het juist wel tof als mensen er naar vragen. Vaak zijn mensen heel ongemakkelijk, maar wel nieuwsgierig. Ik vertel er daarom ook altijd bij dat ik het tof vind dat ze het (durven) te vragen in plaats van zelf dingen in te vullen.
Ik denk dat we allemaal wel eens (onbewust) staren naar mensen die er “anders” uit zien of een handicap hebben. Dat is heel menselijk, dus ik ben ook zeker niet boos dat mensen dat bij mij doen. Dat zou ik waarschijnlijk ook doen. Maar het is anders als je nare opmerkingen maakt/wijzen/etc maar dat spreekt voor zich, lijkt me.
1 like
Ligt aan het litteken, heb bijvoorbeeld een litteken op mijn decolleté. Als ik daar vragen over krijg vind ik het eerder raar dat je m’n decolleté aan het bestuderen was dan dat je vraagt naar dat litteken.
Iemand anders vroeg aan de hand van een ander litteken of ik aangevallen was door een hond (??). Heb veel liever dat iemand vraagt hoe ik aan littekens kom dan dat iemand iets gaat bedenken.
Ik vind het zelf niet erg als mensen ernaar vragen maar dat komt ook omdat het achtergrondverhaal niet zo bijzonder is (arm gebroken als kind), kan me wel voorstellen als je onzeker bent over littekens of als de aanleiding heftiger is dat je het dan minder fijn vindt. Maarja dat weet je pas als je ernaar vraagt, daarom zou ik er zelf niet zo gauw de focus op leggen.
Ik heb mijn littekens door automutilatie en ik vind het persoonlijk niet zo fijn als mensen vragen hoe ik er aan kom want is vrij persoonlijk natuurlijk. Vooral als het iemand is die niet heel dicht bij me staat voel ik niet zo de behoefte om dat te delen, maar ja die persoon verwacht wel een antwoord.
5 likes
Ik heb liever dat het genegeerd word, maar is bij mij ook allemaal automutilatie wat ik al jaren niet meer doe, wil er zelf ook niet aan herinnerd worden (daarom is 1 arm al volledig getatoeëerd en is de andere binnenkort aan de beurt) en weet ook geen goed antwoord te geven.
Ik heb op vakantie op Kreta (toen ik eindelijk weer in korte mouwen durfde; bij mij zit heel mijn arm onder, niet alleen polsen oid) een opmerking gehad van een oud grieks vrouwtje van '‘dit doe je nu niet meer? dat is verleden tijd toch?’ (in gebrekkig Engels) al wijzend naar mijn arm (die niet getatoeëerd is). Hele vakantie daarna wel van de leg/verdrietig geweest.
2 likes