Precies dit dacht ik gister ook.
Een vraag voor jou en de anderen met zichtbare littekens: vind je het vervelend of juist fijner als er op een normale manier gevraagd wordt hoe je aan je litteken komt?
Ik vind het zelf altijd fijn om dingen te normaliseren door er gewoon over te praten maar met zaken als littekens en handicaps weet ik nooit zo goed of mensen dat nou juist waarderen of liever hebben dat je het gewoon negeert.
Alleen voor mezelf sprekend heb ik liever dat mensen er naar vragen dan dat mensen bijvoorbeeld denken dat ik mezelf snij oid (stom toevallig ook littekens op de binnenkant van mijn polsen) of gaan staren
Ik heb laatst nog gehad dat iemand het nodig vond mij heel duidelijk drie keer van boven naar beneden te bekijken
Ik heb littekens van acne en ik heb littekens op mijn arm (waar ook voor een groot deel overheen is getatoeerd). Ik heb zelf nooit problemen ermee als ernaar wordt gevraagd en ik vertel er openlijk over, maar ik ben altijd al wel een open boek geweest.
Snap dat je dat lastig vindt!
Ik vind het persoonlijk fijner als mensen er naar vragen. Soms dan leg ik het ongewenst (vaak niet zo vriendelijk) aan mensen uit die over mij praten tegen elkaar. Dan is het âoh moet je haar nou zien, wat lelijkâ heb zelfs een keer gehoord âals ik zoân rug had, had ik mijzelf van kant gemaaktâ. Ja dat komt dan wel even binnen 
Maar ik vind het juist wel tof als mensen er naar vragen. Vaak zijn mensen heel ongemakkelijk, maar wel nieuwsgierig. Ik vertel er daarom ook altijd bij dat ik het tof vind dat ze het (durven) te vragen in plaats van zelf dingen in te vullen.
Ik denk dat we allemaal wel eens (onbewust) staren naar mensen die er âandersâ uit zien of een handicap hebben. Dat is heel menselijk, dus ik ben ook zeker niet boos dat mensen dat bij mij doen. Dat zou ik waarschijnlijk ook doen. Maar het is anders als je nare opmerkingen maakt/wijzen/etc maar dat spreekt voor zich, lijkt me.
1 like
Ligt aan het litteken, heb bijvoorbeeld een litteken op mijn decolletĂ©. Als ik daar vragen over krijg vind ik het eerder raar dat je mân decolletĂ© aan het bestuderen was dan dat je vraagt naar dat litteken.
Iemand anders vroeg aan de hand van een ander litteken of ik aangevallen was door een hond (??). Heb veel liever dat iemand vraagt hoe ik aan littekens kom dan dat iemand iets gaat bedenken.
Ik vind het zelf niet erg als mensen ernaar vragen maar dat komt ook omdat het achtergrondverhaal niet zo bijzonder is (arm gebroken als kind), kan me wel voorstellen als je onzeker bent over littekens of als de aanleiding heftiger is dat je het dan minder fijn vindt. Maarja dat weet je pas als je ernaar vraagt, daarom zou ik er zelf niet zo gauw de focus op leggen.
Ik heb mijn littekens door automutilatie en ik vind het persoonlijk niet zo fijn als mensen vragen hoe ik er aan kom want is vrij persoonlijk natuurlijk. Vooral als het iemand is die niet heel dicht bij me staat voel ik niet zo de behoefte om dat te delen, maar ja die persoon verwacht wel een antwoord.
5 likes
Ik heb liever dat het genegeerd word, maar is bij mij ook allemaal automutilatie wat ik al jaren niet meer doe, wil er zelf ook niet aan herinnerd worden (daarom is 1 arm al volledig getatoeëerd en is de andere binnenkort aan de beurt) en weet ook geen goed antwoord te geven.
Ik heb op vakantie op Kreta (toen ik eindelijk weer in korte mouwen durfde; bij mij zit heel mijn arm onder, niet alleen polsen oid) een opmerking gehad van een oud grieks vrouwtje van 'âdit doe je nu niet meer? dat is verleden tijd toch?â (in gebrekkig Engels) al wijzend naar mijn arm (die niet getatoeĂ«erd is). Hele vakantie daarna wel van de leg/verdrietig geweest.
2 likes
Mijne zitten wel op een andere plek dan mân armen/polsen, dus misschien dat mensen daarom wel minder snel die associatie maken bij mij. Maar ik zeg meestal iets als âik heb het er liever niet overâ, omdat ik niet snel genoeg met een smoes ofzo kan komen, en dan hebben mensen het meestal alsnog wel door.
3 likes
Mijn dochter had een groot litteken in haar gezicht. En echt iedere wildvreemde persoon vond het nodig te zeggen dat dat zonde was, en ze zonder een mooi gezichtje zou hebben.
4 likes
Bij mij zijn het geen littekens maar vlekken en bultjes door een aandoening die ik heb. Ik heb door de opmerkingen van mensen al meer dan 10 jaar geen bikini gedragen, omdat ik er zo onzeker van wordt. Het zijn namelijk niet altijd geĂŻnteresseerde opmerkingen. Maar ook meerdere keren al lachende of afkeurende opmerkingen gehad(en dan niet van vreemden)
Mensen zijn echt klootzakken. Hoeveel opmerkingen ik vroeger heb gehad. Heb er nog steeds last van. Bah
Elkaar accepteren hoe men is of hoe men eruit ziet is nog steeds heel moeilijk.
3 likes
Volgens mij denken veel (te veel) mensen dat als je iets afwijkends hebt, je opeens publiek eigendom bent en je er wel even iets over mag opmerken. Alsof je het als persoon zelf niet weet dat je inderdaad bijvoorbeeld een puist op je neus hebt. 
@Nox inderdaad, ik kan ook wel meeschrijven over wat ik naar mijn hoofd kreeg en krijg geslingerd. Mensen zijn echt onbeschoft. Nu tatoeages grotendeels littekens bedekken is het wel minder, maar ik krijg geregeld de opmerking âwat zonde, zoân ââmooie vrouwââ en dan zoân veel/grote/zwarte tatoeageâ (of zelfs; âje kan tatoeages laten laseren tegenwoordigâ) Rot toch op, je kent me niet eens.
2 likes
Tijdens een operatie ging een plastisch chirurg de wond hechten/bijwerken/geen idee meer precies wat, ik was 13 âen wou er toch wel mooi uitzien ook in een bikini?â (litteken zit op mijn sleutelbeen). BAM allergische reactie en litteken is 5x zo groot geworden als het zou moeten. En bij elk ander ziekenhuis denken ze nog steeds âwat hebben ze gedaan johâ. Vind ik eigenlijk wel grappig, vooral omdat de reden waarom die artsen het toen nodig vonden zo dom is.
1 like
Ik hou er echt van om naar gratis âno copyrightâ songs te luisteren. Dus van die premium beats die vloggers altijd onder hun vlogs gebruiken. Daar wordt ook niet in gezongen. Heerlijkkk
7 likes
Ik vind Spinvis zo saai
18 likes
Dankjewel voor de antwoorden allemaal!
Ik bedoelde trouwens niet dat ik random mensen in de supermarkt of op het strand aanklamp van âJeetje wat heb je daar nouâ, dat zou ik zelf ook vervelend vinden en met vooral verhalen van hier ben ik me sowieso bewuster geworden van hoe moeilijk het kan zijn om je leven te leven als je op wat voor manier dan ook âandersâ for lack of a better word bent. Daarom dat ik het ook vraag!
Met collegaâs en vrienden merk ik dat er vaak open over gepraat wordt, soms is het handig om te weten als de mensen om je heen bepaalde lichamelijk ongemakken, triggers of misschien onzichtbare beperkingen hebben door littekens of wat dan ook. Ik hou er graag rekening mee als daar behoefte aan is en dat is ook de enige reden dat ik ooit vragen zou stellen.
Littekens van automutilatie vind ik vaak vrij herkenbaar en zal ik nooit over beginnen, ik vind het echt erg om te lezen hoe lomp mensen hier over doen!
7 likes
Klopt! Eigenlijk wordt alles bij mij wel snel een litteken. Ben hiervoor weleens bij een arts geweest maar er is niet zo veel aan te doen. En er speelt ook geen diabetes o.i.d. dus gewoon pech.
Zelf heb ik jarenlang eczeem in mijn gezicht gehad. Boven Ă©Ă©n oog was het knalrood tot in mijn wenkbrauw. Als ik mensen leerde kennen, zag ik ze altijd staren en dan vond ik het wel prettig als er naar gevraagd werd. Wel op een normale manier natuurlijk. Een docent vroeg heel verontwaardigd en klassikaal in de eerste les waarom ik nou oogschaduw op Ă©Ă©n oog had gesmeerd??? Dat was minder. Verder is het natuurlijk heel persoonlijk en zou ik er zelf niet snel naar vragen denk ik.
3 likes