Wij waren eerst ook zo tot een vliegreis van 24 uur…
Nee, maar rond een jaar hebben we toch wel besloten dat een kwartiertje of halfuurtje een niet-hysterisch kinderprogramma best kan. De iPad die we hebben is ook alleen voor vliegreizen. Wat ik vooral belangrijk vind is dat het geen opvoedmiddel wordt. We kijken nu na de opvang een kwartier en dan zit ik er ook gewoon bij (maar eerlijk, dan heb ik ook ff rust). Dat vind ik toch wat anders dan een kind in de wandelwagen met een telefoon in zijn handen (en dan nog, you do you hoor, maar ik ben ook lichtelijk panisch hierover).
Als ik video’s van mijn man als baby kijk stond daar de tv ook continu aan, echt verschrikkelijk. Maar zijn hersens zijn niet gefrituurd. Over de staat van die van mij durf ik niks te zeggen want ik heb ADD, haha. Maar ik heb ook wel goede herinneringen aan tv kijken. Op zaterdagochtend in pyjama Telekids kijken bijvoorbeeld.
Mijn neefjes zijn ook echt verslaafd en die zaten toen we een paar dagen met ze waren gewoon echt minstens vier uur per dag met telefoon in de handen. Terwijl er duizenden andere dingen te doen waren. Mijn jongste neefje ook met vol geluid van die YouTube shorts aan het kijken, dus een soort TikTok. Ik werd er echt helemaal gek van. Maar ook: je kunt totaal niet bijhouden wat hij te zien krijgt, terwijl hij net zes is.
Mijn punt is vooral dat ik denk dat je echt wel schermtijd kan hebben maar dat je hier duidelijk grenzen in moet aangeven. Wij houden het bijvoorbeeld bij weinig tijd, alleen op de tv en dus alleen als wij meekijken.
Ik ben trouwens ook niet heilig hoor, laatst tijdens een tantrum in een grote winkel toen ik moest afrekenen mijn telefoon gegeven zodat ik levend de winkel uit kon komen. Maar dat was echt uitzonderlijk.