Ik merk ook dat mijn zus het ook overgenomen heeft van mijn moeder en die heeft nu zelf ook kinderen. Als mijn zus een stuk taart eet zeggen de kinderen ‘dat wordt een extra rondje hardlopen’… Ik probeer daar als tante altijd tegenin te gaan, maar ik vind het zo erg dat ook die generatie er nog zo’n last van kan hebben.
2 likes
Mijn zus is net zo erg als m’n moeder. Al zette mijn moeder me niet op dieet, die noemde me vooral walrus of varken.
Mijn zus deelde laatst een gesprek met haar zoon (puberleeftijd) waarin hij zegt dat hij is afgevallen en mijn zus vervolgens zegt dat zij is aangekomen. Hij reageert daar heel lief op, maar het is zo verknipt. Ze maakt zoveel kapot bij die jongen. Ze gaan dus ook samen naar de diëtist.
En hij is echt niet dik hoor. Fors, door z’n babyvetjes maar sport echt regelmatig. Hij ziet er gezond uit, dus laat hem lekker.
4 likes
Als ik met mijn moeder ging shoppen pakte ze altijd kleding in haar smaak voor mij en zei: “ohhh dit zou ik echt dragen als ik slank was…” of “dit droeg ik toen ik slank was”.
Ik vond dat altijd zoooo irritant. Niet mijn probleem dat je je lichaam geen mooie kleding waard vind omdat je dik bent 
Op werk is het zwaar irritant…
Ik was voor een afspraak in de teamkamer van een basisschool en er was een uitgebreide traktatie/bedankje met taartjes etc van een patisserie. Ene na de andere leraar kwam binnen en helemaal verlekkerd kijken en dan iets zeggen over calorieen of aankomen of oh als ik dit eet pas ik niet in mn broek ofzo. Echt dat gejammer over zoetigheid, alsof je per se 2 maaltijden moet overslaan en alleen in t weekend mag zondigen voordat je er recht op hebt…
8 likes
Bij mij was het niet m’n moeder, maar m’n vader die opmerkingen maakte over mijn gewicht. M’n moeder was in mijn herinnering wel altijd aan het diëten, maar maakte geen opmerkingen naar mij erover. M’n vader daarentegen was echt behoorlijk lullig, en stopte er ook niet mee nadat ik dat meerdere malen had gevraagd. Op gegeven moment heb ik maar tegen m’n moeder heb gezegd dat zij met hem erover in gesprek moest gaan, en dat ik nooit meer naar huis zou komen (ik woonde net op kamers) als hij niet stopte.
7 likes
Lekker realistische visie op ouderschap dit 
2 likes
Een van mijn vroegste herinneringen over diëten is mijn lerares van groep twee die altijd aan de shakes was om af te vallen.
Best bizar eigenlijk dat ik dat gewoon onthouden heb.
4 likes
Omg net als mijn groep 3 juf die de hele dag aan de shakes en repen zat en ook aan de klas ging vertellen dat ze ging diëten. En mij steeds dik noemde terwijl ik 6 was 
Oh en net als @Kiwi werd ik in groep 5/6 naar de diëtiste gestuurd. Mevrouw kon niks geks bedenken in mijn eetpatroon (ik moest eetdagboeken bijhouden) en toen werd ik naar de dokter gestuurd om bloed te prikken om te kijken of ik een ziekte had. Nou die had ik niet. Achteraf bleek het probleem dat ik in tegenstelling tot anderen gewoon niet in de lengte groeide (viel blijkbaar niemand op dat ik 2 koppen kleiner bleef). Toen ik een paar jaar later een groeispurt kreeg was dat hele diëtistgedoe en meermaals bloedprikken (want och och wat is er met ons baronneke aan de hand) eindelijk klaar en toen dacht iedereen dat het probleem was opgelost. Spoiler: dat was het niet want inmiddels zwaar verstoorde relatie met eten.
5 likes
Mijn moeder begon het diëten (Sonja) toen mijn zus vroeg of ze mee wilde doen, en ik moest van mijn moeder ook een beetje mee doen. Ik was 12 volgens mij.
Maar mijn fucked up relatie met mijn lichaam kwam vooral omdat ik in groep 7 naar de dietiste werd gestuurd. Ik had een gezond gewicht (achteraf gehoord) maar hierdoor dacht ik dus dat ik te dik was en moest afvallen (ik zat in een groepje met leeftijdsgenoten waarbij afvallen het doel was). Blijkbaar was het voor mij de bedoeling om te stimuleren meer/gevarieerder te eten omdat ik een enorme picky eater was/ben (ARFID blijkt nu).
Er is nooit tegen mij gezegd dat ik daarheen moest omdat ik zo weinig lustte, ook niet omdat ik te zwaar was. Maar dat was voor mij het meest logische.
Ik zat in de klas met allemaal superdunne meisjes en ik was de enige met beginnende borsten en geen superplatte buik. En daar moesten natuurlijk wel eens opmerkingen over gemaakt worden.
3 likes
Mijn moeder was ook altijd eeuwig op dieet en gefocust op mijn gewicht.
Nam onlangs een oud boek mee van thuis en er viel een knipsel uit van de Flair, met een dieet dat als bladwijzer was gebruikt. Er staat geen jaar bij, maar moet haast late 90s of ear 00s zijn. Echt shocking. Ik zet m voor de zekerheid in spoiler.
7 likes
TIEN PISTACHENOTEN als tussendoortje koekoek!!!
17 likes
Het is net alsof die maaltijden met ene generator zijn gemaakt:
In de ochtend 3 teentjes knoflook een Zeeuwse bollus en een augurk.
34 likes
Avondeten; 2 aardappelen en thee
16 likes
Naast dat het dieet lachwekkend weinig is klinkt het ook gewoon goor?
12 likes
Ja wat is dit voor random combi aan luxe voedingsmiddelen? En tussendoortje: thee met citroen. Wauw echt een verwennerij!
14 likes
Hoho én zoetmiddel hè? What a treat!
2 likes
Wat een gare combinaties ook. Kalfslapje artisjokken en 5 gedroogde abrikozen. Zo random?! Of gaan die smaken goed samen ofzo, als ik dat op een menukaart zag staan 
11 likes
of als er een keer iets lekkers is, zoals taart bijvoorbeeld, en daar wordt dan naar verwezen als ‘een caloriebom’ ik haat dat woord zo erg 
3 likes
Jaren geleden las ik in de Libelle van mijn moeder dat walnoten gezond zijn voor je en dat je best elke dag een handje vol eet. Maar ze waren wel calorierijk dus moest je je dieet aanpassen en iets anders laten vallen. Anders ging je zoveel bijkomen op zo veel tijd…
2 likes
En dat handjevol was ook altijd een leugen, want kwam niet op 2,5 walnoot ofzo. En ik heb echt geen overdreven grote handen.
1 like