Hier ben ik het wel mee eens, maar een foto van het vasthouden van de hand van de overledene in zijn/haar laatste momenten of net na het overlijden vind ik wel echt extreem. Deel dan een mooie foto (van jullie samen), of een liedje dat veel betekent voor jou of betekende voor diegene.
2 likes
Ik vind wel dat het er aan ligt op wat voor manier je het doet. Ik heb een collega die ongeveer 8 jaar geleden haar dochter van 25 verloren is. Dat is natuurlijk het meest erge dat je als ouder kan overkomen. Maar iedere week zet zij iets over haar dochter op Facebook. Fotoâs van het graf, verhalen over hoe moeilijk zij het heeft, fotoâs. van dochter etc. En ze verwacht likes en steunende berichten. Ze heeft zelfs een keer een collega erop aangesproken dat diegene nooit iets ervan liked. Ik vind op zoân manier wel te ver gaan. Ik vind het prima wanneer je op speciale momenten iets post. Maar iedere week en dan nog reacties verwacht gaat mij te ver.
3 likes
Ik vind dat euthanasie makkelijker moet worden, ook als er daardoor meer âfoutenâ voorkomen (ja, ook als dat toevallig zou gebeuren bij iemand die mij dierbaar is). Er is zo ongelofelijk veel leed waarvan een deel voorkomen kan worden.
32 likes
In mijn ogen zou dit een hele populaire mening moeten zijn juist. Snap je laatste zin heel goed 
1 like
@DoornRoosje @Berlijn
Maar vinden jullie het niet een eng idee dat het normaal wordt om iemand te doden zeg maar? Dat wij dat gaan bepalen met zân allen? Ik ben best wel bang dat de grens dan steeds verder verschuift.
1 like
Ja je hebt gelijk; het is niet zo dat we over het leven van een ander gaan bepalen.
Ik ben alleen altijd wat huiverig voor dit soort kwesties over leven en dood. Ik kan het niet goed uitleggen, maar het voelt zo âgrootâ ofzo. Te groot om over te beslissen bijna.
1 like
Zo mee eens!
Ook omdat bij dieren (ja dieren zijn geen mensen weet ik weet ik), vaak gekozen wordt voor wat het beste is voor het dier (vaak inslapen) i.p.v. nog een keer opereren, nog een keer medicijnen, nog een keer dit etc. Iedereen snapt dat een hond of kat met kanker niet altijd wordt geopereerd. Want het beestje heeft een mooi leven gehad en laten we hem maar uit zijn lijden verlossen. Waarom kan dat bij mensen niet? En moet er altijd maar nog een keer geprobeerd worden, en nog een keer opereren. Laat sommige mensen ook niet meer lijden en verlos ze van een hoop extra ellende. Ook al doet loslaten en afscheid nemen nog zon pijn.
13 likes
Maar bij mensen wordt het ook zo bekeken? Valt er meer uit te halen dan dat het kost, in het geval van medicijnen/operatie. Wat levert het op (in levensvreugde, jaren) vs wat kost het (bijwerkingen, kosten ook). Wanneer het dan uitslaat naar het kost te veel, dan wordt er ook besloten om niet (meer) te behandelen. En gelukkig hebben we bij mensen dan iets als zelfbeschikking in plaats van dat een ander dat moet beslissen over iemand zoals er wel bij dieren wordt beslist. Bij dieren kun je hun niet om hun mening vragen en weet je ook niet precies hoe het zit met pijn en wat een operatie/behandeling eventueel oplevert. Daar slaat dan sneller/vaker de balans uit naar âteveelâ kosten. (daarbij heb je nog dat veel mensen het van de gekke vinden om een operatie van duizenden euroâs te betalen voor een huisdier, daarom worden dieren ook redelijk snel ingeslapen omdat mensen het geld niet hebben voor een dure behandeling).
2 likes
Ja oké nee dat snap ik ook, en idd mijn bericht is heel zwart wit. Ik begrijp dat het wet technisch niet 123 te regelen valt idd! En qua weigeren van een operatie beslis je nog altijd zelf, maar met de keus om niet te opereren los je het lijden nog niet altijd op. Dan is het helaas nog heel veel geregel als je dan toch uit het leven wil stappen wat soms een oneerlijke strijd is in mijn ogen.
@ellegirltalk
Jaa klopt wat je zegt idd, maar net zoals ik hierboven al zeg is helaas dan nog steeds niet 123 de keus gemaakt of in ieder geval in werking stellen van de euthanasie.
En idd mijn bericht is heel zwart wit en dieren kunnen idd niet zelf kiezen en mensen wel. Maar ik vind het gewoon zo jammer dat een mens in het leven heel veel zelf kan uitmaken maar niet altijd kan of mag bepalen hoe zijn of haar leven âmenselijkâ eindigt. En dit is ook niet iets wat natuurlijk meteen geregeld of opgelost kan worden natuurlijk
Ik ben het eigenlijk ook gewoon helemaal met jullie eens, maar gevoelsmatig blijf ik huiverig dat de grens hierin steeds verder verlegd wordt.
Misschien heeft dat bij mij ook te maken met een ervaring waarbij iemand in mijn omgeving heel makkelijk is laten gaan omdat hij ooit, toen hij nog gezond was, had gezegd: â liever dood dan een kasplantje.â Terwijl ik vermoed dat hij eigenlijk toch wilde blijven leven op het moment dat ze hem lieten doodgaan.
Als iemand Ă©cht bij zijn volle verstand zegt: ik wil er nĂș mee stoppen, dan is het wel anders. Maar zoals ik al zei ben ik wel bang dat we op deze manier steeds een stap verder gaan hierin.
1 like
Nee je hebt gelijk, en als ik hier in de politiek over zou discussieren zou ik dit ook niet als geldig argument gebruiken. En zoals ik al zei: ik ben het in principe met jullie eens, maar ik blijf wel huiverig voor waar het allemaal naar toe gaat. En dat gevoel zet ik niet zo maar âuit.â
Dat laatste wat je zegt, dat een ongecontroleerde kettingreactie niet zal gebeuren, ben ik het niet mee eens. Dan kun je niet zeker weten. Wat ik nu ga zeggen is ook weer een vergelijking die ik waarschijnlijk niet mag gebruiken, maar de jodenvervolging begon ook niet meteen met de holocaust. Zulke dingen gebeuren omdat grenzen verschuiven.
Maar aan de andere kant gaan we ook veel verder in het in leven houden van mensen? In coma houden, kunstmatige beademing, allerlei levensverlengende ingrepen. Het is een spectrum die volgens mij aan beide kanten wel uitgebreid wordt, zowel de mogelijkheden voor euthanasie als die voor levensverlengende opties
1 like
Een paar jaar geleden was toch zoân rare discussie over het â zelfmoordpoederâ dat niet genoemd mocht worden. Die mensen hadden toch helemaal uitgewerkt hoe ze dat gingen â aanbiedenâ. Via zoân vereniging ofzo. Dat moeten we toch niet willen!
1 like
Ik heb het idee dat we in Nederland juist steeds minder doen? Zeker vergeleken met het buitenland.
In mijn ziekenhuis spreken we voor mijn gevoel bij 80% van de mensen boven de 65 die worden opgenomen (in samenspraak) af dat ze niet meer gereanimeerd, geintubeerd of gedialyseerd worden, omdat we denken dat de uitkomst daarvan niet meer bevredigend genoeg is voor hen. âVroegerâ lag onze IC altijd stampvol met mensen die al maanden aan de beademing lagen, voortschrijdend inzicht heeft ons doen inzien dat je dat bij een gezonde jongere nog wel kan doen, maar iemand van 70 komt daarna nooit meer in een zelfstandige situatie terecht, dus vragen we ons veel eerder af of dat allemaal nog wel wenselijk is.
Nederland staat bekend om record-lage operatiecijfers voor allerlei aandoeningen, omdat wij geloven dat opereren of behandelen niet altijd de beste keuze is. Een gebroken ruggenwervel wordt in Nederland vrijwel altijd met rust en een corset behandeld, in Oostenrijk heb je 4 schroeven en 2 stalen pennen in je rug voor je met je ogen geknipperd hebt, en de uitkomsten daarvan zijn niet beter (maar het is uiteraard wel veel duurder). Nog een treffend voorbeeld: er is in Nederland een DBC (een code waarvoor het ziekenhuis betaald krijgt) voor âgoed gesprek, geen operatieâ, omdat chirurgen zo vaak een goed gesprek hebben met de patiĂ«nt en vervolgens samen besluiten niet te opereren, en dan kregen ze voorheen niet betaald.
15 likes
In België legt de onderzoeksgroep voor euthanasie af en toe een rapport voor aan het parlement, maar in de 15 jaar dat die wet al bestaat hebben ze al 7 rapporten met onderzoek/aanbevelingen/⊠doorgegeven maar de wet is nog nooit herzien.
Vond dit verder ook een interessant artikel: https://www.bruzz.be/samenleving/euthanasie-expert-wim-distelmans-niemand-gaat-dood-voor-zijn-plezier-2018-02-01
Maar ik vraag me dan af: hoezo is het leven niet meer goed genoeg als je niet meer in een zelfstandige situatie zit? Kun je dan niet meer genieten van je (klein)kinderen of van andere dingen in het leven? Ik snap dat t van tevoren heel erg lijkt allemaal als je nog vol in het leven zit, maar je hebt echt maar Ă©Ă©n leven dus je kunt niet meer terug, en mensen zijn vaak flexibeler dan ze van tevoren denken.
Dit is misschien een hele andere discussie hoor, want ik kan echt niet oordelen over mensen die veel pijn hebben en terminaal ziek zijn, maar ik denk echt dat veel mensen van tevoren te makkelijk zeggen dat ze er liever mee stoppen dan dat ze met een bepaalde beperking leven.
2 likes
Ik denk dat bij ons in dat laatste het verschil zit. Als ik me voorstel dat ik meekrijg dat ze me dood zullen laten gaan terwijl ik dat niet wil, dan kan ik wel gek van angst worden als ik me inbeeld hoe dat moet voelen. Voor mij is dat dus niet de veilige optie.
Wow je hebt gelijk. Ik heb er inderdaad nog nooit zo over nagedacht, vanuit het perspectief van de mensen die dat dan moeten gaan uitvoeren. Bedankt voor je input, stof om over na te denken!
3 likes
Ik vind zelf dat de wetgeving rondom euthanasie in nederland al best soepel is. Mijn opa bijvoorbeeld wilde na het (plotselinge) overlijden van mijn oma niet meer verder. Was lichamelijk en geestelijk wat aan het aftakelen, maar zeker niet terminaal/op het einde/uitzichtloos lijden (ja misschien lijden mbt verdriet) en zijn euthanasieprocedure was vrij snel rond. Zou het niet graag nog makkelijker dan dit zien worden persoonlijk.
2 likes
Precies wat jij zegt ben ik ook bang voor: wat nou als die grens echt opschuift? En mensen als Viooltjes er op aangekeken worden dat zij dat niet willen doen en steeds meer onder druk komen te staan? Ik weet dat het weer een hellend vlak is, maar ik wil niet in een wereld leven waar het normaal is om te doden. (Leuk verwoord zo, al zeg ik het zelfđ ), en je je moet verantwoorden als je daar niet aan meedoet.
Je ziet nu ook al met de NIPT test dat de grens van een kindje met een beperking geboren laten worden steeds verder verschuift, en ik ben bang dat dat hiermee ook het geval is.