Maar aan de andere kant gaan we ook veel verder in het in leven houden van mensen? In coma houden, kunstmatige beademing, allerlei levensverlengende ingrepen. Het is een spectrum die volgens mij aan beide kanten wel uitgebreid wordt, zowel de mogelijkheden voor euthanasie als die voor levensverlengende opties
Een paar jaar geleden was toch zo’n rare discussie over het “ zelfmoordpoeder” dat niet genoemd mocht worden. Die mensen hadden toch helemaal uitgewerkt hoe ze dat gingen “ aanbieden”. Via zo’n vereniging ofzo. Dat moeten we toch niet willen!
Ik heb het idee dat we in Nederland juist steeds minder doen? Zeker vergeleken met het buitenland.
In mijn ziekenhuis spreken we voor mijn gevoel bij 80% van de mensen boven de 65 die worden opgenomen (in samenspraak) af dat ze niet meer gereanimeerd, geintubeerd of gedialyseerd worden, omdat we denken dat de uitkomst daarvan niet meer bevredigend genoeg is voor hen. ‘Vroeger’ lag onze IC altijd stampvol met mensen die al maanden aan de beademing lagen, voortschrijdend inzicht heeft ons doen inzien dat je dat bij een gezonde jongere nog wel kan doen, maar iemand van 70 komt daarna nooit meer in een zelfstandige situatie terecht, dus vragen we ons veel eerder af of dat allemaal nog wel wenselijk is.
Nederland staat bekend om record-lage operatiecijfers voor allerlei aandoeningen, omdat wij geloven dat opereren of behandelen niet altijd de beste keuze is. Een gebroken ruggenwervel wordt in Nederland vrijwel altijd met rust en een corset behandeld, in Oostenrijk heb je 4 schroeven en 2 stalen pennen in je rug voor je met je ogen geknipperd hebt, en de uitkomsten daarvan zijn niet beter (maar het is uiteraard wel veel duurder). Nog een treffend voorbeeld: er is in Nederland een DBC (een code waarvoor het ziekenhuis betaald krijgt) voor ‘goed gesprek, geen operatie’, omdat chirurgen zo vaak een goed gesprek hebben met de patiënt en vervolgens samen besluiten niet te opereren, en dan kregen ze voorheen niet betaald.
In België legt de onderzoeksgroep voor euthanasie af en toe een rapport voor aan het parlement, maar in de 15 jaar dat die wet al bestaat hebben ze al 7 rapporten met onderzoek/aanbevelingen/… doorgegeven maar de wet is nog nooit herzien.
Vond dit verder ook een interessant artikel: https://www.bruzz.be/samenleving/euthanasie-expert-wim-distelmans-niemand-gaat-dood-voor-zijn-plezier-2018-02-01
Maar ik vraag me dan af: hoezo is het leven niet meer goed genoeg als je niet meer in een zelfstandige situatie zit? Kun je dan niet meer genieten van je (klein)kinderen of van andere dingen in het leven? Ik snap dat t van tevoren heel erg lijkt allemaal als je nog vol in het leven zit, maar je hebt echt maar één leven dus je kunt niet meer terug, en mensen zijn vaak flexibeler dan ze van tevoren denken.
Dit is misschien een hele andere discussie hoor, want ik kan echt niet oordelen over mensen die veel pijn hebben en terminaal ziek zijn, maar ik denk echt dat veel mensen van tevoren te makkelijk zeggen dat ze er liever mee stoppen dan dat ze met een bepaalde beperking leven.
Ik denk dat bij ons in dat laatste het verschil zit. Als ik me voorstel dat ik meekrijg dat ze me dood zullen laten gaan terwijl ik dat niet wil, dan kan ik wel gek van angst worden als ik me inbeeld hoe dat moet voelen. Voor mij is dat dus niet de veilige optie.
Wow je hebt gelijk. Ik heb er inderdaad nog nooit zo over nagedacht, vanuit het perspectief van de mensen die dat dan moeten gaan uitvoeren. Bedankt voor je input, stof om over na te denken!
Ik vind zelf dat de wetgeving rondom euthanasie in nederland al best soepel is. Mijn opa bijvoorbeeld wilde na het (plotselinge) overlijden van mijn oma niet meer verder. Was lichamelijk en geestelijk wat aan het aftakelen, maar zeker niet terminaal/op het einde/uitzichtloos lijden (ja misschien lijden mbt verdriet) en zijn euthanasieprocedure was vrij snel rond. Zou het niet graag nog makkelijker dan dit zien worden persoonlijk.
Precies wat jij zegt ben ik ook bang voor: wat nou als die grens echt opschuift? En mensen als Viooltjes er op aangekeken worden dat zij dat niet willen doen en steeds meer onder druk komen te staan? Ik weet dat het weer een hellend vlak is, maar ik wil niet in een wereld leven waar het normaal is om te doden. (Leuk verwoord zo, al zeg ik het zelf😅), en je je moet verantwoorden als je daar niet aan meedoet.
Je ziet nu ook al met de NIPT test dat de grens van een kindje met een beperking geboren laten worden steeds verder verschuift, en ik ben bang dat dat hiermee ook het geval is.
Nee dat klopt hoor, maar ik bedoel dat het eerst normaal was dat een kindje met een beperking wel gewoon geboren werd. Nu zijn ouders die er bewust voor kiezen om een kindje met een beperking geboren te laten worden eerder uitzondering dan regel. Dus in die zin verschuift de grens dat er steeds “lichter” over wordt gedacht om een zwangerschap af te breken. Hiermee wil ik overigens absoluut niet oordelen over mensen die dat gedaan hebben, of zeggen dat het een gemakkelijke keuze is hoor.
En zoals ik ook eerder zei: ik weet niet of ik hier tegen of voor ben, net zoals bij een andere euthanasiewetgeving, maar ik ben wel bang dat we er uiteindelijk wel te makkelijk over gaan denken. Alsof het leven niks is, of dat het leven alleen wat waard is als alles op rolletjes loopt.(heel zwart-wit gezegd).
Ja klopt: dit heb ik te zwart-/wit verwoord en is op eigen ervaringen gebaseerd en niet op feiten, maar ik wil vooral tot uitdrukking brengen dat ik bang ben dat het te gemakkelijk voor mensen wordt om te beslissen over leven en dood. En ik denk dat veel mensen onderschatten hoe snel kleine stappen escaleren tot veranderingen die we eigenlijk niet willen.
Ik vind ijs vaak echt niet lekker
Allerlei soorten ijs gewoon niet
Hahaha love dit random bericht middenin deze (overigens heel interessante en prettig te lezen!) discussie.
Ja, ik wilde ook even alle discussiedeelnemers complimenten geven voor de goed te volgen en respectvolle discussie heel cool!
Same!
Vind het ook zo saai als in een restaurant overal ijs bij zit; ik hou echt niet van warme appeltaart en dan superkoud ijs, Ik snap die combi niet zo. Soms eet ik wel schepijs in de zomer, maar ik eet nooit het hoorntje op, dat vind ik zo smakeloos: daarom eet ik ook geen Cornetto’s.
Maar mijn impopulaire mening: ik vind toetjes echt onnodig. Niet vies per se, maar ik snap niet dat ik na een hele maaltijd nog een hele zoete maaltijd op moet. Ik zit erna altijd ramvol en meestal is het veel te zoet. Denk dat ik misschien 1x per maand een toetje eet.
Ja haha, ik snap ook niet waarom mensen standaard na het eten nog een bord suiker nemen? Ik let helemaal niet op mijn figuur, maar zoiets is toch wel het allermakkelijkste. Eigenlijk is toch ook het doel dat je lekker vol zit na het eten?
Bij uiteten kán het soms nog wel lekker zijn, maar thuis zo’n bak vla weghakken snap ik helemaal niet haha.
Yes! Wou dat het geaccepteerder was om twee voorgerechten na elkaar te doen en dan je hoofd. Volgens mij doen ze dat in Italië wel eens? (@anon24802271 dit weet jij vast) met eerst een voorgerecht, dan bv pasta en dan een hoofdgerecht? Vind ik veel fijner, want love eten alleen liever geen toetjes.
Love gebak trouwens, maar liever in de middag dan of een tijd na het eten.
Ik hou echt niet van toetjes. Heeft zelf een paar keer discussies opgeleverd in een restaurant. Want dan wilde diegene waarmee ik was een toetje, maar alleen als ik ook nam. En dan maar blijven pushen dat ik ook moet nemen. Gelukkig heb ik geen contact meer met dat mens.
Ik vind toetje trouwens ook echt een heel stom woord.
Hm nou ik wou dat het geaccepteerder was om 2 toetjes te bestellen. Laf alle toetjes elke dag, kom niet aan mijn toetjes.
Beginnen met een toetje en eindigen met een toetje!