Ik vind vriendinnen groepen helemaal niet leuk, ik zou dan echt een groepsdruk voelen en heb altijd het idee dat iedereen overal elkaar zeikt. Vroeger leek het mij geweldig vriendinnen groepen maar nu zou ik er echt niet aan moeten denken. Ik heb een aantal goede vriendinnen, individuele vriendinnen en die zijn mij zo dierbaar. Gisteren was ik bij een hele goede vriendin en dan hebben we echt tijd voor elkaar in plaats van in een groep of haar moeten delen.
34 likes
Een paar mensen in mijn omgeving die eerst oppervlakkig met elkaar omgingen zijn sinds een jaar een vriendinnengroep, en ze zijn inmiddels onuitstaanbaar geworden. Ze gedragen zich echt als een kliekje ipv als individuele personen, en lijken vooral karaktereigenschappen over te nemen van de minst prettige leden van het groepje. Echt jammer. Ze zitten wel in een leeftijdscategorie onder de mijne, maar ik had niet verwacht dat dit gedrag op die leeftijd (tussen de 20 en 24 jaar) nog zou ontstaan. Ze passen eigenlijk niet eens goed bij elkaar, dus ik denk dat er allerlei spanningen hangen. Kan me niet voorstellen dat ze zich niet voortdurend aan elkaar ergeren op die kleffe vakanties waar ze steeds over opscheppen. Ik zie deze mensen regelmatig dus het zit hoog, sorry hahaha
5 likes
AMEN!!
1 like
heb een tijdje deel uitgemaakt van een vriendinnen/vriendengroep, elk weekend samen dingen doen, het ene weekend hier het ene weekend daar, altijd samen stappen, dan had die het weer met die gedaan, dan had die weer een nieuwe vriend/vriendin en kwam er weer iemand bij de vriendengroep, dan was er weer drama tussen die en was er een feestje en mocht iemand niet komen omdat die het met de vriend had gedaan van een ander meisje. uiteindelijk ben ik langzaamaan veel minder vaak op verjaardagen gekomen, minder uitgegaan, een paar x afgezegd en zo ben ik langzaamaan verdwenen uit ‘’ de vriendengroep’’ en i love it. Nooit meer zoiets, wat een gedoe altijd, die groepsapps bijhouden, alles bijhouden. Vond het echt vermoeiend en al dat geklets en geroddel idd. ik ben ook heel blij met mn individuele vrienden en vriendinnen waar ik echt tijd voor maak idd. Super fijn 
13 likes
Daarom ben je ook een van mijn beste vriendinnen
1 like
1 like
ja ik heb ook echt ruzies gehad om niets, omdat ik omging met iemand die het met de vriend van een ander meisje had gedaan had ik direct haar kant gekozen. oh my god wat triest eigenlijk allemaal. zo blij dat ik daar vanaf ben. wil mij gewoon alleen richten op de mensen die me energie geven en waar ik het oprecht leuk mee heb, anders vind ik een ‘‘vriendschap’’ het niet meer waard.
2 likes
Ik vond zo’n vriendinnengroepen ook een regelrechte nachtmerrie maar had het altijd geromantiseerd omdat ik voornamelijk als tiener/jonge twintiger bevriend was met veel jongens en enkele, losse vriendinnen had. Dus nadat ik op een verjaardag van een vriendin werd ingelijfd in haar vriendinnengroepje vond ik dat voor even wel leuk, maar ik begon al gauw de nadelen te voelen. Ik vond het nogal verstikkend zo’n drukke whatsappgroep met veel veel geroddel en voor mijn gevoel vijandige opmerkingen als niet alle neuzen dezelfde kant op stonden. Alsof mijn manier van leven toch niet in hun plaatje paste. Mijn uiteenlopende interesses waren voor hen denk ik toch too much. Uiteindelijk verwaterde alles redelijk snel omdat velen van hen gauw zwanger werden en het alleen nog maar daarover ging. (Ik heb wel vriendinnen met kinderen maar die zijn qua gespreksonderwerpen/interesses/dingen doen meer allround (én moeder, én werken, een sociaal leven/hobbies etc.)? Later zag ik foto’s van een babyshower en toen kon ik er achteraf wel om lachen om het idee dat ik serieus dacht dat ik er echt bij hoorde, terwijl zij allen dezelfde types waren.
2 likes
Ik ben al meer dan 15 jaar samen met mijn man, maar ik heb me nooit echt gemengd in zijn vriendengroep. Zeker in het begin ging ik zelden mee naar verjaardagen e.d. en ik heb nog steeds amper contact met de andere vriendinnen/vrouwen van mijn mans vrienden. Dus je hoeft niet helemaal ‘verstrikt’ te raken in je partners vriendengroep!
5 likes
Maar wat is het verschil tussen “elkaar in combinatie met elkaar zien” vs een groep?
1 like
Ah oke, mijn vriendengroep is ook zo (veel een-op-een of in kleinere groepjes afspreken) maar ik zou ons toch wel echt een groep noemen denk ik! Gewoon een club mensen die elkaar mag en in welke formatie dan ook dingen met elkaar doet
1 like
Wat herkenbaar. Groepen en alle isseus die erbij komen kijken. Ik heb meerdere keren in een groep gezeten en ben uit allemaal gestapt, omdat mijn hoofd al dat gedoe niet aankon.
1 like
Ik vind vriendengroepen juist fijn. Ik vind het meestal leuker om met een groep dingen te ondernemen (festivals, weekenden weg, etc). En in een groep heb je dan verschillende mensen waarmee je op verschillende niveau’s matcht. Sommigen zijn top om mee te stappen, anderen om kunst- en cultuurdingen mee te doen, sommigen om diepe gesprekken mee te voeren, anderen om maatschappelijke discussies mee te voeren, etc.
10 likes
Ik word zo ongemakkelijk van kinderen die hun ouders U noemen. Ik vind het zo geforceerd en afstandelijk.
76 likes
Ik vind dat bij opa’s en oma’s ook al eigenlijk
34 likes
Jaa daar kan ik het nog wel begrijpen ofzo. Ligt er ook aan hoe ze zijn . Maar meestal zijn het niet de opa’s en oma’s die met U aangesproken willen worden maar die ouders die dat opdringen. Maar ok opa’s en oma’s zijn oud en respect en al die dingen.
Ik noem mijn ouders ook u. Voelt soms afstandelijk, maar ik kan zelf echt geen jij zeggen, al heb ik geen mening over mensen die hun ouders wel “jij” noemen. Ik ken echter ook een meisje die haar moeder echt bij haar voornaam noemt en dat vind ik dan wel weer vrij belachelijk.
1 like
Vind mezelf niet vrij belachelijk, maar wel benieuwd waarom jij dat wel vindt
12 likes
Ik moet eerlijk bekennen dat dat voor mij wel het een en ander in een ander perspectief zet, omdat ik jou niet over vindt komen als belachelijk persoon (ik bedoelde dat ook verder niet hoor). Voor mijzelf persoonlijk zou ik het respectloos vinden om mijn ouders bij hun voornaam te noemen. Daarmee zeg ik verder niet dat dat voor jou ook het geval is, maar ik denk dat ik wel strenger ben opgevoed dan de meeste mensen om mij heen en daarom is het voor mij zoooooo een “vreemde” beleving om zoiets mee te maken, haha. Maar noem je je ouders systematisch bij hun naam, of gewoon soms voor de grap?
Jaa snap ik wel als je zo bent opgegroeit/opgevoed. Ik vind trouwens in deze situatie niet de kinderen ‘raar’ of wat dan ook. Maar ik zou het als ik moeder zou zijn gek vinden als mn eigen vlees en bloed me U zou noemen.
Maar goed het heeft met meer dingen te maken( cultuur enzo)
En dat bij de voornaam noemen mijn moeder heet Liesbeth en ik noem haar alleen zo als ik dr wil plagen. En dan ook op die ramses shaffy meme manier hehehe
7 likes