Nee eigenlijk meestal wel, tenzij ik iets wil zoals de auto, dan zeg ik papa of mama (op zo’n zeurstem).
Maar zij hebben me ook geleerd dat ik hen bij hun voornaam mag noemen. Mijn broer en zus doen het ook.
Doe het trouwens niet altijd, wissel er denk ik ik af. Maar ik vind het een niet gekker dan het ander. En in gesprekken naar anderen heb ik mezelf wel aangeleerd ze bij hun rol en niet hun naam te noemen zegmaar 
3 likes
Het is toch maar net wat je is aangeleerd. In de meeste gevallen iig. Om dat dan belachelijk te noemen… pap of mam zeggen buitenshuis was laatst ook al een ding. Verbaast me echt, t is toch maar net wat je kent.
Edit: tuurlijk mag iedereen er wat van vinden maar vind ‘belachelijk’ beetje nodeloos beledigend of veroordelend merk ik.
3 likes
@anon39978576 @Kusjessoldaat @Lort Het was inderdaad nogal heftig om het belachelijk te noemen, mijn excuus! IK kom inderdaad uit een cultuur waar respect tonen naar je ouders nog heel erg vanuit een hierarchische manier is (en je zelfs je oma en opa eigenlijk de hand kust), dus het was voor mij een vrij gekke gewaarwording.
5 likes
Dankjewel voor de uitleg. Voor mij heeft het niet met respect te maken, dus wel goed om te lezen dat daar mogelijk het verschil in zit. Ik respecteer mijn ouders enorm, voor mij staat dat los van naam of mam/pap zeggen. Dit voelt voor mij als waardevol. Daar kwam mijn reactie ook uit voort denk ik!
4 likes
Even voor er een mega discussie ontstaat. Ik heb vooral vaak mensen heel overdreven U of voornaam of wat dan ook tegen hun ouders horen zeggen. Dan denk ik ja als het voor jou niet natuurlijk voelt bespreek het met je ouders en doe wat goed voelt.
1 like
Ik vind dit ook wel interessant om te lezen, hoe iedereen dat op een andere manier invult en dat het een natuurlijk het ander niet uitsluit!
1 like
Mijn ouders hebben ook ooit geprobeerd mij hen bij hun voornamen te laten noemen, toen ik een jaar of twee was, weet nog steeds niet wat de redenatie erachter was eigenlijk, en het werkte ook niet, ging heel snel weer over naar papa en mama. Enige momenten dat ik ze bij de voornaam noem is als ik aandacht nodig heb op drukke familiefeestjes waar iedereen door elkaar heenkakelt 
1 like
Ik heb dit ook heel erg. Ik moet ook de gehele dag op mijn werk tegen mensen u zeggen en ik heb in principe niks met al die mensen. Daardoor staat ‘u’ zeggen voor mij niet echt voor respect tonen. (Al heb ik wel gewoon respect voor de mensen die ik spreek via mijn werk, maar ik ken ze totaal niet)
1 like
Wij ontweken het altijd om mijn opa en oma met hun voornaam of jij aan te spreken en daardoor spraken we altijd een beetje in de 3e persoon tegen ze? Heel raar. Als ik aan mijn opa vroeg of hij nog wat wilde drinken zei ik ‘wil opa nog wat drinken?’ En mijn moeder deed dit ook, maar dan met papa of mama 
14 likes
Ik spreek mijn ooms, tantes en schoonouders met u aan. Mijn vriend is daar niet mee opgevoed en zegt gewoon jij en je tegen mijn familieleden, in het begin was dat zo ongemakkelijk omdat mijn fam dat respectloos vindt. Maar inmiddels voelt hij goed aan bij wie dit wel en niet ‘hoort’.
Een vriendin noemt haar ouders vader en moeder. Dus waar anderen pa of ma zouden zeggen, zegt zei vader, moeder. Ik vond dat zoooo vreemd de eerste keren dat ik daar thuis kwam.
5 likes
Ik moest iedereen vroeger U noemen en als ik mij per ongeluk versprak, kreeg ik van sommige familieleden nog hard op mijn donder ook want dan was ik natuurlijk niet respectvol. Bij vriend(inn)en thuis en bij verenigingen hebben ze mij ook lang moeten corrigeren voordat ik automatisch overging tot je. Het zat er zo ingebakken. Tegenwoordig weiger ik U te gebruiken (kinderen mogen van mij gewoon je zeggen) en spreek ik oudere mensen ook gewoon aan bij hun naam.
1 like
Haha nu je u met een hoofdletter schrijft moet ik gelijk weer aan mijn juf van de basisschool denken. Ze was vrij streng katholiek en een klasgenoot schreef het ook altijd zo. Dus dan galmde het weer door de klas; “U met een hoofdletter is enkel bedoeld voor God.”
10 likes
Volgens mij is een redenatie dat als je in een grotere groep bent, of ergens buiten, je ouders sneller reageren als je ze bij de voornaam roept dan bij ‘mama’ of ‘papa’.
Ik heb wel een keer gehad dat ik de ouders van een vriend aansprak met u, dat deed hij namelijk ook. Toen zeiden die ouders dat ik ‘jij’ mocht zeggen. Dat vond ik wel gek.
1 like
Wij hadden thuis de afspraak dat we op vakantie altijd wel onze ouders met de voornaam aanspraken inderdaad, zodat we op het strand niet een van de vele kinderen waren die ‘mama, mama, mama’ en ‘papa, papa, papa’ aan het roepen waren. Werkte als een tierelier. Verder mogen wij het zelf weten. Mijn zus spreekt onze opa wel met u aan, ik doe dat niet.
5 likes
Dit doe ik ook met mijn schoonouders omdat ik na 9 jaar nog steeds niet weet hoe ik ze moet aanspreken. 
Ik snap ook vrij weinig van moderne en abstracte kunst, terwijl ik tegelijkertijd wil kunnen leven van mijn abstracte/geabstraheerde kunst. En musea vind ik ook verschrikkelijk. Het komt voor mijn gevoel heel pretentieus en uit de hoogte over. Voor zover dat geen synoniemen zijn van elkaar.
Buiten dat kan ik het wel makkelijk mooi vinden. Maar begrijpen is een heel ander verhaal :’)
Edit: en dit typte ik terwijl ik bezig ben met een nieuw kunstwerk :’)
1 like
Wow dit is echt slim!
Maar wat zeg je dan? Wil voornaam nog wat koffie? Wil papa nog wat koffie? Wil vader van naam vriend nog wat koffie?
Ik ben voor meer diversiteit en gelijkheid etc. behalve op de radio. Ik vind de meeste vrouwelijke radio dj’s een irritante stem hebben en luister het liefst naar een man.
11 likes
Ik weet niet eens hoe m’n ouders heten? Ze noemen elkaar ook papa en mama. Ik weet natuurlijk wel hoe ze heten, maar echt, geen idee of ik die naam ooit hardop heb uitgesproken? Ik noem ze altijd bij hun koosnaampjes of papa of mama gewoon. Ik ga mijn kinderen wel u laten zeggen tegen me. Nee grapje hahaha
16 likes