Ik ben laat, maar wou toch nog even op de obesitas discussie reageren. Ik ben het er zeker mee eens dat we het niet normaal moeten gaan vinden als mensen veel te zwaar zijn, omdat we mensen zeker moeten blijven stimuleren en aansporen om gezond te leven. Maar wat wel dringend moet gebeuren is dat de obsessie met slank zijn en een bepaald maatje zijn moet verdwijnen. Want het weerhoudt mensen er echt van om op de eerste plaats aan hun gezondheid te denken. Ik ben er een boek over aan het lezen, en eigenlijk is het best bizar hoe ons aangeleerd is dat we elk maatje kunnen hebben wat we willen. Ipv te accepteren dat we misschien wel gebouwd zijn om zo te zijn als we zijn. Ik ben ervan overtuigd dat als ik nooit zo geobsedeerd was geweest met afvallen, ik nooit zo dik was geworden als ik nu ben, omdat ik er een heel verstoord eetpatroon aan heb overgehouden.
Ik ben tegenwoordig echt bezig om mezelf ok te vinden zoals ik ben, wat super moeilijk is na jaren jojo’en en het gevoel te hebben dat ik afgrijselijk dik ben etc. Ik heb het afgezworen om te diëten, mijzelf slanker te willen zien etc. En in plaats daarvan me te focussen op hoe ik me voel, mijn gezondheid etc. Beweeg ik genoeg in een week? Wat zeggen studies erover? Waarom voel ik me zo moe? Hoe voel ik mij als ik rotzooi eet? Wat is goed voor mij? Wat is gezond? Etc. Het is gewoon bizar hoe sinds ik me zo opstel, dat ik voor het eerst in mijn leven aan mijn eigen gezondheid denk ipv hoe ik eruit ‘moet’ zien, en hoe ik dat het snelst kan bereiken. Ik heb dan ook periodes gehad dat ik veel slanker was als nu, maar me dan alleen maar dood sportte en donuts en chips at. Dus dan denken mensen wel dat je gezonder bent, maar eigenlijk is dat dus dikke bullshit.
Naar mijn mening moeten we dan ook echt af van dat ‘slanke’ ideaal, en overstappen naar een lifestyle of gezondheids ideaal en dat dit gewoon voldoende is, ook al heb je 10 kilo overgewicht.