De kat bij mijn ouders thuis lijdt aan astma. Ik vind het verschrikkelijk frustrerend dat mijn ouders niet luisteren naar mijn adviezen. Jaren geleden, heb ik echt moeten aandringen om met hem naar de dierenarts te gaan want eerst begon het dat ik 's nachts wakker werd van zijn hoestbuien. Ze wuifden het dan weg omdat ze het overdag zelf nooit zagen (goh bizar he als je overdag werkt en hij 's avonds bij mij sliep). Uiteindelijk toch naar de dierenarts gekregen, en oh surprise, kat heeft astma!
Nu krijgt hij daar al jaren medicatie voor, prednison, maar dat heeft ook tal van bijwerkingen. Ik zie dat ook aan hem, hij is luier geworden, speelt niet veel meer en is ook dikker geworden. Nu is zijn astma in periodes erger. Hij heeft echt teveel overgewicht dus ik heb al allerlei adviezen aan mân ouders gegeven om hem te doen afvallen. Er gebeurt niks. Nu heb ik geadviseerd om hem een inhalator/puffer te geven, dat gaat âniet lukkenâ. Alsjeblieft zeg. Ik haat dat dat ze me nooit serieus nemen als ik het over dieren heb, ik âoverdrijfâ altijd. Sorry misschien had dit meer in het leed dat familie heet topic gepost, maar ik vind het zielig voor dat beestje. Hij heeft er ook echt meer last van. Als zelfs mân zusje (die daar nog woont) al zei dat ze eens de dierenarts moeten⊠en zij zegt zoân dingen echt niet snel. Nota bene, de dierenarts gaat niks kunnen doen. Een foto van de longen kan alleen maar tonen dat het erger geworden is, ze gaan medicatie ophogen, adviseren om af te vallen en ook een puffer aanraden. Grr!!!
Vroeger ging ik ook echt meer in discussie om mân gelijk halen. Nochtans ben ik niet iemand dat per se gelijk wil halen, maar wel als het op dieren aan komt. Nu heb ik maar gezegd âoke, het was maar een voorstelâ maar ik vind het zo frustrerend? Ze zeggen altijd dat ze grote dierenvrienden zijn maar als ik dan voorstellen doe om het welzijn van de katten te verbeteren, lukt dat niet of is dat teveel moeite.