Kittens zijn leuk hoor maar het is echt zoveel werk pff. Daar moet je idd echt klaar voor zijn en tijd/zin voor hebben. En de hele dag alleen is ook niet te doen eigenlijk. Bij oudere katten gaat dat veel beter.
Ik had een bengaal kitten en een siamees kitten (nu 6,5 en 5,5). Maar my my my die waren echt terror als kitten. Bengaal is echt next level en kun je eigenlijk niet alleen binnen houden. Ze gaat hier dus ook naar buiten (toen we 6 jaar terug ons huis kochten). Het gaat gelukkig ook verrassend genoeg heel goed met onze nu 2 jarige dochter. Al hebben we haar (dochter) dat wel echt moeten leren en ook niet samen alleen laten want een dreumes/peuter kan nogal wild zijn. De bengaal geeft eigenlijk weinig waarschuwing als ze iets niet fijn vindt. En echt contrast met de siamees die letterlijk alles toe laat. Echt beste kat ooit voor kleine kinderen. Tegenwoordig is de bengaal verder best wel lui, slaapt veel overdag en veel op pad s’nachts.
Kan niet zonder ze btw
Heb het ook al vaker gezegd maar ik ben ook nog altijd over the moon met Dolly, die 10 jaar was toen ze gedumpt werd in het asiel. Ook mijn eerste kat en ik zou denk ik nooit een kitten willen. Kittens krijgen altijd wel een plekje, maar juist die oudere scheten zitten soms lang in het asiel en het is zo’n dankbaar gevoel om ze dan een fijn plekje te geven . En Doll was rustig, krabt eigenlijk nergens aan, vreet nergens aan. Hoefde niks op te voeden.
Bengalen praten toch ook heel veel? Ik vind die echt zooooo mooi
Siamezen ook
Valt erg mee! De siamees tho
Heerlijk om zo wakker te worden Wordt eerst wakker geschreeuwd, staat dan letterlijk bij mijn hoofd en gaat daarna bij je liggen.
Hier ook een volwassen kater in 2012 uit het asiel geadopteerd die toen 6 was. Is echt de liefste kat ooit.Liep toen die thuis kwam het reismandje uit, keek om zich heen en 20 minuten later was ik m kwijt lag die onder mijn dekbed te slapen Later bleek uit de gegevens van het asiel dat hij als zwerfkitten is gevonden en daarna 2 keer geadopteerd was en terug gebracht is door de blaasproblemen die hij heeft.
Me ouwe bokkie is nu 15 en mocht hij (over hopelijk pas heel lang ) er niet meer zijn ga ik zeker weer een oudere kat adopteren
Wij hebben ook een volwassen kat geadopteerd. Ze was toen twee en is nu twaalf. Ze is zó lief en makkelijk. Als ze er ooit niet meer is () wil mijn man een kitten maar ik zou liever weer een volwassen kat adopteren, denk ik.
Ik heb mijn 2 katten als kittens gekregen en ik vond dat ook best veel werk. Het is wel heel gaaf dat ik ze ken sinds ze een dag of 3 zijn en hun siblings en moeder ken.
Wat vinden jullie veel werk aan een kitten dan? Ik vond het best meevallen, misschien ook wel omdat ik echt zo verliefd was (ben) op m’n kat dat ik het niet veel werk vond, maar heb niet het idee dat mijn oudere kat minder werk/makkelijker was. Heb zelfs het idee dat zij speelser is dan m’n kitten was
Ben echt blij om te lezen dat zo veel mensen hier een volwassen kat hebben geadopteerd.
Het verschilt denk ik ook per kitten. Onze ene kat hebben we met 5 maanden in huis genomen en ja, af en toe wel druk maar niet tot irritant toe. Hij is nu 5 jaar en heel rustig.
Onze andere kitten hebben we met 12 weken opgehaald en ik kan hem soms wel achter het behang plakken. Hij is nu 1,5 maar nog steeds soms zo druk. Kan niet wachten tot het moment komt dat ie ook rustig is haha.
Ik vond het niet zozeer zwaar hoor maar mijn bengaal kitten was ontzettend hyper, speels, ondeugend. Hing in de gordijnen of de hordeur (midden in de nacht, en dan erop springen en klapperen met de deur zeg maar, we hebben 'm er echt uit moeten halen gewoon ). Sloopte alles eigenlijk. Kon geen fatsoenlijke kerstboom neerzetten. Het was gesloopt binnen drie uur, no joke. Alle ballen stuk toen op de grond. Taferelen a la my cat from hell
(beetje overdreven maar komt in de buurt). Alsnog heel vaak moeten lachen om het beest.
En ja we waren jong en naïef, wisten wij veel wat voor halve tamme we binnen haalde. Had destijds ook een gewone zwarte huis tuin en keuken kat (die gered van een gezin met kinderen, hij zat de hele dag onder de bank door de kinderen . Maar die is heel plots overleden toen de bengaal nog kitten was. De bengaal was gek op die oude luie zwarte kater
). Toen kwam even later de siamees erbij.
Ik heb eigenlijk niet nagedacht over ras, het stond voor mij vast dat het een kat uit het asiel zou worden en in het asiel kunnen ze je goed adviseren over wat voor karakter de kat heeft. In mijn ervaring zitten in het asiel vooral “gewone” (huis-, tuin- en keukenkatten.
En wat betreft verharen… dat doen ze toch. Een huisdier brengt nou eenmaal bepaalde ongemakken met zich mee en de vraag is denk ik vooral of je dat ervoor over hebt omdat je de voordelen vindt opwegen tegen de nadelen. Als mijn kat in de rui is vind ik dat wel onhandig (vaker stofzuigen, meer haren op je kleren) maar dat is het, door het plezier dat ik van haar heb maakt het me verder niet uit.
Je leest hier natuurlijk veel positieve verhalen van vele kattenliefhebbers, maar om eerlijk te zijn vraag ik me af of het wel verstandig is om een kat in huis te nemen als je zo gehecht bent aan je spullen, geen haren wilt en je ook een beetje bang voor ze bent.
Heb je misschien familie/vrienden in je omgeving waarbij je eens op een kat kan passen om te ervaren hoe het is?
Als je wat bang bent voor katten zou ik een zelf niet meteen voor een kitten gaan. Kunnen ineens in je benen hangen, spelen wat wilder.
Wij hebben zelf geen seconde aan een ras kat gedacht, omdat wij een kat uit het asiel een huisje wilden bieden. Daar zijn wij toen ook meerdere keren langs gegaan, om te kijken als er een klik is met een kat. En dat heeft echt super goed uitgepakt.
Wat betreft haren het kan per kat verschillen onze witte vrouwtjes kat verhaart het hele jaar door veel en voornamelijk in het voorjaar. Onze zwarte kater verhaart een stuk minder. En wit haar valt een stuk meer op dan het zwarte haar. Dat neem ik zelf voor lief en heb altijd kledingrollers paraat staan.
Maar waarom wil je eigenlijk een kat terwijl je er bang voor bent?
@anon4775214 dit vraag ik me ook wel af. Want het blijven dieren he. Die kunnen ongeacht hoe lief ze normaliter zijn altijd onverwacht uit de hoek komen. Ze hebben instincten ingebouwd, doe je niks aan. Maar als je geen/weinig haar wil en een beetje bang bent zou ik oprecht niet voor een kat gaan. Het is ook niet eerlijk voor zo’n beestje om als soort probeersel te dienen, vind ik persoonlijk…
Omdat ik constant dit soort situaties heb met kittens
Ik heb de helft van mijn planten in een andere kamer moeten opbergen want ze klimmen erin en gaan erin graven. Ze spelen soms met de gordijnen. Eentje heeft er gisteren de led strips van de tv eraf getrokken. Ze gaan achter de oven spelen met de draden. Ze gaan in mijn boekenkast en duwen de boeken eruit. Ze kauwen op snoeren.
Daarom vind ik het veel werk, ik moet constant opletten of ze niet iets stouts doen. Ze hebben zoveel energie en rennen overal tegen aan. Ook besteed ik veel tijd aan spelen maar ik kan een uur spelen met ze en dan hebben ze nog energie
Ook hebben ze nu de fase waarin ze me steeds voor de voeten lopen dus je moet heel goed opletten. Ze gaan dan ook ergens achter zitten en springen dan tevoorschijn, zo grappig maar ben al een paar keer gestruikeld
Ze hebben ook al meerdere keren hun water om gegooid terwijl het in een stevige kom zit!